เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 296

สวีซุ่ยหนิงสัมผัสจมูกของเธอ เธอแฉเขาอย่างไร้ความปราณี "เฉินลู่อาจจะไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น"

ยิ่งไปกว่านั้น ดอกไม้นี้ไม่มีกลิ่นดอกลิลลี่ ไม่รู้ว่าจมูกของเสี่ยวเย่ได้กลิ่นดอกลิลลี่ได้อย่างไร

ไม่รู้ว่าหล่อนกำลังโกหกหรือไม่

เสี่ยวเย่พูดด้วยรอยยิ้ม "พี่เฉินลู่คิดได้มากกว่านี้อย่างแน่นอน เจอผู้ชายแบบนี้แล้วก็คบไปเถอะ พระเจ้า ชีวิตของฉันไม่เคยได้เจอแบบนี้เลย ผู้ชายที่ละเอียดอ่อนนึกถึงดอกไม้ที่ผสมไปด้วยกลิ่นสองกลิ่น พี่เฉินลู่ก็คือพี่เฉินลู่จริงๆ"

สวีซุ่ยหนิง ".........."

สวีซุ่ยหนิงเริ่มสงสัยเพราะสิ่งที่เธอพูด เธอบอกกับเฉินลู่ว่าเธอได้รับดอกไม้แล้ว เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยอีกประโยค "เสี่ยวเย่บอกว่าดอกไม้นี้มีกลิ่นดอกลิลลี่"

เฉินลู่เงียบไปชั่วขณะและพูดอย่างไม่แน่ใจ "ฉันให้ส่งดอกกุหลาบ คนส่งเขาส่งผิดเหรอ?"

สวีซุ่ยหนิงเอ่ย "ดอกกุหลาบไม่ผิด แต่หล่อนบอกว่าบนดอกกุหลาบนั้นมีกลิ่นดอกลิลลี่"

เฉินลู่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "ดอกไม้นี้เพิ่งถูกตัดมา ไม่ได้ส่งรวมมากับลิลลี่นะ"

สวีซุ่ยหนิง "......."

ที่แท้ก็เป็นเพราะความคิดประดิษฐ์ของเสี่ยวเย่ ไม่รู้ว่าระดับการจิ้นนั้นแข็งแกร่งมากเพียงใด เหตุผลต่างๆที่คิดนั้นรวบรวมด้วยสำนวนและเอ่ยออกมาเป็นภาพฉาก

"วันนี้ฉันไม่ได้ไปหาเธอดังนั้นก็เลยส่งกุหลาบไปชดเชยให้" เฉินลู่เอ่ย

สวีซุ่ยหนิงกล่าว "ทำไมถึงเลือกกุหลาบแดง?"

"สวยเหมือนเธอ"

คำพูดของเฉินลู่นั้นละมุนละไมเล็กน้อย อันที่จริงสวีซุ่ยหนิงเผ็ดร้อน ใบหน้านั้นอาจเหมาะกับดอกกุหลาบสีขาว แต่เรือนร่างของเธอนั้นเฉินลู่รู้สึกว่าเหมาะสมกับสีแดงมากกว่า