เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 281

เมื่อสวีซุ่ยหนิงเปิดประตู และมองไปที่เฉินลู่ที่แววตาค่อนข้างซับซ้อน

เฉินลู่เดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ฉันยังคงไม่ไว้วางใจเรื่องเพื่อนข้างห้องของเธอ ถ้าไฟมาแล้วฉันค่อยไปดีกว่า”

เขานั่งพักเหนื่อยบนโซฟา และสักพักอาการหอบเหนื่อยของเขาก็ดีขึ้น

สวีซุ่ยหนิงส่องไฟฉายเพื่อนำผ้าขนหนูมาให้เขาเช็ดหน้า

จู่ๆ เฉินลู่ก็พูดขึ้นว่า “ฉันจำได้ว่าดูเหมือนเธอจะเคยบอกฉันครั้งหนึ่งว่าเธอรู้สึกกลัวเวลาอยู่คนเดียว แต่ฉันไม่ได้ตอบข้อความของเธอ”

สวีซุ่ยหนิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตอนช่วงแรกๆ เธอดูคลิปที่น่ากลัวมาก และห้องของเธอก็ใหญ่เกินไป ดังนั้นเธอจึงรู้สึกกลัว และแน่นอนเธอส่งข้อความไปหาเฉินลู่ซึ่งเป็นคนที่เธอสนิทมากที่สุดในเวลานั้น

จริงๆ แล้วไม่จำเป็นต้องมีผู้ชายคอยอยู่เป็นเพื่อนข้างกายก็ได้ แค่ตอบกลับข้อความอย่างกระตือรือร้นมันก็ถือว่าเป็นการคอยอยู่เป็นเพื่อนที่ดีมากแล้ว

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตใดบนโลกใบนี้ที่รู้เหตุรู้ผลไปมากกว่าผู้หญิงแล้ว ส่วนใหญ่จะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะคิดไตร่ตรองเผื่อผู้ชาย บางครั้งก็ควบคุมความวิตกกังวลไม่อยู่

แม้ว่าเธอจะจำได้ แต่เธอก็ยังพูดว่า “ฉันลืมมันไปนานแล้ว”

“ลืมแล้วก็ไม่เป็นไร แต่ยังไงฉันก็ต้องขอโทษเธอที่ฉันไม่ได้สนใจเธอในตอนนั้น” เฉินลู่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันมักจะหาเหตุผลอยู่เสมอ”

สวีซุ่ยหนิงนิ่งเงียบ

เฉินลู่ก็เงียบเช่นกัน และผล็อยหลับไปบนโซฟาของเธอ พอถึงเช้าตรู่เขาตื่นขึ้นเกือบจะในทันทีแล้วพูดขึ้นว่า "งั้นฉันไปแล้วนะ"

สวีซุ่ยหนิงพอจะมองเห็นความเหน็ดเหนื่อยและความไร้เรี่ยวแรงในดวงตาของเขา แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากที่เฉินลู่ไปแล้ว เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ก็รู้สึกอารมณ์จมดิ่งขึ้นมาทันที

เธอไม่ควรเจอเขาบ่อยๆ เพราะเธอรู้ดีว่ามันจะมีอิทธิพลต่อใจของเธอ

กำแพงในใจถูกสร้างขึ้นแล้ว แต่ตอนนี้เขาดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก และอาจจะมีช่องโหว่ในการพังทลายกำแพงในใจอยู่เสมอ

นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดี

ผู้หญิงมักจะมีอารมณ์แปรปรวนที่ง่ายมาก ไม่ว่าจะพูดจริงจังแค่ไหนในตอนนั้น แต่พอสงบสติอารมณ์หรือหายโกรธก็จะกลับไปเดินเส้นทางเดิมเหมือนเดิม

แต่ก่อนหน้านี้เธอมักจะรู้สึกน้อยใจอยู่เสมอ ดังนั้นเธอจึงต่อต้านหนักมาก การที่เธอมักจะมองโลกในแง่ลบส่งผลให้ต่อมาก็มีแต่ความน้อยใจเหมือนเดิม

ด้วยเหตุนี้เธอจึงดองการส่งโจ๊กไว้สองวัน

เธอไปอีกครั้งก็เพราะจะไปเจอหลี่ถู

หลี่ถูบอกว่าเขาอยู่ที่บ้านของเฉินลู่

สวีซุ่ยหนิงจึงจำใจต้องไปที่บ้านของเฉินลู่อีกครั้ง

เมื่อหลี่ถูเจอหน้าเธอเขาถามอย่างเป็นกันเองว่า "แฟนคนล่าสุดของจางอวี้ชื่ออะไรเหรอ?"

หลี่ถูลูบจมูกของเขา

“เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ” หลี่ถูพูดกับเธอ

สวีซุ่ยหนิงคิดได้เพียงอย่างเดียวคือคนที่คิดว่าจะมีเรื่องแย่ๆ เกิดขึ้นพวกเขาจะยิ้มเพื่อแสดงความหวังว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริง

ตอนนี้เธอก็กำลังเป็นอยู่

สวีซุ่ยหนิงฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า "เขาเกลียดฉันใช่ไหมคะ?"

เธอมีน้ำตาซึมออกมาเล็กน้อย เพียงแค่หลี่ถูตอบว่าใช่ น้ำตาของเธอก็พร้อมจะไหลออกมาอย่างเต็มที่

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ” หลี่ถูรีบพูดอย่างรวดเร็ว “คุณสวี ไม่มีอะไรแบบนั้นจริงๆ นะครับ เขาแค่รู้สึกว่ายังไม่จำเป็นต้องเจอกันในตอนนี้”

สวีซุ่ยหนิงหลับตาลงแล้วพูดว่า "ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วค่ะ ฉันจะไม่บังคับเขา แค่เขามีชีวิตที่ดีฉันก็ดีใจมากแล้วค่ะ"

ถึงแม้จะเป็นคำพูดที่สบายๆ แต่เธอยังคงมีสีหน้าที่เศร้าสร้อย ประหนึ่งยอมรับว่าคำพูดที่ดื้อรั้นของเธอเป็นเหตุให้เขาเกลียดชังเธออยู่ตลอด ดังนั้นแม้แต่หน้าเธอเขายังไม่อยากมาเจอด้วยซ้ำ

เฉินลู่มองดูแววตาเศร้าของเธอ