เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 201

ตระกูลฟู่จองร้านอาหารระดับ 5 ดาวเอาไว้เป็นพิเศษเพื่อแก้ปัญหานี้

เฉินเจ๋อชูมาถึงเร็วกว่าเฉินลู่ ทั้งสองฝ่ายพูดคุยเรื่องความร่วมมือกันอย่างมีความสุข

จนกระทั่งเฉินลู่มาถึง บรรยากาศก็เปลี่ยนไป และสวีซุ่ยหนิงไม่ได้มากับเขาด้วย

เฉินเจ๋อชูจ้องมองเขาเป็นเวลานาน

พ่อฟู่มีลางสังหรณ์ไม่ดี ก่อนจะถามอย่างอดทนว่า “คุณสวีล่ะ?”

“สุขภาพของเธอไม่ค่อยดี ยังพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลครับ ให้ผมเป็นคนจัดการเรื่องนี้ก็พอ” แต่ในความเป็นจริง สวีซุ่ยหนิงต้องการจะออกมาเองในตอนเช้า แต่ถูกเขาเกลี้ยกล่อมไว้

พ่อฟู่และแม่ฟู่มองหน้ากันและพูดขึ้นว่า "อาลู่ ยังไงซะคนบาดเจ็บก็คือคุณสวี เรื่องนี้จำเป็นต้องฟังความคิดเห็นจากเธอ พวกเราควรรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ถึงจะขอโทษและชดเชยได้"

“ไม่จำเป็นต้องชดเชยหรอกครับ” เฉินลู่วางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วพูดเบาๆ “นี่คือรายงานแผลไหม้ระดับ 2 ของซุ่ยซุ่ย บวกกับภาพในกล้องวงจรปิดแสดงให้เห็นว่าฟู่เล่อเล่อตั้งใจทำ จะติดคุกสิบวันหรือครึ่งเดือนก็แล้วแต่ ยังไงพวกเราก็จะฟ้องร้องเธอ คุณสามารถหาทนายล่วงหน้าได้เลย”

ใบหน้าของฟู่เล่อเล่อซีดเผือด เธอไม่คาดมาก่อนว่าตอนจบจะเป็นแบบนี้

สำหรับเด็กสาวตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แม้ว่าจะถูกควบคุมตัวไม่กี่สิบวัน แต่นั่นคงทำให้เธอทนไม่ได้แน่นอน

ถ้าเพื่อนรอบตัวเธอรู้คงจะหัวเราะเยาะอย่างแน่นอน

ขณะนั้นฟู่เล่อเล่อตกใจมากจนน้ำตาไหล

แม่ฟู่รีบพูดแทรกขึ้นว่า “ถึงแม้เล่อเล่อของเราจะนิสัยเสียไปบ้าง แต่เธอไม่ใช่เด็กที่จะทำร้ายคนอื่นได้แน่ เธอจะต้องถูกบีบบังคับให้ไร้หนทาง ยัยคนสกุลสวีนั่นก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตบมือข้างเดียวไม่ดัง เล่อเล่อ บอกแม่มาสิ คุณสวีจงใจกวนประสาทเธอใช่ไหม？”

เฉินลู่มองดูเธออย่างเย็นชา “คุณอยากจะลองว่าตบมือข้างเดียวมันดังไหมล่ะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดตรรกะบิดเบี้ยวแบบนั้น พ่อฟู่ก็ขมวดคิ้วและตะโกนว่า “ตอนนี้พวกเขาเป็นฝ่ายได้รับบาดเจ็บนะ คุณมัวพล่ามอะไรไร้สาระอยู่?”

“ทำไมคุณไม่ช่วยลูกสาวตัวเองล่ะ? คุณช่วยคนนอกแบบนี้มันหมายความว่ายังไง?” แม่ฟู่กล่าว

“เฉินเจ๋อชู ฉันจะบอกคุณให้นะ ถ้าคุณยังยอมให้ลูกชายพูดอะไรไร้สาระแบบนี้อีก พวกเราตระกูลฟู่จะไม่ร่วมมือกับคุณเด็ดขาด !” แม่ฟู่ข่มขู่

นี่คือผู้หญิงที่ไม่มองการณ์ไกล เฉินเจ๋อชูพูดดีกับฟู่ซื่อกรุ๊ปไม่กี่คำก็ทำเป็นเรื่องจริงจังไปเสียแล้ว การที่เฉินเจ๋อชูเลือกตระกูลฟู่ นั่นเป็นแผนที่ดีที่สุด แต่ไม่ใช่แผนเดียวที่มี

ในที่สุดพ่อฟู่ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป “พอได้แล้ว คุณน่ะเป็นคนทำร้ายลูกสาวจนเป็นแบบนี้ รู้ตัวหรือเปล่า? คุณคิดว่ามีเงินแล้วจะช่วยอะไรได้ อยากได้อะไรก็ต้องได้งั้นเหรอ?”

“แล้วคุณอยากเห็นลูกสาวเข้าคุกกับตาหรือไง?”

เฉินเจ๋อชูลุกขึ้นอย่างสงบและเดินออกไปก่อน

ส่วนเฉินลู่มองดูเรื่องขำขันนี้อย่างใจเย็น

ในระหว่างการทะเลาะ ฟู่เล่อเล่อมองไปที่เฉินลู่พลางน้ำตาไหล "ที่แท้คุณก็ชอบเธอจริงๆ"

เฉินลู่ไม่ตอบคำถาม พูดเพียงว่า “ถ้าเธอกล้าเข้าใกล้ซุ่ยซุ่ยอีก เช่น ถ้าเธอกล้าสาดกาแฟใส่ ฉันจะทำให้ตัวเธอมีแต่แผลแบบนั้น”

“อีกอย่าง เธอไม่จำเป็นต้องดิ้นรนหรอก ฉันจะส่งเธอเข้าคุก ฉันจะต้องส่งเธอเข้าไปให้ได้”

หลังจากพูดจบ เขาก็ยกเท้าขึ้นและเดินจากไป

เมื่อออกไปข้างนอก เฉินเจ๋อชูมองเขาอย่างไร้อารมณ์ “แกแคร์สวีซุ่ยหนิงมากเกินไปแล้ว ทั้งดูแลเธอ ช่วยเหลือเธอ ฉันไม่เคยห้ามแกเลย แต่เธอกับแกแตกต่างกันเกินไป ฉันไม่อนุญาตให้แกติดต่อกับเธออีก"