เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 174
สรุปบท บทที่174 ความรู้สึกที่แท้จริงของลั่วจือเห้อ: เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน
สรุปตอน บทที่174 ความรู้สึกที่แท้จริงของลั่วจือเห้อ – จากเรื่อง เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน โดย จิ่นอวิ๋น
ตอน บทที่174 ความรู้สึกที่แท้จริงของลั่วจือเห้อ ของนิยายการโต้แย้งเรื่องดัง เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน โดยนักเขียน จิ่นอวิ๋น เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ในขณะที่เฉินลู่เข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลสวีเพื่อเอาของ แม่สวีก็กำลังยุ่งมาก
พ่อสวีที่ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับสวีซุ่ยหนิงถามขึ้นอย่างห่วงใยว่า “สุขภาพเป็นยังไงบ้าง ยังดีอยู่ไหม?”
"ครับ"
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงมาตลอดเลยนะ” พ่อสวีกล่าว
เฉินลู่เหลือบมองเขาและเดินเข้าไปในครัวเพื่อบอกลาแม่สวี
“เธอกับหนิงหนิงจะทำยังไงต่อไป?” แม่สวีไม่รู้ว่าเขาจะเปลี่ยนหรือยอมให้จบอีกแบบหนึ่ง อันที่จริงในฐานะผู้อาวุโส เธออยากให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองมากกว่า
เฉินลู่พูดเบา ๆ “เป็นแบบนั้นแหละครับ ผมแต่งงานกับเธอไม่ได้”
แม่สวีหยุดหั่นผักครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปมองใบหน้าที่ไม่แยแสของเขา ถอนหายใจแล้วพูดว่า "ขอให้เธอเจอคนใหม่และอยู่กันอย่างมีความสุข ในเมื่อเธอกับหนิงหนิงเลิกกันแล้ว ฉันก็หวังว่าพวกเธอจะต่างคนต่างอยู่นะ”
เฉินลู่พยักหน้า และก่อนจากไปเขานำของขวัญที่มอบให้สวีซุ่ยหนิงไปด้วย แต่เมื่อเขาเดินไปถึงถังขยะที่ประตูชุมชน เขาก็โยนมันลงไปอย่างไร้ความปรานี
เรื่องที่ว่าเขาซื้ออะไรมานั้น มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป
...
สวีซุ่ยหนิงกลับมาพร้อมกับลั่วจือเห้อและกำลังจอดรถ เมื่อเธอเอาขวดเครื่องดื่มสองขวดในรถไปทิ้งที่ถังขยะ เธอก็เห็นของขวัญที่ถูกห่อไว้อย่างดี
“มองอะไรเหรอ?” ลั่วจือเห้อถาม
สวีซุ่ยหนิงถอนสายตาออกและกล่าวว่า "ขึ้นไปชั้นบนกันเถอะ"
นี่คือครั้งแรกที่ลั่วจือเห้อมาบ้านของสวีซุ่ยหนิง เขาไม่รู้เรื่องมารยาทและการซื้อชามากนัก
สวีซุ่ยหนิงขัดจังหวะจินตนาการของเธออย่างไร้ความปรานี "เขาเป็นเพื่อนเฉยๆค่ะ เขาแสดงออกชัดเจนแล้วว่าไม่ชอบหนู"
แม่สวีขมวดคิ้วและพูดว่า "ไม่เลย ฉันคิดว่าเขาคิดอะไรกับเธอนะ"
สวีซุ่ยหนิงกล่าวว่า "ลูกสาวแม่ไม่ได้มีเสน่ห์ขนาดนั้นสักหน่อย แม่เคยเห็นคนที่โดนผู้ชายทำร้ายมาเยอะแล้ว ถ้ามีเสน่ห์มากนั้นนั้นคงโดนผู้ชายง้อไปนานแล้วค่ะ"
แม่สวีรู้สึกขบขันกับคำพูดของลูกสาวและไม่พูดอะไรอีกต่อไป
และเดิมทีสวีซุ่ยหนิงคิดว่าลั่วจือเห้อมาที่นี่เพื่อพูดคุยกัน จนกระทั่งเธอบังเอิญเห็นลั่วจือเห้อทานอาหารกับผู้หญิงคนหนึ่ง อีกฝ่ายมองเขาด้วยความเขินอายเล็กน้อย เธอเข้าใจทันทีว่าผู้หญิงคนนี้กำลังสนใจเขาอย่างแน่นอน
สำหรับชายหญิง การนัดทานอาหารกันโดยความตั้งใจของอีกฝ่าย นอกจากการนัดบอด สวีซุ่ยหนิงคิดอย่างอื่นไม่ออกจริงๆ
ในเวลานั้น เธอยืนอยู่ริมหน้าต่าง เมื่อลั่วจือเห้อหันหน้ามา เธอจึงยิ้มให้เขา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน
แรกๆ สงสารนอ อ่านไปอ่านมาสงสารพอ...
เฉินลู่ไอ้คนเลว ส่วนสวีซุ่ยหนิงก็ใจอ่อนน่าสงสารเสียจริง...
ซุยหนิงย้ายที่อยู่เถอะ สงสารนาง เจอแต่ผู้ชายเลวๆ...
สวีซุยหนิงทำไมชอบเป็นของเล่นของเฉินลู่ล่ะ...
ช่วยอัพต่อด้วยค่ะ...