เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 231

สวีซุ่ยหนิงพาเธอไปที่ที่นั่ง และเทน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว

แม้ว่าดวงตาของซูหว่านจิ้งจะแดง แต่ท่าทางของเธอยังคงดูเย็นชา ยังเป็นสาวงามแห่งน้ำแข็งที่ยังเยือกเย็น

สวีซุ่ยหนิงมองดูเธอหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งซอง และถามเธอด้วยแววตาว่าสามารถสูบบุหรี่ได้ไหม ในตอนนี้ที่ห้องทำงานมีเพียงสวีซุ่ยหนิงเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเป็นมีพิธีการมากนัก เธอพยักหน้า และได้เห็นนิ้วของเธอมีเลือดออก จึงได้ช่วยติดไฟให้

ซูหว่านจิ้งเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ "ฉันเพิ่งมาจากเฉินเหลียน"

สวีซุ่ยหนิงฟังอย่างเงียบ ๆ

ปฏิกิริยาแรกของเธอก็คือเฉินเหลียน เพราะเซียวหร่านไม่เคยปล่อยให้อารมณ์ของเธอผันผวน

“เขาดื่มมากไปหน่อย ฉันเลยพาเขากลับบ้าน เดิมที่อาจมีบางอย่างเกิดขึ้นตามปกติ แต่ตอนเขาฉีกเสื้อของฉัน ยังบ่นกับฉันว่า เฉินลู่ปฏิบัติต่อโจวอี้ไม่ดี” ซูหว่านจิ้งพ่นควันบุหรี่ออกมา พูดเบาๆ ว่า "เมื่อผู้ชายคนหนึ่งพยายามจะมีเซ็กส์กับเธอ แต่ยังคิดถึงผู้หญิงคนอื่น เป็นการเย้ยกันไหมล่ะ?”

สวีซุ่ยหนิงนำเสื้อคลุมมาสวมให้เธอ

“ที่เย้ยกันกว่านั้นคือ ต่อหน้าฉัน เขาชื่นชมโจวอี้เป็นคนดี แต่ตอนที่เขาตกอับเป็นฉันที่ได้ให้ทุนดึงเขาขึ้นมา และเป็นฉันเองที่คอยสนับสนุนเขาอยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ จนกระทั่งหลังจากที่เขาหลอกใช้ฉันเสร็จก็ปฏิเสธฉันทันที ฉันเป็นคนที่ให้อภัยเขาอย่างไม่เห็นแก่ตัว เขาไม่เคยชื่นชมฉันเลยแม้แต่ประโยคเดียว แต่เขากลับชื่นชมคนที่ไม่ได้ลงแรงทำอะไรเลยอย่างโจวอี้”

ขณะที่พูดน้ำเสียงของซูหว่านจิ้งไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แต่มือได้สั่นเล็กน้อย

“เถ้าแก่ซู เป็นเขาที่ไม่มีตา” สวีซุ่ยหนิงก็เคยเห็นความร้ายกาจของโจวอี้ และสามารถเข้าใจความรู้สึกของเธอได้เป็นอย่างดี

ซูหว่านจิ้งสงบลงครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ฉันเกลียดโจวอี้"

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคำพูดนี้ แต่ฟังแล้วทำให้หัวใจของสวีซุ่ยหนิงเต้นไม่เป็นจังหวะ

“เธออยู่ดีๆ ยังสามารถทำให้ฉันเกลียดได้” ซูหว่านจิ้งกล่าว “จริงๆ แล้วเธอเป็นคนที่สมควรตายไปตั้งนานแล้ว เป็นเพราะเฉินลู่ที่ได้หาหมอที่เก่งที่สุด ใช้เงินจำนวนมาก เพื่อให้เธอใช้ชีวิตต่อไป คุณว่าเฉินลู่คิดอย่างไร เขามีคุณสมบัติอะไรถึงได้มาหาคุณ”

สวีซุ่ยหนิงหยุดไปชั่วคราว และพูดว่า "เขาไม่มาหาฉันแล้ว"