เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 280

สวีซุ่ยหนิงยังจำได้ว่าเฉินลู่โกรธมากเพราะเซี่ยซีทำรูปแต่งงานแตก จากนั้นหาคนมาซ่อมเป็นพิเศษ และกลัวว่าเซี่ยซีจะทำรูปแตกอีกครั้งจึงล็อคห้องนอนเอาไว้

เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นเขาให้ความสำคัญกับรูปแต่งงานมากแค่ไหน

เธอสงสัยมากว่าเฉินลู่จะพูดอะไรต่อ แต่จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่อง “รหัสผ่านของวิลล่ายังเหมือนเดิม ถ้าเธออยากจะมาก็มาได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่นี่หรือไม่ก็ตาม”

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าช่วงนี้จางอวี้ได้อยู่กับเฉินลู่บ้างหรือเปล่า วิธีเรียกร้องความสนใจของทั้งคู่เหมือนกันจนแทบจะแยกไม่ออก

แต่สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ถามโดยตรง ขนาดเขายังไม่อธิบายรายละเอียดเรื่องรูปแต่งงานให้เธอฟังเลย ไม่อย่างนั้นเธอจะดูรีบร้อนจนเกินไป

พรุ่งนี้จะเอาโจ๊กมาให้อีกไหม?

สวีซุ่ยหนิงมองเข้าไปในดวงตาของเฉินลู่ ความหมายของเขาคืออยากให้เธอมาในวันพรุ่งนี้ เพื่อที่จะได้พูดในสิ่งที่วันนี้ยังพูดไม่จบ

ทุกคนล้วนแต่มีความอยากรู้อยากเห็น และสวีซุ่ยหนิงอยากรู้เรื่องนี้เป็นพิเศษ เธอรู้ว่าเธอควรปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา แต่กลับหักห้ามใจไม่ได้ สุดท้ายจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

เช้าวันรุ่งขึ้นฝนตกหนัก และขณะที่เธอกำลังทำโจ๊กในครัว ท้องฟ้าก็เริ่มคำรามทีละน้อย สวีซุ่ยหนิงไม่ชอบออกไปข้างนอกในวันที่ฝนตก แต่เธอรับปากเขาเอาไว้แล้ว เธอกลัวว่าเขาจะรอ สุดท้ายจึงตัดสินใจไป

ทันทีที่เธอเปิดประตู เธอก็เจอเข้ากับเฉินลู่ที่หน้าประตู

เขาเปียกโชกไปทั้งตัว ก่อนจะพูดกับเธอว่าา "ฝนตกหนักมาก ขับรถไม่ปลอดภัย ฉันก็เลยเดินทางมาที่นี่เอง"

“นายบอกว่าขับรถไม่ปลอดภัย แล้วทำไมยังขับมาเองอีกล่ะ?”

เฉินลู่คิดครู่หนึ่ง "ฉันอยากกินโจ๊ก"

ทุกคนรู้ว่ามันเป็นแค่ข้ออ้าง ร้านขายโจ๊กมีมากมาย เหตุผลที่สวีซุ่ยหนิงรับปากทำโจ๊กให้เขา นั่นเป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ ก็แค่ชดเชยความผิดเท่านั้นแหละ

สวีซุ่ยหนิงยื่นรองเท้าแตะสำหรับผู้ชายให้เฉินลู่ เขาเหลือบมองเล็กน้อยก่อนจะเลือกเดินเท้าเปล่า

"บนพื้นมันเย็นนะ" และอากาศตอนนี้ก็เย็นมากด้วย

เขาออกไปได้ไม่นาน ไฟทั้งห้องดับลงขณะที่สวีซุ่ยหนิงกำลังล้างจานในครัว ยกเว้นแสงสว่างจากฟ้าแลบด้านอก ทั้งห้องก็มีแต่ความมืดมิด

ไม่รู้ว่าไฟดับหรือแผงวงจรเสียกันแน่

สวีซุ่ยหนิงเปิดแฟลชจากโทรศัพท์มือถือและยืนอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

จะบอกว่าไม่ตื่นตกใจก็คงเป็นเรื่องโกหก

สวีซุ่ยหนิงผู้หญิงที่อยู่คนเดียวไม่สามารถรับมือกับเหตุการณ์คนเคาะประตูห้องขณะไฟดับได้

ขณะที่เธอกำลังจะตะโกนถามอีกฝ่ายว่าเป็นใคร เฉินลู่ที่ยืนอยู่ด้านนอกก็พูดว่า "ฉันเอง ไฟดับน่ะ"

เสียงนั้นแฝงไปด้วยเสียงหอบหายใจแรงมาก

สวีซุ่ยหนิงอดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย ไฟดับในขณะที่เธออยู่บนชั้นที่ 11 ปกติแล้วเดินขึ้นบันได 7-8 ชั้น เธอก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว แต่เฉินลู่กลับขึ้นมาได้จริงๆ