เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 54

อันที่จริงจางอวี้รู้สึกว่าเฉินลู่ไม่ได้ดูเหมือนคนที่คิดเล็กคิดน้อย

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ต้องปกป้องเจียงเจ๋ออยู่แล้ว เพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ถึงแม้จะเป็นญาติทางฝ่ายแม่ก็ตาม แต่ก็มีสายเลือดเกี่ยวพันกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะช่วย

คำพูดของสวีซุ่ยหนิงครั้งนี้ดูแรงเกินไป

หลังจากเลิกกับโจวอี้ชีวิตของเฉินลู่ก็ดูยุ่งเหยิงและรุงรังมาก เมื่อต้องเลิกรากันก็ต้องทำใจยอมรับ บอกลากันด้วยดี ไม่เคยได้ยินว่าเขาทำอะไรไม่ดีกับผู้หญิงคนนั้นเลย

จางอวี้ดึงสวีซุ่ยหนิงอีกครั้ง เธอไม่เต็มใจที่จะนั่งลงและหันหน้าไปทางผนังปิดกั้นตัวเอง

“เฉินลู่ เจียงเจ๋อนั้นบ้าเกินไปมาก บ้าเสียจนทำให้หนิงหนิงแทบจะสติแตก ตอนนี้นายอย่าเพิ่งมาโต้เถียงอะไรกับเธอเลยนะ” จางอวี้ที่อยู่ข้างๆ เธอพูดประนีประนอม

เฉินลู่เหลือบมองไปที่สวีซุ่ยหนิง เขาไม่สนใจการปิดกั้นตัวเองของเธอ

พนักงานของร้านเดินมาที่โต๊ะยังรู้สึกว่าบรรยากาศของโต๊ะนี้แปลกๆ

จางอวี้มองด้านข้างของสวีซุ่ยหนิง จึงได้พบว่าเธอเริ่มน้ำตาซึมและแอบเช็ดน้ำตาไปด้วย

เธอมองที่เฉินลู่เพื่อบอกเขาว่าสวีซุ่ยหนิงกำลังร้องไห้

แต่เฉินลู่ไม่มีปฏิกิริยา

สวีซุ่ยหนิงทั้งโกรธทั้งเสียใจ เธอไม่รู้ว่าจะระบายอย่างไร สักพักเธอตะโกนเรียกพนักงานเพื่อจะสั่งเหล้าหลายๆ ชนิด

จางอวี้ไม่เห็นด้วยจึงพูดว่า "ดื่มผสมกันมั่วแบบนี้ ระวังพรุ่งนี้จะปวดหัวเอา"

“ในเมื่อจะต้องเป็นคู่ผัวเมียกับเจียงเจ๋อในโลกแห่งวิญญาณแล้ว ฉันจะสนใจเรื่องปวดหัวไปทำไม? ชีวิตนี้ได้มาพัวพันกับเจียงเจ๋อก็เหมือนตายทั้งเป็นแล้ว งั้นฉันขอเลือกตายๆ ไปเลยดีกว่า” สวีซุ่ยหนิงพูดอย่างท้อใจ

เฉินลู่มองดูเธออย่างเย็นชา

ถ้าเธอเกิดดื้อรั้นขึ้นมา แม้แต่จางอวี้ก็เอาเธอไม่อยู่ ในไม่ช้าเธอก็ดื่มจนเมามายไม่รู้ทิศรู้ทาง และดวงตาของเธอก็เริ่มพร่ามัว จางอวี้ที่ถูกเธอบังคับให้ดื่มเป็นเพื่อนเริ่มเวียนหัวนิดหน่อยแล้ว

“คิดเงิน” จางอวี้พูด

เฉินลู่พูดเบาๆ “ฉันจะไปส่งพวกคุณเอง”

