เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 59

เสียงที่เรียกว่าคนสวยทำเอาสวีซุ่ยหนิงรู้สึกกลัว ฝืนยิ้มและส่ายหัว

ลุงพวกนั้นกำลังกินข้าว กินไปด้วยมองเธอไปด้วย

สวีซุ่ยหนิงอยากจะด่ากราดพวกเขา

"คนสวยมาที่นี่คนเดียวเหรอครับ? หลงทางอยู่เหรอครับ?" ชายคนนั้นเริ่มเอ่ยปากถาม

สวีซุ่ยหนิงพูดทันทีว่า"ไม่ใช่ค่ะ เพื่อนของฉันให้ฉันรอพวกเขาอยู่ตรงนี้"

"โอ้ งั้นลุงขอเพิ่มเพื่อนในวีแชตได้ไหมครับ?" ชายคนนั้นพูด "มันไม่ง่ายเลยที่จะมารู้จักกันในที่แบบนี้"

หลังจากพูดจบเขาก็เดินยิ้มเข้ามาหาเธอ

สวีซุ่ยหนิงก้าวถอยหลังอย่างประหม่า ถนนด้านหลังค่อนข้างชันมาก เธอกลัวมากว่าตัวเองจะตกลงไป แต่พอหันหน้ามาก็เห็นเฉินลู่กำลังยืนกอดอกมองดูเธอ

เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะมาช่วย

เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าเธอตั้งตัวเป็นศัตรูและเห็นว่าเฉินลู่ยืนอยู่ไม่ไกล พวกเขาจึงรีบถอยหลังกลับ "เอ่อ ผมไม่ได้คิดจะลวนลามภรรยาของคุณเลยนะครับ"

เฉินลู่พูดเบาๆ “ผู้หญิงคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน”

สีหน้าของสวีซุ่ยหนิงเย็นลง เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่เพราะเฉินลู่หรอกเหรอ? เธอควบคุมอารมณ์ของตัวเองแล้วพูดออกไปว่า"ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาจริงๆ ถ้าคุณอยากจะทำอะไรฉันเขาก็ไม่สนใจหรอก หากคุณอยากจะฆ่าฉันและอำพรางศพ เขาก็พร้อมที่จะสนับสนุนพวกคุณ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด ชายคนนั้นกลับมีสีหน้าเลิ่กลั่กยืนนิ่งอยู่จุดเดิม

เฉินลู่พูดแบบไม่คิดอะไร "ไม่ใช่สนับสนุนธรรมดาด้วยนะ แต่ยังสนับสนุนอย่างเต็มที่อีกด้วย'

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าเฉินลู่เลวทรามมาก เธอทั้งโกรธทั้งเสียใจ แต่เธอจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าเขาเด็ดขาด

เธอไม่มองเขา และพูดกับชายคนนั้นอย่างใจเย็นว่า “ตราบใดที่คุณไม่ทำอะไรฉัน เพื่อนของฉันจะต้องให้ค่าตอบแทนคุณในภายหลังอย่างแน่นอน”