เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 289

"เขตชุมชนของเธอนี่มีมนุษย์ป้าไหม หล่อนเคยเอ่ยถึงเรื่องคนคุ้ยถังขยะบ้างหรือเปล่า?" จางอวี้รู้สึกสงสัยมากจริงๆ พูดตามหลักเหตุและผลแล้วเรื่องแบบนี้ไม่ควรมีใครเห็น

สวีซุ่ยหนิงส่ายหน้า

เธอใช้เวลาอยู่ที่บ้านนั้นไม่นานนัก และแม่สวีไม่ค่อยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องซุบซิบของเพื่อนบ้าน ต่อให้มีก็ไม่มีใครรู้

จางอวี้หยิบของขวัญออกมาแล้วเขย่า มันเบามาก ไม่มีเสียงอะไรเลย เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด "เธอคิดว่าด้านในนี้คืออะไร?"

สวีซุ่ยหนิงส่ายหน้าอีกครั้ง

เธอดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากรู้เท่าไร ไม่พูดอะไรสักคำ ท่าทีเหมือนกับว่ามีเรื่องบางอย่างภายในใจ

จางอวี้เหลือบมองเธอแล้วกล่าว "ไม่แกะดูหน่อยเหรอ?"

สวีซุ่ยหนิงยังไม่ทันเอ่ยห้ามปราม เธอก็เห็นว่าจางอวี้ได้ลงมือแกะกล่องของขวัญแล้ว ด้านในเป็นเพียงบัตรธนาคารธรรมดา

"ฉันคิดว่าเป็นสิ่งของอะไรที่น่าอัศจรรย์ใจ ที่แท้ก็แค่บัตรธนาคารเพียงใบเดียว" จางอวี้เอ่ยอย่างผิดหวัง

นี่มันไม่โรแมนติกเอาเสียเลย

สวีซุ่ยหนิงมองไปที่บัตรธนาคารและเหม่อลอย

ในเวลานั้นทั้งสองยังคงอยู่ในร้านอาหาร จางอวี้เห็นว่าของขวัญนั้นไร้ซึ่งความน่าสนใจ เธอจึงสั่งอาหารมากิน ระหว่างที่ทั้งสองกินได้ไปครึ่งทาง ฝนก็ตกลงมา

จางอวี้ขมวดคิ้วและเอ่ย "ทำไมช่วงนี้ฝนตกตลอด เดินทางไปไหนมาไหนไม่สะดวกเลย"

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร เธอเงยหน้ามองสวีซุ่ยหนิงและเอ่ย "ได้"

หลังจากนั้นไม่นานนัก สวีซุ่ยหนิงได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างกายของเธอ เธอหันศีรษะกลับไปมองจากนั้นเธอก็เห็นเฉินลู่ เขาเข้ามานั่งข้างกายเธออย่างเป็นธรรมชาติ

สวีซุ่ยหนิงขยับเข้าไปนั่งด้านใน

เฉินลู่จ้องมองเธอโดยไม่ส่งเสียงใด

"นายมาพอดีเลย อีกเดี๋ยวนายไปส่งพวกเรากลับหน่อย" จางอวี้เอ่ย

"อืม" เฉินลู่หยิบเมนู สั่งอาหารเพิ่มอีกสองอย่าง จากนั้นหันศีรษะมองสวีซุ่ยหนิง เหมือนว่าเขากำลังครุ่นคิด

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าสิ่งนี้นั้นน่าอึดอัดจนเกินไป เธอหยิบแก้วน้ำที่อยู่ด้านหน้าขึ้นมาดื่มเพื่อบรรเทาความรู้สึกอึดอัดนี้

"ยังเจ็บอยู่ไหม?" ฉับพลันเขาก็เอ่ยถาม

สวีซุ่ยหนิงชะงักไปชั่วขณะ เธอหันไปมองหน้าเฉินลู่อย่างไม่อยากจะเชื่อ คำพูดเหล่านี้ยังจะพูดต่อหน้าผู้คนจำนวนมากงั้นหรือ?

เฉินลู่มองดูเธอและเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ "เจ็บสินะ?"

สวีซุ่ยหนิง ".........."

เธอเหยียดเท้าที่อยูใต้โต๊ะด้วยท่าทีบูดบึ้งและเตะเท้าของเขาเพื่อเป็นการเตือน

สีหน้าของจางอวี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย หล่อนกระแอมอยู่สองครั้งสองคราและเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา "เฉินลู่ ฉันก็คิดว่านายจะส่งของขวัญอะไรมา ทำไมมันเป็นเพียงแค่บัตรธนาคารธรรมดาได้ล่ะ ไม่น่าสนใจเลย แต่ก็ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญพิเศษแก่หนิงหนิง"

อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกว่าหากผู้ชายให้บัตรธนาคารแก่เธอ เธอเองก็จะเบื่อหน่ายในทันที