เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 3

ผู้หญิงของเจียงเจ๋อนั้นมีมากมาย มีเยอะจนนับไม่ถ้วนและมากกว่าหนึ่งคนอยู่แล้ว

แต่เขาจะพูดอย่างไรได้ เขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉินลู่ ต่อหน้าสวีซุ่ยหนิงเขาย่อมไม่พูดเรื่องไม่ดีของเจียงเจ๋ออยู่แล้ว

เฉินลู่พูดอย่างเหินห่าง "เรื่องส่วนตัวของเขา ฉันไม่รู้"

สวีซุ่ยหนิงเงียบไม่พูดจา เธอรู้ดีว่าคาดคั้นอะไรออกจากปากเขาไม่ได้หรอก แต่ทว่าเมื่อภายในใจมีการคาดเดาไว้แล้วก็มักจะฝังใจ หลังจากที่จางอวี้ส่งเธอกลับบ้าน เธอส่องดูแอพพลิเคชั่นโซเชียลทั้งหมดของเจียงเจ๋อ

ท้ายที่สุดเบาะแสเกี่ยวกับเจียงเจ๋อก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด เธอจึงเปิดดูเวยป๋อของเฉินลู่

เธอเห็นโพสต์ในเวยป๋อของเขาเพียงโพสต์เดียว เขาโพสต์ไว้เมื่อห้าปีก่อน มีเพียงสองพยางค์เท่านั้น

หญิงชั่ว

ไม่มีเครื่องหมายวรรคตอนและไม่รู้ว่าหมายถึงใคร

คำพูดสองพยางค์ที่เรียบง่าย ทำให้คนอื่นรู้สึกได้ถึงความไม่ยินดีรวมถึงความเจ็บปวดที่ต้องอดกลั้นเอาไว้

ตามที่คิดไว้เพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้วเฉินลู่อาจจะต้องเผชิญเรื่องราวที่เลวร้ายมาก่อนอย่างแน่นอน

หลังจากที่ผ่านพ้นเรื่องราวแบบนั้นมาได้เขาจึงกลายเป็นคนเช่นนี้ คนไร้หัวใจ มีทักษะอย่างผู้เชี่ยวชาญ

สวีซุ่ยหนิงยังคงเหม่อลอยอยู่กับคำว่าหญิงชั่ว

อันที่จริงเธอกับเฉินลู่นั้นรู้จักกันมานานแล้ว

เมื่อห้าปีก่อน ในตอนที่เธอกำลังเข้ามหาวิทยาลัย เธออยู่โรงเรียนเดียวกับเฉินลู่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกได้จัดตั้งกลุ่มช่วยเหลือกันและกัน เป็นเขาที่พาเธอเข้ากลุ่ม แต่เขาอาจจะจำเธอไม่ได้แล้ว เฉินลู่ไม่แม้แต่จะถามชื่อเธอด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่พบหน้ากันก็เพราะการฟังบรรยาย

พูดคุยเกี่ยวกับเนื้อหาไม่ถึงสิบนาทีก็ต่างคนต่างไป

สวีซุ่ยหนิงเคยแอบปลื้มเฉินลู่ ตอนที่เธอทำแบบฝึกหัดของชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก เธอแสร้งถามเขา "เพื่อนร่วมชั้นเฉิน เพื่อนร่วมห้องของฉันชอบนายมาก เธอให้ฉันมาถามนายว่านายชอบผู้หญิงแบบไหน"

เฉินลู่นั้นรู้เห็นทุกอย่าง เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "ยังไงก็ไม่ใช่แบบเธอ"

หลังจากนั้น เธอรู้สึกอายที่จะให้เขาสอนภาษาอังกฤษให้กับเธออีก เช่นนั้นเธอจึงให้เพื่อนคนอื่นช่วยเหลือ

ต่อมาได้ยินว่าเขาชอบผู้หญิงคนหนึ่ง ตามจีบผู้หญิงคนนั้นอยู่นานมาก ตั้งแต่มัธยมปลายจนถึงมหาวิทยาลัยปีสอง เป็นการตามจีบที่เนิ่นนานหลายปี

ไม่รู้ว่าเป็นการเลิกราครั้งล่าสุดของเฉินลู่หรือเปล่า

.....

พูดได้เลยว่าการท่องโลกอินเทอร์เน็ตนั้นแม้ว่าจะระมัดระวังตัวขนาดไหนก็ตาม อย่างไรเสียก็มักจะทิ้งร่องรอยและเบาะแสไว้เสมอ

ในที่สุดสวีซุ่ยหนิงก็พบเบาะแสที่คลุมเครือของเจียงเจ๋อและผู้หญิงคนอื่น เป็นอัลบั้มภาพที่เน็ตไอดอลสาวโพสต์ลงบนโลกโซเชียล ภาพบนเตียงนั้น แม้ว่าจะไม่เห็นใบหน้าของเจียงเจ๋อ แต่เธอก็จำได้ว่าคนคนนั้นคือเจียงเจ๋อ

หากเจียงเจ๋อเลิกกับเธอไปแล้วจะพบรักครั้งใหม่ก็ไม่เป็นไร ทำตัวย่ำแย่งี่เง่าก็ไม่เป็นไร แต่เธอรับไม่ได้ว่าตัวเองนั้นถูกสวมเขา

ในวันนั้นสวีซุ่ยหนิงไปหาเจียงเจ๋อ

เมื่อเจียงเจ๋อเห็นเธอ สีหน้าท่าทางของเขานั้นดูไม่ดีนัก "เธอมาได้ไง?"

