เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 173

สวีซุ่ยหนิงกล่าวอย่างเข้าใจ "เอาไว้นายว่างเมื่อไร ฉันจะโทรหานะ"

ลั่วจือเห้อตอบ "พรุ่งนี้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้เธอพาฉันไปกินหมูตุ๋นสูตรพิเศษหน่อยสิ"

"ได้"

สวีซุ่ยหนิงยิ้มมุมปากพร้อมกับโบกมือให้เขา

แต่ในวันต่อมาสวีซุ่ยหนิงไม่ได้พาลั่วจือเห้อออกไป เธอนัดเขามาที่บ้านแทน เพราะหมูตุ๋นสูตรพิเศษนี้มีแค่แม่สวีเท่านั้นที่ทำได้อร่อยกว่าร้านอาหาร

แม่สวีรู้ว่าสวีซุ่ยหนิงมีนัดกับแขกคนหนึ่ง หลังเลิกเรียน เธอซื้อเครื่องเคียงและกลับบ้านไปทำอาหาร

เดิมทีสวีซุ่ยหนิงวางแผนที่จะกลับไปที่บริษัทในวันนี้ และขอลางานหนึ่งวัน

เมื่อลั่วจือเห้อบอกว่าเขาเสร็จงานในตอนเที่ยง สวีซุ่ยหนิงจึงตั้งใจจะไปรับเขา เมื่อเธอกำลังจะลงบันได เธอก็ชนเข้ากับเฉินลู่

ฝีเท้าของเฉินลู่หยุดชะงัก เขามองดูเธออย่างเงียบ ๆ เป็นเวลานานแล้วกล่าวว่า "มาเอาของหน่อยสิ"

ดวงตาของสวีซุ่ยหนิงกวาดไปทั่วใบหน้าซีดของเขาในขณะนั้น เขาไปโรงพยาบาลอย่างกะทันหันจึงทิ้งทุกอย่างไว้กับเธอ โดยไม่ได้นำมันไปด้วย

เธอตอบรับในลำคอเบาๆว่า "อืม"

“จะออกไปข้างนอกเหรอ?” เขาถามอีกครั้ง

สวีซุ่ยหนิงพยักหน้าและพูดว่า “มีเพื่อนมาที่นี่น่ะ ฉันว่าจะไปรับเขามาทานข้าวที่บ้าน”

เฉินลู่กล่าว "ฉันรู้จักหรือเปล่า?"

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ตอบคำถามของเขา เพียงพูดว่า "พ่อแม่ของฉันอยู่ที่นี่นายจะเคาะเรียกเมื่อไรก็ได้"

เฉินลู่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า “เข้าใจแล้ว”

สวีซุ่ยหนิงเดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถูกเพื่อนบ้านแอบถามอย่างเบาๆที่หน้าประตูว่า "หนิงหนิง บ้านของแฟนเธอมาคุยเรื่องหมั้นหมายแล้วสินะ ฉันเห็นเขาขับรถหรูมา ได้ยินพวกวัยรุ่นพูดกันว่าราคาหลายล้านเลยนะ”

น่าเสียดายที่ไม่ใช่การหมั้นหมาย แต่เป็นการบอกลาต่างหาก

สวีซุ่ยหนิงยิ้มและปฏิเสธ "ไม่ใช่ค่ะ คุณป้า ไม่ใช่การหมั้นหมาย"

สวีซุ่ยหนิงพูดอย่างใจเย็น "ฉันหวังว่าคุณจะสามารถดูแลอนาคตของ เฉินลู่ได้นะคะ ฉันคิดคุณคงไม่อยากเห็นวันที่เขาเดินเส้นทางเดียวกับคุณและป้าเซี่ยซี คุณคงปฏิเสธไม่ได้หรอกนะว่าคุณเป็นคนบีบบังคับให้เธอกลายเป็นคนบ้าที่ไม่รักแม้แต่ลูกตัวเอง และแน่นอนว่าเขาก็ไม่รักคุณด้วย”

การแสดงออกของเฉินเจ๋อชูเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ฉันคิดว่าหลายปีมานี้ คุณเองก็ไม่ได้มีความสุข ป้าเซี่ยซีปฏิบัติกับเจียงเจ๋อดีกว่าเฉินลู่ คุณเองคงลำบากไม่น้อย”

เฉินเจ๋อชูกล่าว "หัวใจของแม่ย่อมมีรัก ในความคิดของฉัน มันเป็นพฤติกรรมที่โง่เขลาที่สุด"

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้โต้เถียงกับเขาอีกต่อไป

ที่จริงแล้ว เฉินลู่พาเขามาที่นี่ เธอต้องไม่พอใจแน่ เธอไม่เชื่อว่าเฉินลู่ไม่รู้จักวิธีของเฉินเจ๋อชู หากเขาทำอะไรกับพ่อแม่ของเธอแม้แต่นิดเดียว เธอไม่ยอมหยุดแน่

เฉินลู่ขี้เกียจเกินกว่าจะคิดเรื่องนี้จากมุมมองของเธอ

เธอเป็นฝ่ายขอเลิกรา เลิกกันก็ไม่เห็นเป็นอะไร ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจสถานการณ์ของเธออีกต่อไป

แต่สวีซุ่ยหนิงยังคงรู้สึกว่าเฉินลู่ไม่ได้โกรธจนอยากบีบเธอให้ตาย แต่เขายินดีที่จะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป แค่นี้ก็ขอบคุณพระเจ้ามากแล้ว

......