เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 221

อยู่ๆ เธอก็วางสายไป เฉินลู่นึกสงสัยว่าเธอจะเสียดายค่าโทรต่างประเทศหรือเปล่า

ดังนั้นเขาก็เลยเติมเงินค่าโทรจำนวนมากให้สวีซุ่ยหนิง

แต่ว่าหลังจากสายนั้น ทั้งสองคนก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เขาอยู่ในประเทศที่ห่างไกล แม้แต่ไปหาเธอ ยังทำไม่ได้

เฉินลู่อยากฟังว่าเธอคิดยังไง แต่ก็ไม่ได้คำตอบ เลยทำให้เขาเอาแต่คิดถึงเรื่องนี้ ถึงจะรู้ว่าโอกาสที่สวีซุ่ยหนิงจะตอบตกลงจะน้อยมาก จากนิสัยของเธอ ถ้าไม่ปฏิเสธออกมาอย่างเด็ดขาด ก็คงพูดว่าเธอทนเขาไม่ไหว

เป็นครั้งแรกที่เฉินลู่รู้สึกว่าการออกมาทำงานต่างเมืองมันทรมานขนาดนี้

พอเห็นว่าเข้าวันที่หก เฉินลู่ก็เริ่มดูตั๋วเครื่องบิน

ตอนที่เจี่ยงหนานตั๋วมาหาเขา เขากำลังจ่ายเงินซื้อตั๋วอยู่พอดี แล้วเฉินลู่ก็เห็นว่าโทรศัพท์เขาแจ้งเตือนว่าเจี่ยงหนานตั๋วโอนเงินให้เขาจำนวนหนึ่ง

"สวีซุ่ยหนิงสั่งให้ฉันโอนให้นาย เธอบอกว่าเป็นเงินค่าโทรหนึ่งหมื่น ไม่ค่อยอยากมีปัญหาเรื่องเงินกับนายเท่าไหร่" เจี่ยงหนานตั๋วบอก

เฉินลู่มีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"พวกนายทั้งสองคน เฮ้อ บอกตามตรงฉันไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าสวีซุ่ยหนิงจะมีความคิดเป็นของตัวเองขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เห็นเธอว่าง่ายๆ" เจี่ยงหนานตั๋วนึกถึงหน้าตาของเธอ รวมไปถึงท่าทีที่เอาใจเฉินลู่ในช่วงแรกๆ ไม่เคยคิดเลยว่า เวลาที่เธอทิ้งเฉินลู่ไปแล้วนั้นเธอจะไม่ใจอ่อนเลยสักนิด

ใช้ใบหน้าที่บริสุทธิ์ที่สุด ทำเรื่องที่สะอาดที่สุด

เฉินลู่เอ่ยเสียงเย็น: "ถ้านายจะมาพูดเยาะเย้ยต่อหน้าฉัน อย่างนั้นเชิญนายกลับไปได้เลย"

เขาคิดถึงครั้งแรกที่กำลังจะเลิกกัน แววตาที่สวีซุ่ยหนิงมองเขา ตอนนั้นมันยังมีความรู้สึกชอบอยู่ในนั้น ความรู้สึกรักที่ซ่อนลึก ทั้งยังมีแววตาเทิดทูนให้เห็นอยู่เล็กน้อย

เมื่อไหร่กันนะที่ไม่ได้เห็นมัน?

เฉินลู่นึกถึงวันนั้น เธอมาที่โรงพยาบาล เขาตำหนิว่าเธอไม่ดูสถานการณ์ต่อหน้าทุกคน จากนั้นก็เทซุปไก่ที่เธอเอามาให้ทิ้ง เธอยืนอยู่ข้างๆ โดยที่ไม่ได้เอ่ยห้าม แถมไม่พูดอะไร เธอเพียงแค่มองมาจากตรงนั้นด้วยดวงตาแดงก่ำ

ยังมีที่เธอบอกเขาอยู่อีกหลายครั้งว่าอย่าเมินเธอได้ไหม อยากเลิกก็แค่บอกกับเธอตรงๆ

ลองคิดให้ละเอียด สิ่งที่เธออยากพูดก็คือ เธอไม่ได้ต้องการให้เขาบอกเลิก แต่ต้องการให้เขาสนใจเธอหน่อย

ส่วนคืนนั้นที่เลิกกัน เธอนั่งรับลมอยู่ที่สวนคนเดียวอยู่นานสองนาน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังคิดอะไรอยู่