เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 215

เมื่อเฉินลู่พูดจบเขาก็จากไป แต่ก็ยังนำตุ๊กตาตัวนั้นไปด้วย

ทันทีที่เขาจากไป เขาก็ได้ตรวจสอบอย่างจริงจังว่าในช่วงนี้สวีซุ่ยหนิงกำลังทำอะไร ทันทีที่ตรวจสอบ เขาพบว่าเธอเปิดบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง ผลิตภัณฑ์ที่อยู่ในมือของเธอออกสู่ท้องตลาดแล้ว

สำหรับเรื่องนี้เฉินลู่ไม่รู้อะไรเลย

ท้ายที่สุดเขาก็ไปตามสถานที่ตั้ง ไปยังบริษัทของสวีซุ่ยหนิง บริษัทนี้เช่าอยู่ภายในอาคารสำนักงาน ขนาดพื้นที่ไม่ใหญ่โต พนักงานแต่ละแผนก รวมแล้วมีเพียงสิบกว่าคนเท่านั้น

พวกเขาไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสวีซุ่ยหนิงและเขา คิดเพียงว่าเขานั้นเป็นหุ้นส่วนหรือไม่ก็ลูกค้า พนักงานเข้ามาต้อนรับเขาและกล่าวเชิญนั่งอย่างเป็นมิตร จากนั้นกล่าวกับเขา "พี่หนิงหนิงไปคุยเรื่องการตลาด คาดว่าอีกสักครู่ก็คงกลับมา เชิญคุณดื่มชาก่อนนะคะ"

บริษัทไม่ได้มีกฎระเบียบมากนัก อย่างน้อยแผนการรับมือกับลูกค้าก็ทำได้ไม่ดีพอ ให้ดื่มเพียงแค่น้ำแร่

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้มีห้องทำงานส่วนตัว โต๊ะทำงานของเธออยู่ร่วมกับเพื่อนร่วมงาน

เฉินลู่สามารถจดจำได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น เป็นเพราะตุ๊กตาที่เหมือนกันเหล่านั้น

สายตาของเขาดูซับซ้อนเล็กน้อย แต่ทว่าเขาก็ยังวางมือของตนไว้ข้างกลุ่มตุ๊กตาเหล่านั้น

กระทั่งเขาต้องการจะเปิดดูเอกสารบนโต๊ะของเธอ คนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยห้ามเขา "คุณผู้ชาย ขออภัยด้วย เอกสารบริษัทบนโต๊ะของพี่หนิงหนิงไม่สามารถให้ลูกค้าดูได้"

เฉินลู่พยักหน้าและนั่งลงบริเวณที่พักผ่อนด้านข้าง

ท่าทีของเขาเย็นชามาก กลุ่มพนักงานผู้หญิงในออฟฟิศต่างก็จับกลุ่มพูดคุยกันว่านี่คือลูกค้ารายใด ตัวแทนเย่จากบริษัทเน็ตไอดอลหรือว่าจะเป็นผู้จัดการเย่จากบริษัทวางแผนการตลาด?

คำว่าหล่อมากเป็นสัญลักษณ์นิรันดร์ของเฉินลู่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ผู้คนต่างก็ประเมินเขาด้วยคำพูดนี้เสมอ

เฉินลู่นั่งรอกระทั่งบ่ายสามโมง

เมื่อสวีซุ่ยหนิงกลับมา ใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้ม บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าการไปพูดคุยธุรกิจนั้นได้รับผลลัพธ์ที่ไม่เลว

อย่างไรก็ตามหลังจากที่สายตาของเธอมองเห็นเขา รอยยิ้มนั้นพลันจางลง

สายตาของเฉินลู่จ้องมองไปยังเรือนร่างของเธอ เขาเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ "เถ้าแก่แห่งไป่เหวิน ฟังดูไม่เลวเลยทีเดียว"

ใบหน้าของสวีซุ่ยหนิงกลับซีดเผือด จ้องมองเขาด้วยสายตาระแวดระวัง

ความรู้สึกระแวดระวังนั้นราวกับว่าเขาจะทำเรื่องบางอย่างเพื่อคุกคามเธอ

เฉินลู่รู้ดี เธอไม่ได้เชื่อมั่นและเชื่อใจเขามากเท่าไรนัก