เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 243

เขาก็แค่หาเหตุผลที่จะไม่แต่งงานกับเธอ ไม่อย่างนั้นเขาจะรู้สึกว่าติดค้างเธอไปทำไม?

แต่เฉินลู่ยังไม่ตอบคำถามเธอ และมองดูเธออย่างเย็นชา

เฉินลู่ ถ้าฉันจะนอกใจจริงๆ ก็เป็นเพราะนายบังคับฉัน นายไม่เคยแตะต้องตัวฉันเลย ฉันแต่งตัวตามสไตล์ความชอบของนายและเรียนสักลายเพราะความชอบของนาย ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อนาย แต่นายไม่เคยแตะต้องตัวฉันเลย เป็นเพราะนายบังคับฉันให้นอกใจนาย” โจวอี้ร้องไห้ออกมา

ตอนนี้เธอได้เป็นตัวของตัวเองแล้ว และเมื่อก่อนเธอก็เป็นเพียงตัวละครที่สร้างขึ้นจากความชอบของเฉินลู่ โจวอี้ไม่เคยมีสไตล์เป็นของตัวเอง ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับงานอดิเรกและความชอบของเขาเท่านั้น

โจวอี้เกิดมาในครอบครัวแบบนั้นจะเป็นเจ้าหญิงผู้สูงส่งได้อย่างไร?

เป็นเพราะเฉินลู่ชอบเจ้าหญิง

เธอเลยต้องกลายเป็นเจ้าหญิง

โจวอี้นึกถึงหลายสิ่งหลายอย่าง

หลายคนคิดว่าเฉินลู่ต้องทำตามเธอ แต่ความจริงมันไม่เป็นแบบนั้นเลย เมื่อไหร่ที่เธอไม่ทำตามสไตล์ที่เฉินลู่ชอบ เขาก็จะทำเย็นชาใส่เธอทันที ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเป็นโจวอี้ในแบบที่เขาชอบเท่านั้น

ดูเหมือนว่าพวกเขาคบกันหลายปี แต่ความจริงคือพวกเขาไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ส่วนใหญ่จะอยู่คนละที่ เธอขอให้เขามาเธอบ้าง เขามักจะบอกว่างานยุ่ง เธอก็จะประชดประชันว่าทำเป็นนอกใจเขา หาเรื่องเลิกกัน และจบลงตรงที่เธอขอเขาคืนดี

วนเวียนอยู่ในลำดับขั้นตอนนี้เสมอ

ดูภายนอกเหมือนว่าเธอดูไม่จริงจังกับเฉินลู่ แต่จริงๆ แล้วเธอเป็นคนที่คิดมากและกังวลก็เท่านั้น

แต่ตอนนี้ความซาบซึ้งใจที่เก็บเอาไว้ได้ถูกกำจัดโดยโจวอี้ไปแล้ว และพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะเป็นเพื่อนธรรมดาต่อกันได้เลยด้วยซ้ำ

เขารู้สึกเอือมระอาเมื่อเห็นหน้าเธอ เฉินลู่ไม่สนใจเธอและเดินออกไป

โจวอี้เข็นรถเข็นตามเขาไป แต่เขาเดินเร็วมากเธอจึงตามเขาไม่ทัน

สุดท้ายเธอร้องไห้กอดเข่าอยู่บนพื้น

เซี่ยซีหัวเราะเยาะ และแอบด่าไปหนึ่งคำว่าสมน้ำหน้า เธอเรียกสาวใช้มาหาและพูดอย่างขี้เกียจว่า "ไม่รู้ว่ามีหมาบ้าที่ไหนมาอยู่ที่หน้าประตู หนวกหูจะตายอยู่ละ ช่วยออกไปขับไล่มันให้ฉันหน่อยสิ"