เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 51

"ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น นายหล่อมาก" สวีซุ่ยหนิงเอ่ยปลอบ "อย่าได้สงสัยในตัวเอง เทสต์ฉันสูงมาก แต่ฉันรู้สึกว่านายดูดี"

จากนั้นซ่งเยี่ยนยิ้มออกมาอีกครั้ง "ผมก็รู้สึก พี่ซุ่ยหนิงก็ดูดีมาก เป็นผู้หญิงที่ดูดีที่สุดเท่าที่ผมเคยพบ"

เสื้อผ้าชุดนี้ ท้ายที่สุดสวีซุ่ยหนิงก็จ่ายเงินซื้อ เมื่อเธอจ่ายเงินเสร็จ เธอครุ่นคิดและยิ้มออกมา เธอเอ่ย "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันซื้อเสื้อผ้าให้กับผู้ชาย"

เมื่อซ่งเยี่ยนได้ยินเช่นนั้น เขายิ้ม "นั่นถือว่าเป็นเกียรติของผม"

เดิมทีสวีซุ่ยหนิงคิดว่าเมื่อซื้อเสื้อผ้าให้ก็จะจบไป แต่เขาไม่ยอมให้เธอเสียเปรียบ ท้ายที่สุดเขาก็ซื้อเครื่องสำอางให้เธอมากมาย

ในตอนแรกเธอปฏิเสธ แต่ซ่งเยี่ยนเอ่ย "พี่สาวครับ ผมไม่ได้ขาดแคลนเงิน การที่ผมได้จ่ายเงินให้กับพี่ ผมดีใจมาก พี่อย่าปฏิเสธผมเลย ไม่อย่างนั้นผมคงรู้สึกว่าพี่อยากจะสลัดความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ ยากนะครับที่ผมอยากจะคบค้าสมาคมกับใครสักคน"

จากนั้นภายในใจเอ่ยเสริม คบค้าสมาคมในฐานะแฟน

สวีซุ่ยหนิงก็ไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไป

วันนี้บังเอิญมาก เมื่อสวีซุ่ยหนิงและซ่งเยี่ยนออกมาด้านนอก เผอิญเจอเข้ากับเซี่ยซี

เมื่อเซี่ยซีเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างกายสวีซุ่ยหนิง เธอเลิกคิ้วและยิ้ม "ฉันคิดอยากจะแนะนำผู้ชายให้เธออยู่ หลานชายของฉันมีเพื่อนอยู่สองสามคน ได้ยินมาว่าไม่เลวเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอคงจะไม่ต้องการแล้ว"

เดิมทีสวีซุ่ยหนิงคิดจะอ้าปากเอ่ยอธิบาย แต่เมื่อได้ไตร่ตรอง ในตอนนี้เรื่องราวชีวิตของเธอนั้นไม่จำเป็นที่จะต้องเอ่ยอธิบายให้ใครเข้าอกเข้าใจ เธอเองก็ไม่ได้อยากให้เซี่ยซีแนะนำใครให้กับเธอ สู้เธอให้เงียบปากและยอมรับไปยังจะดีเสียกว่า

"เด็กหนุ่มคนนี้ หน้าตาดูดีไม่แพ้เฉินลู่" เซี่ยซีเอ่ยวิจารณ์

สวีซุ่ยหนิงยิ้มเก้ๆกังๆ

หัวใจของซ่งเยี่ยนกระชับแน่น ที่แท้แฟนเก่าของสวีซุ่ยหนิงคือเฉินลู่ ไม่น่าแปลกใจเลยตอนที่เอ่ยปากถามจางอวี้ เธอไม่ยอมตอบ ไม่น่าแปลกใจเลย วันนั้นเมื่อเฉินลู่เห็นสวีซุ่ยหนิง เห็นได้ชัดว่าเขาชะงักไปชั่วขณะ

แต่ซ่งเยี่ยนคาดไม่ถึงเลยว่ารสนิยมของเฉินลู่จะเป็นแบบสวีซุ่ยหนิง

หลังจากที่กลับมาขึ้นรถแล้ว สวีซุ่ยหนิงก็ได้อธิบายกับซ่งเยี่ยน เรื่องที่เมื่อกี้เธอไม่ได้อธิบายให้เซี่ยซีฟังว่าระหว่างเธอและเขานั้นคือเพื่อนกัน

ท่าทีของซ่งเยี่ยนดูเข้าอกเข้าใจเธอเป็นอย่างมาก เขาเอ่ย "ผมเข้าใจพี่ได้ พี่ไม่ต้องเป็นกังวลไป ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย"

สวีซุ่ยหนิงเองก็เบาใจลง

หลังจากกลับถึงบ้าน เธอเห็นว่าซ่งเยี่ยนถ่ายรูปเสื้อผ้าที่เธอให้และโพสต์ลงในหน้าเพจของตนเอง

พร้อมกับแคปชั่นว่า : ความอบอุ่นจากพี่สาวที่สวยที่สุดในโลก

สวีซุ่ยหนิงยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเธอเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ กระทั่งพบกับหน้าเพจของเฉินลู่

เมื่อเทียบกับซ่งเยี่ยนแล้ว หน้าเพจของเขานั้นไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลย มีเพียงภาพวิวในช่วงกลางคืน ดูจากระดับการสั่นของกล้องแล้ว เขาอาจจะกำลังวิ่งในช่วงกลางคืน