สวีซุ่ยหนิงกวาดสายตามองห้องด้านหลังเขาและเอ่ยขึ้น "บ้านของนายมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วยเหรอ?"

เจียงเจ๋อตอบ "แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ?"

การที่สวมเขาให้กับเธอนั้นไม่เกี่ยวกับเธอเหรอ?

สวีซุ่ยหนิงตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ แต่เธอนั้นเป็นเด็กสาวอารมณ์ดี โดยปกติแล้วแทบจะไม่โกรธเคืองสิ่งใดเลย ดังนั้นเจียงเจ๋อจึงนึกไม่ถึงว่าเธอจะยกมือขึ้นและฟาดฝ่ามือลงบนหน้าของเขา

เขาตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ก่นด่าเธอ "เธอเป็นบ้าหรือไง?"

"แล้วใครใช้ให้นายนอกใจฉัน"

เจียงเจ๋อโพล่งออกมา "ขอล่ะ เธอไม่ให้ฉันแตะต้องเลยแม้แต่น้อย ยังคิดจะให้ฉันดูแลเธอเหมือนหยกบริสุทธิ์อีกงั้นเหรอ? ตอนนั้นเพื่อที่จะได้ครอบครองเธอ ฉันต้องจ่ายเงินมากมายเท่าไรเพื่อให้พ่อเธอล้มละลาย...."

เมื่อพูดไปได้ครึ่งทาง เขารู้สึกตัวและชะงักงันไปชั่วขณะหนึ่ง

สวีซุ่ยหนิงตั้งมั่นอย่างแน่วแน่ เธอจะเข้าหาเฉินลู่

แต่การพบเจอเฉินลู่ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

เขามักจะทำงานนอกสถานที่อยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งต่อให้เขาประจำอยู่โรงพยาบาล เธอเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปพบเขา แม้ว่าเธอและเขาจะพบหน้ากันเพียงไม่กี่ครั้ง เธอก็พอจะคาดเดาได้ว่าเขาไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามเวลาทำงานของเขา

แต่เร็วๆนี้เธอคงจะมีโอกาสได้พบหน้าเฉินลู่แล้ว

เธอทำงานเป็นคุณครูอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง นักเรียนคนหนึ่งรู้สึกไม่สบายและเหมือนว่าจะมีก้อนเนื้อที่หน้าอก

สวีซุ่ยหนิงไปตรวจวินิจฉัยเป็นเพื่อนนักเรียนหญิงคนนั้น ในตอนที่เลือกแพทย์ผู้ตรวจ เธอจงใจเลือกเฉินลู่

เขานั้นดูดีเป็นอย่างมาก นักเรียนหญิงที่ได้พบเห็นเขา ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ

"ไปอัลตราซาวด์ก่อน ลองดูว่าใช่โรคเซลล์เต้านมเจริญผิดปกติหรือเปล่า" เขาเอ่ย

สวีซุ่ยหนิงถามอย่างกังวล "ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่อะไรใช่หรือเปล่า?"

"ไม่หรอก" สายตาของเฉินลู่จ้องมองเรือนร่างของสวีซุ่ยหนิงเพียงชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ละสายตาไปอย่างไร้ความรู้สึก

วันนี้ที่เธอมาหาเขา เธอจงใจใส่เสื้อที่ดูเซ็กซี่เล็กน้อย เป็นเสื้อคอกว้างและเผยให้เห็นเนินอก

"หมอเฉิน ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปอัลตราซาวด์ก่อน" สวีซุ่ยหนิงเอ่ย

ในระหว่างที่รอนักเรียนหญิงเข้าไปอัลตราซาวด์ เธอกลับมายังห้องทำงานของเฉินลู่

ขณะนั้นใกล้ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว เมื่อเธอเข้าไปด้านใน เขากำลังถอดเสื้อกาวน์อยู่พอดี เฉินลู่เอ่ยว่า "มีเรื่องอะไรอีก?"

สวีซุ่ยหนิงกัดฟันแน่น เธอเดินเข้าไปกอดเอวของเขาด้วยความกล้าหาญ ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด เธอใช้น่องเล็กๆของตนเองลูบไล้ไปกับเรือนร่างของเขาพลางเอ่ยว่า "หมอเฉิน ฉันคิดถึงนาย"

เฉินลู่เลิกคิ้วขึ้น ยื่นมือออกไปและเชยคางของเธอ น้ำเสียงของเขานั้นยังคงนิ่งเรียบเช่นเคย "เธอนี่อวดดีนัก"