สวีซุ่ยหนิงเดินโซซัดโซเซ เฉินลู่จะไม่เข้าไปพยุงเธอก็ไม่ได้

จางอวี้เริ่มสร่างเมาขึ้นมากแล้ว เธอจึงพูดขอบคุณเขาอย่างสุภาพ "ถ้าอย่างนั้นรบกวนไปส่งพวกเราด้วยนะคะ และขอบคุณที่ไม่ถือสาเรื่องไร้สาระของเธอในวันนี้นะคะ"

เฉินลู่พูดทันทีว่า “ไม่ต้องขอบคุณหรอก”

เขาวางสวีซุ่ยหนิงลงบนเบาะด้านข้างคนขับ และหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป

เฉินลู่คาดเข็มขัดนิรภัยและจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงให้เธอ จากนั้นก็เดินมานั่งที่เบาะคนขับ

จางอวี้ที่มองดูพวกเขาจากด้านหลังรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ อยู่เสมอ

……

เฉินลู่ไปส่งจางอวี้ก่อน เมื่อแม่ของจางอวี้เห็นเขาจึงได้เข้ามาพูดคุยกับเขาอย่างกระตือรือร้นอยู่พักหนึ่ง

ก่อนที่เขาจะกลับมาขึ้นรถสวีซุ่ยหนิงก็ตื่นแล้ว แต่ตาของเธอยังพร่ามัวอยู่

เธอขยับไปโดนวัตถุมีคมเข้าที่เอวของเธอ เธอเสียสติ และเธอก็เริ่มพูดจาหาเรื่องจับผิด "นายอยากให้ฉันตายเร็วกว่านี้ใช่ไหม?"

เฉินลู่เหลือบมองเธอ “อย่าหาเรื่อง”

โชคดีที่เฉินลู่ยังจำรหัสผ่านบ้านของเธอได้ และในที่สุดก็เปิดประตูได้โดยไม่ต้องใช้กุญแจ

เฉินลู่โยนเธอลงบนเตียง แล้วคร่อมเธอบนเตียง พูดอย่างไม่พอใจว่า "ใครบ้างที่เลิกกันแล้วจะไม่เสียใจ เธอดีหน่อย ที่พอเลิกกันก็อ้วนขึ้นตั้งห้ากิโล?"

สวีซุ่ยหนิงหัวเราะ

เดิมทีเฉินลู่อยากจะก้มลงไปจูบเธอ แต่กลิ่นเหล้าบนตัวเธอนั้นแรงเกินไป เขาทนไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอาบน้ำให้เธอก่อน

เฉินลู่ถอดเสื้อคลุมของเธอออก ตอนเข้ามาในบ้านเขาไม่ได้เปิดแอร์ แต่เธอหนาวจนต้องเข้าไปกอดเฉินลู่ เขาผลักเธอออก แต่เธอก็ยังจะเข้ามากอดเขาอีกครั้ง

เฉินลู่ผลักเธออีกครั้ง เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “หนาว”

“อย่าทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจสิ” เขานึกถึงซ่งเยี่ยนจึงพูดว่า “มาคุยกันเรื่องลูกชายคนเล็กของตระกูลซ่งก่อนดีกว่า เธอชอบเขาไหม?”

สวีซุ่ยหนิงมองเขาด้วยความงุนงง

"เมาหรือเปล่าเนี่ย?"

“ฉันไม่ได้เมา!” สวีซุ่ยหนิงกำลังจะลุกขึ้น “ฉันจะไปเต้นแอโรบิก ฉันต้องการลดน้ำหนัก ลดน้ำหนักเพื่อดึงดูดหนุ่มหล่อรวยๆ ”

คนขี้เมามักจะไม่ยอมรับว่าเมา

เฉินลู่รู้สึกว่าเธอเหมือนคนบ้า เขาถามต่อไปว่า "เธอชอบซ่งเยี่ยนไหม?"

อันที่จริงสวีซุ่ยหนิงไม่ได้ยินหรือเข้าใจอะไรเลย แม้แต่หน้าของเฉินลู่เธอก็เห็นไม่ชัด และเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคืออะไร เธอส่ายหัวไปมาอย่างงุนงง