เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 178

สีหน้าของลั่วจือเห้อได้แสดงสีหน้าที่ดูไม่ได้ออกมาเล็กน้อย

การแอบดูรูปร่างหญิงสาวคนอื่น ไม่ใช่การกระทำของสุภาพบุรุษ แม้ว่าเขาจะแค่เหลือบมองเฉยๆ จากนั้นด้วยความที่เหม่อลอยจึงได้หยุดดูอยู่อีกครู่หนึ่ง เห็นแล้วก็คือเห็นแล้ว

และหลังจากดูแล้วยังถูกจับได้อีก นี่ทำให้คนได้ถึงจุดตายทางสังคมแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแววตาของเฉินลู่ ยังเต็มไปด้วยความเข้าใจอย่างถ่องแท้

ลั่วจือเห้อจะกล่าวทักทาย ก็ไม่รู้ว่าควรจะทักทายดีไหม

คนที่อยู่ข้างๆ จู่ๆ ก็เงียบไป สวีซุ่ยหนิงมองไปที่ลั่วจือเห้อด้วยความสงสัย จากนั้นได้ยินเสียงคนที่อยู่ไม่ไกลพูดออกมา ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และค่อนข้างเย็นชา "บังเอิญจัง"

เสียงของเฉินลู่ สวีซุ่ยหนิงคุ้นเคยเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่เธอก็สามารถแยกแยะเสียงของเขาได้อย่างแม่นยำ แม้แต่การหายใจด้วย

ความทรงจำบางอย่างของคนรักเก่านั้นช่างยุ่งยากเสียจริง และจะลบก็ลบไม่ออก

ดังนั้นหลังจากระบุได้ว่านั่นคือเสียงของเขาแล้ว เธอทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่เงยหน้าขึ้น และยังคงมองมาที่ลั่วจือเห้อเช่นเดิม

ลั่วจือเห้อกลับไม่อาจจะไม่สนใจถึงมารยาทได้ แล้วมองไปที่ผู้หญิงข้างๆ เฉินลู่ กล่าว “คุณก็มาดื่มกาแฟ?”

ฟู่เล่อเล่อกล่าว "ร้านกาแฟสำหรับคนรักของเถ้าแก่ซู แน่นอนว่ามานัดเดทอยู่แล้ว”

เมื่อสวีซุ่ยหนิงเห็นฟู่เล่อเล่อ แค่พริบตาเดียวได้ถูกเธอดึงดูดด้วยขายาวๆ ของเธอทันที สวมกระโปรงทรง A ขาทั้งขาวทั้งตรง พูดง่ายๆ คือดีที่สุดในโลก ทั้งใบหน้านั้น ค่อนข้างบริสุทธิ์ เห็นได้ชัดว่าอายุยังน้อย

แต่เป็นผู้หญิงที่สวยอย่างไม่ต้องสงสัย

สวีซุ่ยหนิงถอนหายใจอยู่ในใจ คู่ที่เฉินลู่มานัดบอดนั้น คือสุดๆ แล้วจริงๆ ถ้าหากเธอเป็นผู้ชาย บางที่เธออาจจะทำเช่นกัน กลับไปแต่งภรรยาทั้งขาวทั้งสวย และพ่อแม่ตัดสินใจทั้งเป็นการแนะนำจากแม่สื่อเธอก็เต็มใจทำ ใครไม่ชอบผู้หญิงสวยล่ะ

เมื่อทั้งสองเดินไปถึงประตู สวีซุ่ยหนิงเหลือบมองเข้าไปในร้านกาแฟ เฉินลู่กำลังเลือกของหวานให้ผู้หญิงคนนั้น ค่อนข้างเป็นสุภาพบุรุษ เฉพาะเมื่อเวลาข่มขู่ตัวเองเท่านั้น คนอย่างเขาก็จะปราศจากมโนธรรม

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าเฉินลู่ดูใกล้ชิดสนิทสนมกันมากก็ดีแล้ว เฉินลู่คบกับตัวเองโจวอี้ยังสามารถมุ่งเป้ามาที่ตัวเอง ตอนนี้เฉินลู่หาคนมาแต่งงานอยู่ต่อหน้าเธอ โจวอี้จะไม่แทบเป็นบ้าเหรอ

หากตอบรับประโยคนั้นจริงๆ ศัตรูของศัตรูคือเพื่อน สวีซุ่ยหนิงมองไปที่ฟู่เล่อเล่อ เพียงแค่คิดว่าเด็กหญิงคนนี้ก็เปลี่ยนเป็นคนน่ารักขึ้นมา

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่โจวอี้จะออกมาก่อเรื่อง

การเดินทางออกมาทำงานนอกพื้นที่นั้นไม่ถือว่าสั้นมาก ระยะเวลาคือหนึ่งสัปดาห์ เวลานานมีประโยชน์ของเวลานาน อย่างเช่นบางทีโจวอี้กับฟู่เล่อเล่อทะเลาะกัน และเธอสามารถดูการแสดงดีๆ ได้

แต่สวีซุ่ยหนิงรอถึงวันที่สาม ก็ไม่เห็นการกระทำใดๆ จากโจวอี้

เธอยังได้แอบเชิญแพทย์ฝึกหัดภายใต้การปกครองเฉินลู่มาทานอาหาร สุดท้ายกลับถูกบอกให้รู้ว่า ไม่รู้ว่าโจวอี้ทำอะไร สถานการณ์ของโจวอี้เฉินลู่ดูไม่ออกอย่างสิ้นเชิงแล้ว