เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 38

เพียงพริบตา เซี่ยซีก็มองออกว่าเด็กสาวคนนั้นคือสวีซุ่ยหนิง

รูปร่างของสวีซุ่ยหนิงงดงามมาก เธอสูง ผอมเพรียว มีสัดส่วนเว้าโค้ง เธอรู้สึกประทับใจมาก สามารถมองออกได้อย่างง่ายดาย

ขณะนั้นเซี่ยซียืนอยู่ไม่ไกลนัก รู้สึกว่าในเรื่องของความสูงที่แตกต่างกันมาก การจูบนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ สวีซุ่ยหนิงเขย่งเท้าจนร่างกายของเธอสั่นสะท้าน หากว่าไม่ใช่เพราะเฉินลู่คอยประคองไว้ เธอก็อาจจะล้มลงไปนานแล้ว

เธอจ้องมองชายคนนั้นกำลังประทับจูบ จากนั้นหยุดลง มือเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เริ่มจากเอวของเธอ เคลื่อนลงไป ท้ายที่สุดก็หยุดลงบริเวณหน้าอก จากนั้นจับและลูบคลำ

เฮอะ

เซี่ยซีหรี่สายตาและจ้องมอง ทำท่าทีราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง

อีกด้านหนึ่งสวีซุ่ยหนิงขวยเขินและคิดอยากจะเบี่ยงตัวหลบ ทว่ากลับถูกเฉินลู่ปรามไว้ "อย่าขยับ"

เธอเอ่ย "หากนายสัมผัสอีกก็คงไม่ต้องไปทำงานแล้ว"

เฉินลู่เลิกคิ้วขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะพูด เขาเห็นเซี่ยซียืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้าของเขาซีดเผือดและผลักสวีซุ่ยหนิงทันที

สวีซุ่ยหนิงหันหลังกลับไปมองด้วยความฉงน จากนั้นก็เห็นว่าเซี่ยซีกำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอ เซี่ยซียิ้มพลางเอ่ย "รบกวนเวลาพวกเธอแล้ว?"

เฉินลู่เหลือบมองนาฬิกาของเขา นี่ก็สายมากแล้ว เขาไม่เหลือบมองสวีซุ่ยหนิงแม้แต่น้อย เพียงเอ่ยปากบอกเซี่ยซี "มีอะไรก็โทรมา" เมื่อเอ่ยจบเขาก็กำลังจะก้าวเท้าเดินจากไป

เซี่ยซีกล่าว "ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก มีเพื่อนคนหนึ่งขอให้ฉันมาบอกกับแกว่าช่วยนัดเวลาตรวจสุขภาพให้หน่อย"

เฉินลู่พยักหน้า ขณะที่เขาเดินผ่านสวีซุ่ยหนิง เขาเหลือบมองเธอเบาๆ "จะไม่กลับไปหรือไง?"

สวีซุ่ยหนิงกำลังจะจากไป เซี่ยซีเอ่ย "เธออยู่ที่นี่ก่อน ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ"

เฉินลู่ชำเลืองมองเธออีกครั้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร จากนั้นเขาก็เดินจากไป

สวีซุ่ยหนิงเข้าใจในความหมายของเขา ให้เธอระวังคำพูดเมื่ออยู่ต่อหน้าเซี่ยซี

เซี่ยซีเดินขึ้นไปยังชั้นบน เมื่อเธอเดินเข้ามาถึงห้องของเฉินลู่ เธอมองไปรอบห้องของเฉินลู่ ภายในถังขยะ มีทิชชู่ที่ใช้แล้วกองอยู่ด้านใน บนเตียงนอนก็รกมาก ผ้าห่มทั้งสองผืนก็ม้วนเข้าหากันอย่างไม่แยกจาก

เมื่อเธอมองขึ้นไป หัวเตียงยังคงแขวนรูปถ่ายงานแต่งงานระหว่างโจวอี้และเฉินลู่ สำหรับคนนิสัยประหลาดอย่างเฉินลู่ นัยต์ตาสะท้อนให้เห็นรอยยิ้ม ดูสะดุดตาเป็นอย่างมาก

เธอหันกลับไปมองสวีซุ่ยหนิงด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ ยิ้มพลางเอ่ย "เมื่อวานหลับนอนกับเฉินลู่ใช่หรือเปล่า?"

