เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 269

แต่สวีซุ่ยหนิงก็ยังคิดว่า เรื่องราวมันเป็นแบบที่เธอคิดนั่นแหละ

สัญชาตญาณมันบอกเธอว่าเฉินลู่ไม่ได้ชอบเสี่ยวเย่เลยสักนิด

ดังนั้นเธอจึงเอ่ยอย่างมั่นใจว่า: "นายก็แค่ไม่ยอมรับ"

เฉินลู่เอ่ยอย่างเย็นชาว่า: "เธอไล่ให้ฉันไปอย่างเย็นชา ปฏิเสธเรื่องราวที่ผ่านมาของพวกเรา ปฏิเสธฉัน ไม่เหมือนกับเสี่ยวเย่ วันที่ฉันออกมาจากบริษัทของเธอ ฝนกำลังตกหนัก แต่เสี่ยวเย่ก็ยังรู้จักเอาร่มมาให้ฉัน ยังรู้จักปลอบใจฉัน แล้วเสี่ยวเย่ก็ดูแลฉันอย่างดีใส่ใจฉันตลอด หัวใจที่เจ็บปวดของฉันได้รับความอบอุ่นและการปลอบโยนจากเสี่ยวเย่ เธอมีสิทธิ์อะไรคิดว่าฉันเข้าหาเสี่ยวเย่เพราะตัวเธอ?"

คำพูดเหล่านั้นทำให้สวีซุ่ยหนิงเถียงไม่ออก ร่มคันนั้นเป็นเธอที่สั่งให้เสี่ยวเย่เอาไปให้

อีกเรื่องหนึ่งก็คือเธอเคยปฏิเสธอดีตระหว่างเธอกับเขาตอนไหน อันนั้นเฉินลู่คิดไปเองทั้งนั้น เธอก็แค่พูดว่าถ้าเธอไม่รู้จักเฉินลู่เสียก็ดี มีใครบ้างในเวลานั้นจะไม่มีจินตนาการแบบนี้ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการไม่ยอมรับตัวเขาเลย

เฉินลู่เก่งเรื่องบิดเบือนคำพูดของเธอจริงๆ

"คุณสวี เธอเลิกคิดมากดีกว่า ต่อไปถ้าฉันคบกับใคร นั่นก็เพราะความรู้สึกล้วนๆ ไม่ได้คิดจะแก้แค้นเรื่องไร้สาระเหมือนในความคิดของเธอ" เฉินลู่พูดต่อ "ถึงเป็นมนุษย์แต่ก็ไม่ควรจะมั่นใจในตัวเองมากเกินไป"

สวีซุ่ยหนิงเดี๋ยวก็หน้าแดงจัด เดี๋ยวก็หน้าขาวซีด เธอโดนเขาตำหนิจนรู้สึกอาย แต่เธอก็ยังเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ: "นายไม่ได้ชอบเสี่ยวเย่เสียหน่อย นายตั้งใจจะคบกับเธอจนแต่งงานหรือเปล่า?"

"ฉันไม่ชอบเสี่ยวเย่ แล้วจะให้ฉันชอบใคร?" เฉินลู่เอ่ยนิ่งๆ "ชอบเธอหรือไง? เพื่อที่จะได้คบกับลั่วจือเห้อ เธอเอาฉันไปพูดเสียๆ หายๆ เธอมีค่าอะไรให้ฉันชอบ?"

สวีซุ่ยหนิงไม่เอ่ยอะไร เธออดทนอยู่พักใหญ่ แต่เธอโกรธจนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ: "ถ้าไม่ใช่เพราะนายเอาแต่คิดจะไปหาโจวอี้ ฉันจะพูดจนนายดูไร้ค่าขนาดนั้นเหรอ? เพราะฉะนั้นนายมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่าฉันไร้หัวใจแบบนั้น"

"เกรงว่าต่อให้ไม่มีเรื่องของโจวอี้ เพื่อความเชื่อมั่นของลั่วจือเห้อ เพื่อที่จะให้ได้คบกับลั่วจือเห้อ เธอก็คงจะพูดแบบนั้นอยู่ดี" เหมือนเฉินลู่กำลังพูดถึงสิ่งที่คนนอกกำลังคิด "เธอเป็นคนนิสัยแบบนี้นั่นแหละ เจียงเจ๋อเป็นตัวอย่างแรก"

สวีซุ่ยหนิงผิดหวังจริงๆ ที่มาหาเฉินลู่

เธอไปด้อยค่าเขาตอนไหน มันคือสิ่งที่เขาคิดเสริมเติมแต่งเอาเองทั้งนั้นเลยไม่ใช่หรือไง? เธอพูดถึงด้านไม่ดีของเฉินลู่กับจางอวี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะโจวอี้ อีกส่วนหนึ่งเพราะนิสัยเข้ากันไม่ได้ แต่เธอไม่เคยด้อยค่าเขาเลย แถมยังไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้งว่าเขาไม่มีเสน่ห์

"พี่ซุ่ยหนิง" เสี่ยวเย่กระทืบเท้าด้วยความร้อนใจ จากนั้นก็หันไปมองเฉินลู่ "ฉันก็แค่อยากลองใช้วิธีนี้กระตุ้นเธอดู ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้"

ตอนที่เฉินลู่คุยกับสวีซุ่ยหนิงเขาเองก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ไม่ดีเท่าไหร่ แม้แต่คนที่ควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีแค่ไหน แต่ถ้าทะเลาะกันขึ้นมา ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเสี่ยวเย่เท่าไหร่: "ไม่เป็นไร"

เขาเปลี่ยนรองเท้า จากนั้นก็รีบเดินออกไป

......

ตอนที่สวีซุ่ยหนิงเดินเข้าไปในลิฟต์ อยู่ๆ ก็โดนมือของใครบางคนดึงข้อมือเธอเอาไว้ จากนั้นก็รีบดึงตัวเธอออกมาจากลิฟต์

ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นไป ก็มองเห็นดวงตาสีเข้มคู่นั้นของเฉินลู่กำลังมองเธออยู่

"ฉันจะไปเกี่ยวข้องอะไรกับเสี่ยวเย่ได้?" เขาเอ่ย