เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 4

ความสูงของเฉินลู่นั้นสูงมาก ความสูง167เซนติเมตรของสวีซุ่ยหนิง เมื่อยืนตรงหน้าเขาราวกับว่ายังห่างกันอีกคืบหนึ่ง เมื่อเขาจ้องมองเธอ เขาจะต้องหรี่สายตา การหรี่ดวงตานี้ทำให้ดวงตาของเขาดูเย็นชาขึ้นไปอีก

สวีซุ่ยหนิงครุ่นคิด หากเขาไม่พูดอะไรเลย เขาก็คงจะเป็นเหมือนชายรูปหล่อที่ไร้ซึ่งความรู้สึก แต่ถ้าหากพูดด้วยท่าทีอ่อนโยนและความเสน่หา เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างนี้ช่างน่าดึงดูดใจเสียจริง

"หมอเฉิน ฉันคิดถึงนายจริงๆ" เธอเงยหน้ามองเขาด้วยความเสน่หา

มุมปากของเฉินลู่กระตุกขึ้นเล็กน้อย มือที่เชยคางของเธอก็เคลื่อนลงมาบริเวณแผ่นหลังและกอดรัดเอวของเธอไว้ ทั้งยังเอ่ยอย่างมีนัยแฝงว่า "คิดถึงฉันหรือว่าอยากจะนอนกับฉัน?"

วิธีที่เร็วที่สุดในการกระชับความอบอุ่นระหว่างชายหญิงคือเรื่องเช่นนั้น

สวีซุ่ยหนิงเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ทั้งสองคนกอดกันแน่นราวกับว่าไม่อาจแยกจากกันได้ เธอเอ่ยว่า "ทั้งคิดถึงนาย ทั้งอยากนอนกับนาย"

เธอเป็นคนหนานฟาง[1] น้ำเสียงของเธอนั้นหวานละมุนเป็นอย่างมาก ตอนนี้เธอเข้าใกล้เขาเนื่องด้วยจุดประสงค์บางอย่าง เธอเป็นเสมือนกับดอกบัวขาว[2]

เฉินลู่รู้ดีว่าเธอมีจุดประสงค์อื่น บางทีเธออาจจะอยากตีสนิทกับคนรวยหรือไม่ก็ต้องการเงิน แต่ทว่ามีคนกระตือรือร้นมามอบ"อาหารกลางวัน"ให้เขาอย่างฟรีๆแบบนี้เขานั้นไม่ถือสา เขาเอ่ยถามด้วยท่าทีเลื่อนลอยว่า "ชอบโรงแรมไหน?"

สวีซุ่ยหนิงเอ่ยด้วยท่าทีลำบากใจ "แต่ฉันจำเป็นจะต้องอยู่กับนักเรียนของฉัน เกรงว่าวันนี้คงไม่มีเวลา"

เฉินลู่แสดงสีหน้าเศร้าเสียดาย "งั้นพรุ่งนี้เธอมาหาฉันที่โรงพยาบาล"

"อืม" สวีซุ่ยหนิงตอบรับ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอเขย่งปลายเท้าและมอบจุมพิตลงบนริมฝีปากของเขา "หมอเฉิน ฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้"

เธอคำนวณเหตุการณ์ไว้ดีแล้ว วันนี้เธอมีนักเรียนมาด้วย เฉินลู่ทำอะไรเธอไม่ได้แน่นอน เธอต้องยั่วยวนเขาทำให้เขาต้องการ สิ่งที่ได้มาง่ายเกินไปก็ไร้ค่า เมื่อถึงเวลานั้นแล้วเธอจะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งใดได้เลย

หลังจากเธอจากไปแล้ว สีหน้าเศร้าเสียดายของเฉินลู่ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เขาไปยังโรงอาหาร

เจี่ยงหนานตั๋วเอ่ยด้วยสีหน้าประหลาดใจ "วันนี้นายเห็นสวีซุ่ยหนิงหรือเปล่า? เธอมาโรงพยาบาลกับนักเรียนของเธอ วันนี้เธอสวมเสื้อผ้าตึงเปรี๊ยะ เดินไปมาดูเย้ายวน ดูน่าสนใจชะมัด"

เฉินลู่ชำเลืองมองเขา

"นายกับเธอครั้งนั้น คงจะรู้สึกดีไม่น้อยเลยใช่ไหมล่ะ?"