แต่เพียงแค่ดูวิวในวิดีโอ น่าจะไม่ใช่ในประเทศอย่างแน่นอน

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าในช่วงเวลากลางคืน จะสามารถวิ่งได้อย่างไร ต่างประเทศอาจจะเป็นช่วงเวลารุ่งสาง

เธอไม่ได้ใส่ใจ เธอคิดอยากจะเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ต่อไป คาดไม่ถึงเลยว่าจะไปกดถูกใจให้เขา

หัวใจของสวีซุ่ยหนิงกระตุกในทันใด เธอรีบกดยกเลิกอย่างรวดเร็ว

หากว่าถูกเฉินลู่เห็นเข้า คงจะน่าอึดอัดมาก ราวกับว่าเธอยังคงให้ความสนใจกับชีวิตส่วนตัวของเขา แต่ในความเป็นจริง สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ให้ความสนใจในเรื่องราวชีวิตของเฉินลู่เลย

แต่ในเวลานี้เฉินลู่กำลังเล่นโทรศัพท์ของเขาอยู่ และเขาเห็นมัน เมื่อกดเข้าไปดูว่าเธอถูกใจ วินาทีถัดมาเธอก็กดยกเลิกมัน

เขาไม่ได้คิดว่าเมื่อเลิกราแล้วจะกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าของกันและกัน แต่เป็นเสมือนกับเพื่อนเก่าอย่างไรอย่างนั้น เขาค้นหาชื่อของสวีซุ่ยหนิง จากนั้นส่งเครื่องหมายคำถามไปให้เธอ

ทางด้านสวีซุ่ยหนิงตอบกลับมา : มือลั่นน่ะ

เฉินลู่ครุ่นคิดและเอ่ยถามเธอ : เธอคบกับลูกชายคนเล็กของตระกูลซ่งเหรอ?

เมื่อสวีซุ่ยหนิงเห็นข้อความนี้ เธอรู้สึกสงสัย เธอจะไปคบกับซ่งเยี่ยนได้อย่างไร เวลาที่เธออยู่กับเขาไม่ได้แสดงท่าทีสนิทสนมกันเลยแม้แต่น้อย

เจียงเจ๋อเอ่ยด้วยน้ำเสียบเย็นเยียบ "วันนี้ฉันจะสั่งสอนมัน ใจกล้ามากจริงๆ ไม่ว่าผู้หญิงของใครมันก็กล้าเข้าใกล้?"

ซ่งเยี่ยนยืนอยู่ด้านหลังสวีซุ่ยหนิง ส่งยิ้มให้เขาด้วยท่าทีภูมิใจ

เจียงเจ๋อโกรธจนตัวสั่นเทา เขายกมือขึ้นและต้องการจะต่อย

สวีซุ่ยหนิงกลับตบหน้าเขาโดยไม่รู้ตัว

เจียงเจ๋อเอ่ยด้วยคำพูดที่ยากจะเชื่อ "สวีซุ่ยหนิง เป็นบ้าหรือยังไง? เพราะมันเธอเลยมาตบฉันงั้นเหรอ?"

ซ่งเยี่ยนเอ่ยปากด้วยท่าทีไม่ได้รับความเป็นธรรม "พี่ชาย พี่เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ? พี่ซุ่ยหนิงเป็นเพียงพี่สาวที่ดีของผม พี่อย่ารังแกเธอเลย หากพี่อยากจะลงมือก็มาลงที่ผมเถอะครับ"

เจียงเจ๋อตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว "นังแพศยา!"

สวีซุ่ยหนิงหันกลับไปเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

เจียงเจ๋อเองก็ไม่ต้องการทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ครั้งนี้ที่เขากลับมาเพราะต้องการจะมาเจอเธอ คาดไม่ถึงเลยว่าข้างกายเธอจะมีผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนี้อยู่เคียงข้าง ภายในใจของเจียงเจ๋อรู้สึกขื่นขม เนื่องจากตำรวจ ในครั้งนี้เขาจึงยอมถอย

แต่ทว่าเมื่อเขาจากไป อารมณ์ของเขายังคุกรุ่น ดื่มเหล้าจนกระทั่งเที่ยงคืน จากนั้นเฉินลู่โทรเข้ามา เขาพยายามบังคับและตั้งสติตัวเอง

น้ำเสียงของเฉินลู่ยากจะคาดเดา "กลับประเทศจีนแล้ว?"

เจียงเจ๋อรู้สึกร้อนตัวเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็รีบเอ่ยปากพร่ำบ่น "สวีซุ่ยหนิงกับนายจบกันไปแล้ว เธอกล้าหาคนใหม่ได้ไงวะ? แล้วเธอก็ยังดีกับคนอื่นมากอีกด้วย? เพราะคนอื่น เธอเลยตบหน้าฉัน"

เมื่อเอ่ยประโยคสุดท้าย เขาดูน้อยเนื้อต่ำใจ

เฉินลู่เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ยังไม่นอนอีก?"

"นายบอกฉันว่าข้างกายเธอมีผู้ชายคนอื่นแล้ว ฉันจะนอนหลับได้ไงวะ?" เจียงเจ๋อคิดอะไรบางอย่างได้ เขาเอ่ย "นายทำงานและพักผ่อนตรงเวลา ทำไมวันนี้ยังไม่นอน? นายเองก็มีเรื่องที่ทำให้นอนไม่หลับงั้นเหรอ?"