เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 53

ซ่งเยี่ยนจึงพูดขึ้น "พี่ซุ่ยหนิง พี่ไปทานข้าวก่อนเถอะครับ แม่ผมก็คงใกล้จะมาแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ"

เมื่อเขาพูดแบบนี้ สวีซุ่ยหนิงก็ไม่ได้ไปในทันที แต่รอจนกระทั้งคุณแม่ซ่งบอกว่าใกล้ถึงแล้ว เธอถึงลุกขึ้นและพูด "พวกเรากลับก่อนนะ"

"พี่ซุ่ยหนิง พรุ่งนี้มาเยี่ยมผมอีกได้ไหมครับ" ซ่งเยี่ยนจ้องมองเธออย่างมีความปรารถนา เหมือนหมาน้อยขึ้อ้อน จนสวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่ามองแล้วใจเธอแทบจะละลายไปจนหมด

เธออดไม่ได้ที่จะพูดด้วยรอยยิ้ม " ได้สิ พรุ่งนี้ตอนบ่ายสอนเสร็จแล้วฉันจะมาอีก"

สวีซุ่ยหนิงพูดจบถึงได้จูงมือจางอวี้เดินออกไปทางประตู

ซึ่งคุณแม่ซ่งก็มาถึงพอดี ทั้งสองคนทักทายกัน คุณแม่ซ่งเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม "จะกลับแล้วเหรอ"

สวีซุ่ยหนิงมองไปทางเฉินลู่ที่อยู่ด้านข้างเธอ วันนี้เขาสวมชุดลำลอง คิดว่าน่าจะเพราะการกระทำผิดของเจียงเจ๋อ เขาถึงได้ตั้งใจมาเยี่ยม

เธอฝืนยิ้ม พร้อมก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติก้าวหนึ่ง "ใช่ค่ะ พรุ่งนี้จะมาใหม่ค่ะ"

สายตาเฉินลู่มองมายังเธออยู่พักหนึ่งถึงค่อยถอนสายตากลับไป แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

สวีซุ่ยหนิงยืนมองจากหน้าประตูเข้าไปภายในห้อง เห็นว่าเขาคุยกับซ่งเยี่ยนอย่างค่อนข้างเป็นมิตร

จางอวี้จึงลากเธอจากไป

ทั้งสองมาถึงยังร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่ง หลังจากจางอวี้สั่งอาหารเสร็จถึงได้เปิดปากพูดขึ้น "ทำไมฉันรู้สึกว่าเหมือนเฉินลู่จะผอมลง"

"เพราะงานเขาหนัก ผอมลงก็คงเป็นเรื่องปกติ" สวีซุ่ยหนิงเอ่ย

จางอวี้พยักหน้า "แต่เรื่องของเจียงเจ๋อเฉินลู่และพ่อของเขาออกหน้าช่วย งั้นแสดงว่าเจียงเจ๋อก็คงจะไม่เป็นอะไร"

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ส่งเสียใดๆ เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างทำให้เธอปวดหัว อีกไม่กี่วันเจียงเจ๋อก็คงได้ออกมา ตอนนี้เธอคิดอยากจะลาออกมาก เพื่อกลับไปสอบอย่างราบรื่น แต่ก็ยังกลัวอยู่ว่าเจียงเจ๋อก็ยังคงตามหาเธอเจออยู่ดี