"ลืมแล้ว" เขาพูดอย่างเอื่อยเฉื่อยและเดินไปที่โต๊ะอาหารพร้อมกับจานในมือของเขา "ครั้งหน้าฉันจะจำไว้แล้วมาบอกนายแล้วกัน"

ฝีเท้าของเจี่ยงหนานตั๋วหยุดชะงัก "นายกับเธอยังมีครั้งหน้า?"

เฉินลู่เงียบ เขาไม่ได้อธิบายอะไร

"นายคงไม่ได้เสพติดเธอหรอกใช่ไหม?" แววตาของเจี่ยงหนานตั๋วดูซับซ้อนเล็กน้อย

เฉินลู่เอ่ยว่า "ตอนอยู่กับเธอรู้สึกเฉยๆ แต่ใบหน้าของเธอนับว่ายังพอดูได้"

"เฉินลู่ ฉันจะแนะนำอะไรให้นาย ยิ่งนายเข้าใกล้เธอ เรื่องระหว่างนายและแม่สาวต่างประเทศคนนั้นก็จะยิ่งลดน้อยลง พวกนายอายุเท่าไรกันแล้ว อย่าประชดประชันกันเลย"

น้ำเสียงของเฉินลู่เย็นชาขึ้นเล็กน้อย "เกรงว่าผู้ชายของเธอจะเยอะน่ะสิ"

"นายนี่ ไม่ควรที่จะเอาคืนคนต่างประเทศแบบนี้ไหม?" เจี่ยงหนานตั๋วเอ่ย "เธอน่ะหวงนายจะตายไป คงคิดว่าทำให้นายโกรธเข้าแล้ว วันนี้เช้า เธอมาคุยกับฉัน นายคิดว่าเธออยากจะคุยกับฉันเหรอ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการถามข่าวคราวของนาย"

"คนบอกเลิกคือเธอ นายคิดว่าเธอยังอยากกลับมาคบอีกหรือไง?" เฉินลู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เจี่ยงหนานตั๋วถึงกับน้ำท่วมปาก แต่ก็ไม่ได้แปลกใจ ก่อนหน้านี้คนคนนั้นถูกเฉินลู่เอาอกเอาใจจนเคยตัว เฉินลู่เป็นคนอย่างไร เป็นเสมือนบุตรรักของสวรรค์ แต่ก็ยังคุกเข่าลงและเปลี่ยนรองเท้าให้กับเธอ

เพียงแต่ว่าคนผู้นั้นเคยสร้างปัญหามากเพียงใดก็ไม่เคยเอ่ยถึงการเลิกราเลย

ครั้งนี้ เป็นครั้งแรก

......

วันรุ่งขึ้นสวีซุ่ยหนิงไปยังโรงพยาบาลตามนัด

เฉินลู่กำลังตรวจอาการให้ผู้ป่วย เธอนั่งอยู่บนม้านั่งนอกห้องทำงานและตรงข้ามกับประตู เมื่อเขาเอ่ยถามถึงอาการของผู้ป่วย เขาลืมตาขึ้นเล็กน้อยและสายตาของเขาชำเลืองมองเห็นเธอ

เธอสวมชุดเดรสสั้นสีดำ สีดำนั้นขับผิวเธอให้ขาวราวหิมะ เธอนั่งตัวตรงเสมือนหญิงสาวที่ดูมีสง่าราศีและยิ้มอย่างขวยเขินให้แก่เขา

บอกว่ายิ้มอย่างขวยเขิน แต่ใบหน้าของเธอกลับเผยให้เห็นถึงความต้องการ

ผู้คนที่เดินผ่านไปมานั้นต้องเหลียวมองเธอถึงสองครั้ง

ภายในจิตใจของเฉินลู่ ไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย

พูดตามตรง ท่าทางของเธอประสิทธิภาพยังดีไม่พอ ดูจงใจไปหน่อย อย่างน้อยก็ไม่สามารถดึงดูดเขาได้ ยั่วเย้าสู้คืนวันนั้นที่เธอเมามายไม่ได้เลย

คนหนานฟาง[1] หมายถึง ลักษณะคนหนานฟาง ผู้หญิงทางตอนใต้ของประเทศจีนนั้นมีความอ่อนโยน น่าทนุถนอม ใบหน้าเล็ก รูปร่างสันทัด จมูกไม่คมสันจนมากเกินไป

ดอกบัวขาว[2] หมายถึง เป็นคำศัพท์แสลงภาษาจีน ส่วนใหญ่ใช้ด่าผู้หญิงที่ภายนอกดูใสซื่อบริสุทธิ์ แต่ภายในคิดไม่ซื่อ มีพฤติกรรมที่ไม่ดี