เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 247

“เมื่อดูท่าทีของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าดีทีเดียว” เมื่อเซี่ยซีพูดคำนี้ อารมณ์ค่อนข้างซับซ้อน ถึงอย่างไรหลังจากที่สวีซุ่ยหนิงเลิกกับเฉินลู่ไป ชีวิตยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ

นี่ยิ่งแสดงให้เห็นว่า ที่เธอยืนกรานจะเลิก คือการเลือกที่ถูกต้องที่สุดแล้ว

เฉินลู่เงียบไปครู่หนึ่ง พูดเบาๆ ว่า “ดีแล้ว”

เซี่ยซีก็เงียบเช่นกัน และผ่านไปนานเธอถึงได้เอ่ยขึ้นว่า “วิลล่าของนาย คงไม่ได้พักอยู่ที่นั่นนานแล้ว ฉันจะให้คนไปทำความสะอาดให้นะ”

“ท่านจัดการได้ตามสมควรเลย” เฉินลู่กล่าว

ในท้ายที่สุดเซี่ยซี ได้ไปทำความสะอาดบ้านให้เฉินลู่ด้วยตัวเอง พูดตามตรงเขามีวินัยในตนเองและรักสะอาด ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องทำความสะอาดเลย สิ่งเดียวที่เธอทำคือ ถอดผ้าปูที่นอนและผ้าห่มนวมออก พร้อมทั้งเก็บเสื้อผ้ากลับเข้าตู้

เมื่อเซี่ยซีเปิดตู้เสื้อผ้าของเฉินลู่ สิ่งที่ดึงดูดสายตา กลับเป็นสีชมพูที่อยู่ท่ามกลางระหว่างสีดำสีขาวและสีเทา

เธอดึงสีชมพูออกมา และพบว่าเป็นชุดเครื่องนอนสี่ชิ้นใหม่เอี่ยมสองชุด

แววตาของเซี่ยซีซับซ้อนเล็กน้อย จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างแรง

แน่นอนว่าสีชมพูนี้ไม่อาจเป็นสิ่งที่เฉินลู่ชอบได้ แต่เธอกลับเห็นองค์ประกอบสีชมพูที่นับไม่ถ้วนบนตัวของสวีซุ่ยหนิง และแม้ว่าเฉินลู่จะไม่ชอบ แต่เฉินลู่ก็ได้ซื้อมันมา เธอรู้จักเขาดี สำหรับของใช้ของตัวเอง ถ้าชอบก็ซื้อเองอยู่ตลอด

เซี่ยซีสามารถนึกถึง เฉินลู่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของสี่ชิ้นนี้ได้อย่างรวดเร็ว และในที่สุดประนีประนอมซื้อสีนี้

เขาต้องยอมสวีซุ่ยหนิงครึ่งทาง รวมถึงการไม่รบกวนเธอในครั้งนี้ด้วย และเป็นการประนีประนอมของเขาอีกครั้ง

เรื่องรักๆ คือสิ่งที่เสียใจที่สุดเมื่อทุกครั้งที่นึกถึง

ในชั่วพริบตา สองเดือนผ่านไป อากาศเริ่มหนาวเย็น และสวีซุ่ยหนิงเริ่มสวมเสื้อคลุมใหญ่กันลมแล้ว

จางอวี้บอกเธอในบาร์ว่า ช่วงนี้เป็นฤดูที่ต้องการอ้อมแขนของผู้ชาย

แน่นอน ทันทีที่คำพูดเหล่านี้จบลง หลี่ถูก็ขว้างแก้วไวน์ ไปตรงหน้าเธออย่างแรง และพูดอย่างหมดคำพูดว่า "พอเถอะ เธอคิดว่าทุกคนจะแรดเหมือนเธอสิ สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ต้องการอ้อมกอดของผู้ชายอะไรทั้งนั้นแหละ”

จางอวี้พูดอย่างหมดคำพูดมากกว่าเขา “ฉันแรดตรงไหนยะ?

“โอ้ งั้นขอโทษ เธอมันนางปีศาจ” หลี่ถูพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์