เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 50

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกลังเลเล็กน้อย เพราะนี่คือแฟนของจางอวี้ ดังนั้นจึงไม่ควรอยู่ใกล้เขาเกินไป แม้ว่าเขาจะมองว่าเธอเป็นพี่สาวคนหนึ่งก็ตาม แต่เธอก็ยังต้องรักษาระยะห่างเอาไว้อยู่

จางอวี้พูดขึ้นว่า "แค่อาหารมื้อเดียวเอง เธอก็รับปากเขาไปสิ"

ซ่งเยี่ยนเหมือนสุนัขตัวเล็กๆ ที่กำลังมองเธออย่างมีหวัง "ผมอยากเป็นเพื่อนกับพี่สาวจริงๆ นะครับ"

"งั้นก็ได้" สวีซุ่ยหนิงไม่อาจปฏิเสธได้

ซ่งเยี่ยนพาสวีซุ่ยหนิงมานั่งแถวหน้าของสนามแข่งบาสเกตบอล ที่นั่งแถวหน้าจะเห็นการแข่งขันได้ชัดเจนที่สุด ระหว่างที่เธอกำลังเดินมากับซ่งเยี่ยนมีผู้คนรอบข้างมากมายหันมามองเธอ มีทั้งไม่ตั้งใจมองกับตั้งใจมอง

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ซ่งเยี่ยนหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าของเขา จากนั้นก็หยิบขนมหลายห่อออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "พี่ซุ่ยหนิง กินนี่ก่อนนะ ถ้าไม่พอไปหยิบเอาในกระเป๋าผมได้เลยนะ เครื่องดื่มก็มีนะครับ"

สวีซุ่ยหนิงพูดขอบคุณด้วยความเกรงใจ

ซ่งเยี่ยนนั่งยองๆ ต่อหน้าเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง "พี่ซุ่ยหนิง พี่ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมหน่อยได้ไหมครับ?"

"สู้ๆ นะ"

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าทักษะการเล่นบาสของซ่งเยี่ยนนั้นดีมาก จังหวะเลย์อัพของเขาสวยมาก หนุ่มๆ ที่เธอเคยสนิทสนมด้วยมีเพียงไม่กี่คนที่เล่นกีฬา อะไรแบบนี้ช่างดูเท่และมีพลังเหลือเกิน

สวีซุ่ยหนิงเชียร์สนุกจนเลือดพลุ่งพล่าน จากนั้นก็เห็นว่าหลังจากที่ซ่งเยี่ยนทำคะแนนได้สามแต้มเขาได้หันมายิ้มกว้างให้กับเธอ

เธอได้ยินเสียงอุทานของหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เธอ

เธอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะรอยยิ้มที่หล่อเหลาของซ่งเยี่ยน

สวีซุ่ยหนิงเองก็ยังคิดว่ารอยยิ้มของซ่งเยี่ยนนั้นหล่อจริงๆ เขาเป็นผู้ชายที่ไม่มีนิสัยดุดันและแข็งกร้าว เขาดูเป็นหนุ่มน้อยผู้สะอาดบริสุทธิ์ แต่เวลาที่เขาเล่นกีฬาเขาดูแมนมาก

ไม่คาดคิดเลยว่าเสียงอุทานจะเป็นเพราะซ่งเยี่ยนไม่ค่อยอยู่ใกล้ผู้หญิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเตรียมขนม เตรียมที่นั่งไว้ให้ แถมยังยิ้มให้เธออีก

เขาตั้งใจเล่นมากกว่าปกติ เพียงเพื่อดึงดูดความสนใจจากผู้หญิงคนหนึ่ง

สวีซุ่ยหนิงนึกขึ้นได้จางอวี้นั่งอยู่ข้างๆ เธอ และตระหนักได้ว่าเขาน่าจะมองจางอวี้ "เขากำลังมองเธออยู่"

จางอวี้พูดขึ้นว่า "ฉันไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย และยังไม่ได้คบกับเขาด้วย เขาจะมามองฉันไปทำไม?"

"อ้าว ไม่ใช่ผู้ชายของเธอหรอกเหรอ?"

จางอวี้ยักไหล่ "ตอนนี้ฉันมีผู้ชายของฉันอยู่แล้ว"

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกอึ้งมาก ใจของจางอวี้เปลี่ยนเร็วยิ่งกว่าเวลาที่เธอใช้กินข้าวเสียอีก

"เขากับฉันเป็นแค่เพื่อนธรรมดาของกันและกันเท่านั้น อันที่จริงวันนั้นฉันตั้งใจให้เขาออกไปเจอกับเธอเพียงสองต่อสอง" จางอวี้พูด "เธอก็เห็นแล้วว่าเขาดูเป็นผู้ชายอบอุ่นแค่ไหน ดังนั้นลองเป็นเพื่อนกับเขาก่อนก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ?"

คำว่า ผู้ชายอบอุ่น ที่ออกมาจากปากของจางอวี้ทำเอาเธอแทบจะอ้วก มันดูปลอมเกินไป ซ่งเยี่ยนไม่เคยอบอุ่นเลยยกเว้นแค่วันนี้

เมื่อเห็นท่าทางประจบเอาใจของเขาในวันนี้ทำให้เธอรู้สึกทึ่งมาก ตอนที่เธอเพิ่งมาถึงเขาก็รีบวิ่งจากระยะไกลเพื่อเอาน้ำมาให้เธอในทันที

เสียงของเขาที่ตะโกนเรียกเธอว่าพี่สาวหวานเลี่ยนจนชวนขนลุก

ในตอนท้ายของการแข่งขันซ่งเยี่ยนชนะโดยไม่ต้องสงสัยเลย

แต่ก็เป็นเรื่องปกติ ในมหาลัยของพวกเขาจะมีนักกีฬาบาสเกตบอลเก่งๆ อยู่หลายคน

ซ่งเยี่ยนถอดชุดบาสเกตบอลออกหลังจากจบการแข่งขัน เป็นผู้ชายไม่ต้องพะว้าพะวังกับเรื่องการเปลี่ยนเสื้อผ้า จะเปลี่ยนใส่เสื้อยืดที่สนามก็ไม่เป็นไร

สวีซุ่ยหนิงเหลือบมองกล้ามหน้าท้องของเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็รีบหันสายตาไปทางอื่น

ในบรรดากล้ามหน้าท้องของผู้ชายที่เธอเคยเห็นมามีเพียงกล้ามหน้าท้องของเฉินลู่เท่านั้นที่ดูสวยเป็นพิเศษ คนนี้คืออันดับสอง แต่เหตุผลทำให้เธอรู้ว่าอะไรที่ไม่เหมาะสมก็อย่าไปมองเลย

ซ่งเยี่ยนมองมาที่เธอ เห็นแววตาที่หลบซ่อนของเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความสนใจ ไม่ง่ายที่จะสังเกตเห็นท่าทางที่เก็บอาการของเธอ

จากนั้นเขาก็มองไปที่จางอวี้ แต่จางอวี้กลับมองค้อนใส่เขา เขาตั้งใจถอดเสื้อเพื่ออยากจะดึงดูดและยั่วยวนผู้หญิง แต่วิธีดึงดูดของเขามันช่างดูตรงๆ เกินไปแล้ว