เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 245

เมื่อสวีซุ่ยหนิงและลั่วจือเห้อกลับมาที่รถ ร่างกายก็ยังเปียกอยู่

สองวันนี้ฝนตกหนัก กางร่มไป ก็ไม่มีประโยชน์

หลังจากที่ลั่วจือเห้อขึ้นไปนั่งที่คนขับ ก็ยื่นผ้าเช็ดตัวให้เธอ "ป้าเซี่ยมาเป็นแม่สื่อให้กับเฉินลู่เหรอ?”

สวีซุ่ยหนิงส่ายหน้า เฉินลู่ไม่ได้มาหาเธอนานแล้ว แม้ว่าคำสัญญาหลายครั้งก่อนหน้านี้ของเขาจะไร้ผล แต่ครั้งนี้ เธอรู้สึกว่ามันคลุมเครือ เขาฟังแล้ว

ที่จริง วันนั้นที่เธอคุกเข่าลง ใช่ขอทานที่ไหนล่ะ นั้นแค่กำลังบีบบังคับเขา เธอรู้อย่างชัดเจนว่า เมื่อเธอคุกเข่าลง นั่นราวกับกำลังแทงมีดใส่เฉินลู่

ลั่วจือเห้อพูดอย่างสบายๆ "ได้ยินมาว่าเป็นเพราะท่าทีที่เกรี้ยวกราดของเฉินเหลียน หากไม่ใช่ว่าเขาชอบโจวอี้ ฉันคงไม่เข้าใจ เขามีความรู้สึกแบบไหน ที่ทำดีกับคนที่ไม่มีสัมพันธ์กันทางสายเลือดมากแบบนี้”

สวีซุ่ยหนิงถอนหายใจกล่าวว่า "รู้สึกส่งสารเถ้าแก่ซู อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ให้อะไรกับเฉินลู่ แต่ก่อนหน้านั้น เธอเคยทำอะไรให้กับเฉินเหลียนตั้งมากมาย”

“ในมือซูหว่านจิ้ง มีวิดีโอที่ไม่ค่อยสะอาดเกี่ยวกับโจวอี้ เธอรู้ ครอบครัวของเธอมีธุรกิจใหญ่ คิดจะจัดการกับหล่อน มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ” ลั่วจือเห้อกล่าว

คำเหล่านี้ สวีซุ่ยหนิงฟังเข้าใจแล้ว เมื่อได้พบกับซูหว่านจิ้ง ค่อยยืนยันกับเธอ

ซูหว่านจิ้งพูดอย่างเย็นชา “เมื่อก่อนมันเคยมี แต่เมื่อครั้งก่อน เฉินเหลียนมาหาฉัน ให้ฉันลบมันไปหมดแล้ว”

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่า การกระทำในครั้งนั้นเฉินเหลียนได้บีบบังคับเธออย่างไร

ทำให้เธอรู้สึกเสียใจมากขึ้นอีกหรือเปล่า

มีความเป็นไปได้สูง เพื่อผู้หญิงคนอื่น การบังคับเธอ สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องที่ทำให้คนลำบากใจเรื่องหนึ่ง

“เถ้าแก่ซู เขาบังคับคุณคือเขาไร้หัวใจ คุณสามารถมองผู้ชายคนอื่นได้ มีตั้งหลายคนที่เต็มใจที่จะยึดติดกับคุณ”

“เขาไม่ได้บังคับฉัน เขาขอร้องฉัน อ้อนวอนฉันอย่างนอบน้อม ให้ลบวิดีโอที่ไม่มีประโยชน์ของโจวอี้” ซูหว่านจิ้งกล่าว

สวีซุ่ยหนิงเงียบไป การขอร้องมันแรงกว่าการบังคับ ยังทำให้คนต้องใจสลาย

เฉินเหลียนไม่ดีเท่ากับเซียวหร่าน เซียวหร่านอย่างน้อยไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เจ้าชู้ก็คือเจ้าชู้ ตรงไปตรงมา แต่ความชอบของเฉินเหลียนที่มีต่อโจวอี้ ก็ยังขี้ขลาด ไม่กล้าบอกให้คนนอกรู้

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ถามต่อ แต่เมื่อจากไป ได้พูดคุยถึงเซียวหร่านกับผู้ช่วยที่หลอกเอาความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยากับซูหว่านจิ้งตอนที่จะร่วมมือกัน ก็รู้สึกว่าเขาอะไรก็ไม่ใช่

“คุณจะรู้อะไร บางทีเธออาจชอบความรู้สึกของคนขี้แพ้ และการแย่งผู้ชายของหญิงแกร่งอย่างซูหว่านจิ้ง มีความรู้สึกของความสำเร็จอย่างมาก” เซียวหร่านกล่าวอย่างมีคารมคมคาย

สวีซุ่ยหนิงกำลังจะพูด ก็ได้เห็นผู้หญิงคนนั้นเรียกเซียวหร่านแล้ว ก่อนที่เขาจะไป ได้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “คุณบอกเธอไม่ต้องกังวล ผมว่าจะเซ็นไม่ช้าก็เร็วผมก็จะเซ็น และผมจะทำในสิ่งที่เธอต้องการ เธอคงไม่ตระหนี่จนไม่ยอมให้ผมใช้ฐานะของเธอ มาทำเงินอีกหน่อยนะ”

เซียวหร่านจากไป และพาผู้หญิงคนนั้นไปด้วย

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้ ผู้ชายข้างกายทุกคน ล้วนมีแต่พวกโสเภณีทั้งนั้น

เธอไม่เข้าใจโลกใบนี้ และไม่คาดไม่ถึงว่า คนของซูหว่านจิ้ง จะบอกเธอ ว่าตอนนี้เซียวหร่านอยู่ไหน และเธอก็รีบไปที่นั่นทันที

เมื่อสวีซุ่ยหนิงเห็นเซียวหร่านอีกครั้ง ได้พบว่าเขาได้เจอกับซูหว่านจิ้งแล้ว

เซียวหร่านพาผู้หญิงคนนั้นหลบไปข้างหลัง และพูดอย่างเป็นกันเองว่า “เถ้าแก่ซู คุณก็มาช้อปปิ้งด้วยเหรอ? แต่ผมกำลังจะกลับแล้ว หวังว่าครั้งนี้ คุณจะเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง อย่างได้ทะเลาะกับเด็กที่ไม่มีทางต่อสู้ หรือข่มขู่เธอเลย”

ซูหว่านจิ้งเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดเบาๆ ว่า “ที่ฉันมาเพื่อมาขอโทษเธอ สิ่งที่ฉันทำกับเธอก่อนหน้านี้ เป็นฉันที่ผิดเอง ฉันทำร้ายเธอ ฉันหวังว่าพวกเธอจะมีความสุขในอนาคต”

เซียวหร่านยิ้ม “เถ้าแกซูช่างใจดีเหลือเกินนะครับ”