สวีซุ่ยหนิงสัมผัสปลายจมูกและนิ่งเงียบ

เซี่ยซีเอ่ย "การหลับนอนบนเตียงเดียวกัน มันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องและยังไม่มีการจดทะเบียนตามกฎหมาย มีความหมายอะไรหรือเปล่า?"

สวีซุ่ยหนิงกล่าว "พวกเราไม่ได้รักกันค่ะ เรื่องที่ถูกต้องหรือว่าการจดทะเบียนตามกฎหมาย มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลยค่ะ"

แม้ว่าในตอนนี้เธอจะคิดว่าการเล่นสนุกแบบนี้เป็นเรื่องปกติในสังคม ใช้ชีวิตด้วยความสมบูรณ์แบบ ย่อมรักอิสระ ต่อให้เฉินลู่จะเลวอีกสักแค่ไหน แต่สำหรับเธอแล้ว อย่างมากที่สุดเขาก็เป็นเพียงเจ้านายและคู่นอน เธอจะไม่มีความสุขเลยสักนิดงั้นเหรอ

แต่เรื่องของการแต่งงาน เธอไม่สามารถยอมรับผู้ชายที่ชอบนอกใจได้

หากเธอคบหากับเฉินลู่ อนาคตไม่รู้เลยว่าเธอจะต้องถูกสวมเขาไปอีกกี่ครั้ง เธอไม่ชอบการถูกสวมเขา

ประกอบกับความไม่แน่นอนของเฉินลู่ เธอไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีต่อเฉินลู่เลยสักนิด

แน่นอน ก่อนหน้านี้สวีซุ่ยหนิงไม่เคยได้รับสิ่งที่ดีแบบนี้ เธอคิดอยากจะไขว่คว้าหาความรักที่บริสุทธิ์ แต่ทว่าเมื่อเห็นเจียงเจ๋อและเฉินลู่ เธอก็ค่อยๆเปิดโลกกว้างและคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

เซี่ยซีเลิกคิ้วและเอ่ยถาม "งั้นเหตุผลที่เธอตามติดลูกชายของฉันคืออะไร เพราะเงินของเขาเหรอ?"

สวีซุ่ยหนิงครุ่นคิด เธอเอ่ยอย่างเชื่องช้าและตอบตามความจริง "นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงค่ะ"

เซี่ยซี "........"

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเอ่ยว่า "หากว่าคุณมีใครที่ดีกว่าและคิดอยากจะแนะนำหนู ขอให้เขาอารมณ์ดีสักนิด แล้วหนูก็จะไม่เกาะแกะลูกชายของคุณอีก"

เซี่ยซีเอ่ย "เธอใจกล้ามาก"

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าเธออยู่กับเฉินลู่แล้วเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไร เขาหล่อแล้วยังไง ถ้าหากหล่อแล้วเข้ากันได้ยากก็หาคนหน้าตาแย่กว่าหน่อยจะเป็นอะไรไป หากว่ามีโอกาสนั้นจริงๆ จะลองเปลี่ยนก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ในขณะเดียวกัน สวีซุ่ยหนิงก็ได้ทำตามในสิ่งที่เฉินลู่ต้องการ ทำลายความคิดของเซี่ยซีทิ้งซะ

เซี่ยซีคิดอยากให้เธอมาเป็นไม้กันหมาในเรื่องระหว่างโจวอี้และเฉินลู่

เซี่ยซีเอ่ย "มีคนมากมายอยากเอาชนะใจเฉินลู่"

นั่นยังไม่มากเท่าที่อยากได้เงินของเฉินลู่ น่าเสียดายที่เฉินลู่ไม่มอบให้เธอ "หนูอยู่กับเฉินลู่แบบเขาร้องขอแล้วหนูสนอง แบบนี้ก็ดีมากแล้ว เจอกันด้วยดีจากกันด้วยดีค่ะ"