เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 189

เฉินลู่พูดอย่างสงบว่า “คุณหมายความว่ายังไง?”

เฉินเจ๋อชูไม่ได้พูดอะไรอีก แต่จากไปอย่างรวดเร็ว

เซี่ยซีแค่ยิ้มให้เขาเล็กน้อยและขึ้นไปชั้นบน

เฉินลู่ขมวดคิ้ว ก่อนที่จะไปยังคฤหาสน์ตระกูลฟู่เพื่อขอโทษในวันรุ่งขึ้น แต่ก็ไม่ใช่การขอโทษอย่างจริงใจเท่าไรนัก เพราะเขาไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด การมาเผชิญหน้ากันก็เพื่อทำให้ทั้งสองฝ่ายมีทางลงเท่านั้นเอง

เพื่อที่จะแสดงออก ผู้อาวุโสตระกูลฟู่จึงต้องเชิญเฉินลู่ไปทานอาหาร สุดท้ายเลือกร้านอาหารตระกูลลั่ว

เขาเองก็ไม่รู้ว่าการจองร้านอาหารตระกูลลั่วในครั้งนี้คือความจงใจ หรือจงใจทำให้เฉินลู่รู้สึกรังเกียจหรือไม่

แต่ลั่วจือเห้อไม่มีความคิดที่จะรับช่วงต่อเรื่องใหญ่เช่นนี้ และไม่มีผู้ชายคนไหนอยากจะเป็นผู้รับ

ในขณะที่เฉินลู่กำลังคิด เขาก็นึกถึงสวีซุ่ยหนิง สิ่งที่ลั่วจือเห้อทำกับสวีซุ่ยหนิงมันแตกต่างออกไป

สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก แต่เป็นเพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะในตอนนี้เขาต้องระวังเรื่องมารยาท

เพื่อป้องกันไม่ให้ฟู่เล่อเล่อสร้างปัญหา ตระกูลฟู่จึงปิดบังเรื่องนี้กับลูกสาวของตนเอง

แต่ไม่รู้ว่าฟู่เล่อเล่อไปรู้ข่าวนี้มาจากไหน ขณะที่เฉินลู่กำลังนั่งลง ฟู่เล่อเล่อก็ทะเล่อทะล่าวิ่งเข้ามาทันที

เมื่อเธอเห็นเฉินลู่ ดวงตาของเธอก็เปียกชื้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า "เฉินลู่ คุณมาง้อฉันแล้วใช่ไหม?"

เฉินลู่ยิ้มให้เธอโดยไม่พูดอะไร

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินลู่ยิ้มให้เธอ เขายิ้มอย่างสดใสและดูดีมาก แต่หัวใจของฟู่เล่อเล่อกลับแตกสลาย

เฉินลู่ไม่ชอบเธอเลยสักนิด ไม่เลย...

“เล่อเล่อ เลิกสร้างปัญหาสักที วันนี้มีไอศกรีมทอดที่เธอชอบด้วย มานั่งกินดีๆสิ”

เฉินลู่พูดไปมากมาย แต่ฟู่เล่อเล่อกลับพยักหน้าอย่างสิ้นหวังราวกับบ้าคลั่ง "ฉันจะเปลี่ยน ฉันจะเปลี่ยนตัวเอง"

ต้องให้สวีซุ่ยหนิงมาอธิบาย แนวกรามของเฉินลู่ขบกันแน่นซึ่งหมายความว่าเขากำลังโกรธ ในเวลานี้เขาต้องอยู่ห่างจากเธอให้มากที่สุด

ทำไมถึงต้องให้สวีซุ่ยหนิงอธิบาย? นั่นเป็นเพราะเธออยู่ในที่เกิดเหตุด้วย เธอมาคุยกับลั่วจือเห้อเกี่ยวกับการเปิดบริษัทและแบ่งปันมุมมอง และเมื่อได้ยินเสียงดังจากภายนอกจึงออกมาดู

ท่าทางไร้มนุษยธรรมของเฉินลู่ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจและเกิดความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อย นอกจากนี้เธอยังรู้สึกถึงความเย็นชาจากเฉินลู่อีกด้วย

"เฉินลู่โหดร้ายจริงๆ" สวีซุ่ยหนิงพูดกับลั่วจือเห้อด้วยอารมณ์

นี่คือสิ่งที่เธอพูดโดยไม่รู้ตัว แต่ทุกคนที่กำลังแอบดูอย่างเงียบๆ กลับได้ยินเสียงของเธออย่างชัดเจน

ทุกคนในที่นั้นหันมามองเธอเป็นตาเดียว

และเฉินลู่ที่คุ้นเคยกับเสียงของสวีซุ่ยหนิงเป็นอย่างดี เขาเงยหน้าในทันที หลังจากเห็น สวีซุ่ยหนิงกับลั่วจือเห้อ เสียงของเขาก็เย็นชามากขึ้น "ปล่อย"