เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 245

เมื่อสวีซุ่ยหนิงและลั่วจือเห้อกลับมาที่รถ ร่างกายก็ยังเปียกอยู่

สองวันนี้ฝนตกหนัก กางร่มไป ก็ไม่มีประโยชน์

หลังจากที่ลั่วจือเห้อขึ้นไปนั่งที่คนขับ ก็ยื่นผ้าเช็ดตัวให้เธอ "ป้าเซี่ยมาเป็นแม่สื่อให้กับเฉินลู่เหรอ?”

สวีซุ่ยหนิงส่ายหน้า เฉินลู่ไม่ได้มาหาเธอนานแล้ว แม้ว่าคำสัญญาหลายครั้งก่อนหน้านี้ของเขาจะไร้ผล แต่ครั้งนี้ เธอรู้สึกว่ามันคลุมเครือ เขาฟังแล้ว

ที่จริง วันนั้นที่เธอคุกเข่าลง ใช่ขอทานที่ไหนล่ะ นั้นแค่กำลังบีบบังคับเขา เธอรู้อย่างชัดเจนว่า เมื่อเธอคุกเข่าลง นั่นราวกับกำลังแทงมีดใส่เฉินลู่

ลั่วจือเห้อพูดอย่างสบายๆ "ได้ยินมาว่าเป็นเพราะท่าทีที่เกรี้ยวกราดของเฉินเหลียน หากไม่ใช่ว่าเขาชอบโจวอี้ ฉันคงไม่เข้าใจ เขามีความรู้สึกแบบไหน ที่ทำดีกับคนที่ไม่มีสัมพันธ์กันทางสายเลือดมากแบบนี้”

สวีซุ่ยหนิงถอนหายใจกล่าวว่า "รู้สึกส่งสารเถ้าแก่ซู อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ให้อะไรกับเฉินลู่ แต่ก่อนหน้านั้น เธอเคยทำอะไรให้กับเฉินเหลียนตั้งมากมาย”

“ในมือซูหว่านจิ้ง มีวิดีโอที่ไม่ค่อยสะอาดเกี่ยวกับโจวอี้ เธอรู้ ครอบครัวของเธอมีธุรกิจใหญ่ คิดจะจัดการกับหล่อน มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ” ลั่วจือเห้อกล่าว

คำเหล่านี้ สวีซุ่ยหนิงฟังเข้าใจแล้ว เมื่อได้พบกับซูหว่านจิ้ง ค่อยยืนยันกับเธอ

ซูหว่านจิ้งพูดอย่างเย็นชา “เมื่อก่อนมันเคยมี แต่เมื่อครั้งก่อน เฉินเหลียนมาหาฉัน ให้ฉันลบมันไปหมดแล้ว”

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่า การกระทำในครั้งนั้นเฉินเหลียนได้บีบบังคับเธออย่างไร

ทำให้เธอรู้สึกเสียใจมากขึ้นอีกหรือเปล่า

มีความเป็นไปได้สูง เพื่อผู้หญิงคนอื่น การบังคับเธอ สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องที่ทำให้คนลำบากใจเรื่องหนึ่ง

“เถ้าแก่ซู เขาบังคับคุณคือเขาไร้หัวใจ คุณสามารถมองผู้ชายคนอื่นได้ มีตั้งหลายคนที่เต็มใจที่จะยึดติดกับคุณ”

“เขาไม่ได้บังคับฉัน เขาขอร้องฉัน อ้อนวอนฉันอย่างนอบน้อม ให้ลบวิดีโอที่ไม่มีประโยชน์ของโจวอี้” ซูหว่านจิ้งกล่าว

สวีซุ่ยหนิงเงียบไป การขอร้องมันแรงกว่าการบังคับ ยังทำให้คนต้องใจสลาย

เฉินเหลียนไม่ดีเท่ากับเซียวหร่าน เซียวหร่านอย่างน้อยไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เจ้าชู้ก็คือเจ้าชู้ ตรงไปตรงมา แต่ความชอบของเฉินเหลียนที่มีต่อโจวอี้ ก็ยังขี้ขลาด ไม่กล้าบอกให้คนนอกรู้

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ถามต่อ แต่เมื่อจากไป ได้พูดคุยถึงเซียวหร่านกับผู้ช่วยที่หลอกเอาความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยากับซูหว่านจิ้งตอนที่จะร่วมมือกัน ก็รู้สึกว่าเขาอะไรก็ไม่ใช่