เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 139

ไป๋เซิ่งเฉวียนเอ่ย: "นายลองคิดสิ่งที่นายพูดออกมาเมื่อกี้ให้ดีๆ เมื่อกี้นายพูดว่าเธอมีแฟนแล้ว ไม่ใช่นายไม่สนใจเธอ ลั่วจือเห้อรู้จักกันมานานขนาดนี้แล้ว แกล้งทำตัวนิ่งๆ ต่อไปจะมีประโยชน์อะไร"

ลั่วจือเห้อมองสวีซุ่ยหนิง และเธอก็กำลังมองเขาอยู่พอดี

"ทำไมฟังแล้วรู้สึกว่าแกก็ดูรู้ดีเหมือนกันนะ แกแอบไปตีท้ายครัวคนอื่นบ่อยหรือไง?" ลั่วจือเห้อถาม

ไป๋เซิ่งเฉวียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย: "ไม่มีครัวไหนที่ตีไม่แตก มีแต่มือที่สามที่ไม่เก่งพอ ความสัมพันธ์ของพวกเขาเองก็เปราะบางมากอยู่แล้ว ยังไงก็คบได้อีกไม่นาน ฉันแค่เร่งให้มันเร็วขึ้นหน่อย ผิดหรือไง? ฉันก็แค่ช่วยหาวิธีให้จบเร็วขึ้น แค่นั้นเอง"

ลั่วจือเห้อเย้ยหยัน: "นายนี่จิตใจประเสริฐจริงๆ"

"นายลากฉันเข้าไปเกี่ยวทำไม ตอนนี้เรากำลังคุยเรื่องนายอยู่นะ" ไป๋เซิ่งเฉวียนวิเคราะห์ออกมาอย่างจริงจัง "คนที่คุณสวีคบคือเฉินลู่นะ เรื่องนี้ไม่มีอะไรน่าสงสัยเลย ยังไงพวกเขาก็ไม่มีทางได้แต่งงานมีลูก อีกไม่นานก็คงต้องเลิกกัน นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด"

ลั่วจือเห้อเงียบไปนานมาก ไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังคิดอะไรอยู่ จนกระทั่งสวีซุ่ยหนิงวางศีรษะลงบนโซฟา แถมเธอยังขมวดคิ้ว ดูเหมือนทรมานมาก

เขาไม่มีอารมณ์คุยกับไป๋เซิ่งเฉวียนต่อ จึงเอ่ย: "มีอะไรทำก็ไปทำเถอะ ฉันวางล่ะ"

แล้วเขาก็ย่อตัวลงมาดูอาการสวีซุ่ยหนิง เขาลูบใบหน้าของเธอ ใบหน้าเธอมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเล็กน้อย "ที่บ้านมีหัวกวาวเครือหรือเปล่า?"

สวีซุ่ยหนิงตอบ: "มีแต่ดอกสายน้ำผึ้งกับชาเขียว"

ดูเหมือนว่าจะมีความรู้เกี่ยวกับเหล้ายาอยู่เหมือนกัน

ลั่วจือเห้อเอ่ย: "เธอรอไปก่อน ฉันจะไปต้มมาให้"

สวีซุ่ยหนิงถามเขา: "เมื่อกี้นายพูดกับเพื่อนว่ามีแฟนแล้ว คือกำลังพูดถึงฉันเหรอ?"

เขาประหลาดใจที่เธอได้ยินมันอย่างชัดเจน ก็เลยไม่ปิดบัง "อืม เพื่อนฉันเข้าใจผิดว่าฉันชอบเธอ"

สวีซุ่ยหนิงได้ฟังก็ถอนหายใจออกมาเสียงดัง "ฉันโชคดีแบบนั้นที่ไหนกันล่ะ ต่อให้ฉันฝันดีแล้วเอาไปเล่าก็คงไม่พ้นโดนหัวเราะเยาะ ไม่มีทางเกิดขึ้นกับฉันหรอก"

ลั่วจือเห้อนิ่งไปชั่วขณะ แล้วก็ยิ้มออกมา "สวีซุ่ยหนิงเธอนี่นะ ปากหวานประจบเก่ง"

"ฉันพูดจริงนะ นายยังหาว่าฉันประจบอีก" เธอดูเสียใจ แล้วก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ อีกครั้ง

ลั่วจือเห้อใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้เธออีกครั้ง แล้วเอ่ยกับเธอว่า: "เห็นเธอพูดดีขนาดนี้ เดี๋ยวชาสร่างเมาฉันก็จะทำให้อร่อยๆ เหมือนกัน"