เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 7

หญิงสาวคนนั้นทั้งกล้าหาญและกระตือรือร้น ร่างกายของเธอแทบจะเคลื่อนลงมาทาบทับร่างกายของเขา

เฉินลู่ไม่ได้ผลักไสเธอและไม่ได้กระทำการสิ่งใดกับเธอ เขาเพียงแค่กวาดสายตามองเธอและเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "ฉันไม่ชอบดื่ม"

"ท่าทางการปฏิเสธของคุณนั้นดูไม่ค่อยเด็ดขาดเท่าไรเลยนะคะ" มือของหญิงสาวคล้องคอเขาพร้อมรอยยิ้ม "เพียงแค่ผลักไสฉันออกไปนั่นหมายถึงว่าคุณกำลังปฏิเสธ"

"แบบนี้เหรอ?" เขายื่นมือออกไปและค่อยๆผลักร่างกายของเธอออก

สีหน้าของหญิงสาวดูน่าเกลียดขึ้นทันใด ใบหน้าที่ถูกปฏิเสธเผยให้เห็นทั้งความอับอายและความกริ้วโกรธ "เฉินลู่ มอบให้ถึงที่แต่คุณกลับไม่ต้องการงั้นเหรอ?"

เฉินลู่เอ่ย "เธอควรคำนึงถึงชื่อเสียงของพ่อเธอบ้างนะ ไม่จำเป็นจะต้องทำตัวเหมือนผู้หญิงที่ดูถูกตัวเองแบบนั้น"

อีกอย่าง เหมือนกับสวีซุ่ยหนิงที่สามารถสนุกสนานได้เป็นครั้งคราว แต่คนตรงหน้า เมื่อมีความสัมพันธ์แล้วร้อยละเก้าสิบมักหาช่องทางฉวยโอกาสแต่งงานอย่างแน่นอน

เฉินลู่ไม่ได้วางแผนจะฝังศพตัวเองไว้ด้วยการแต่งงานเช่นนั้น

ท้ายที่สุดหญิงสาวนั้นดวงตาแดงก่ำและวิ่งหนีไป

แต่ทว่าไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าหญิงสาวคนนั้นจะขบคิดได้อย่างรวดเร็ว เมื่อพบหน้ากันอีกครั้ง เธอเอ่ยด้วยท่าทีเคร่งขรึม "เฉินลู่ คุณพูดถูก ฉันไม่ควรทำลายชื่อเสียงของพ่อฉัน ฉันคิดแล้ว ในเมื่อฉันรู้สึกดีกับคุณ ฉันควรจะตามจีบคุณ"

เฉินลู่เลิกคิ้วขึ้น

หญิงสาวคนนั้นเอ่ยด้วยความมั่นอกมั่นใจ "ฉันจะต้องจีบคุณติดอย่างแน่นอน"

ชีวิตนี้มีคนคอยตามจีบเฉินลู่มากมาย แต่ทว่าไม่มีใครที่กล้าพูดด้วยความมั่นใจว่าจะตามจีบเขาติด สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันน่าสนใจ อยากจะรู้นักว่าเธอจะทนอยู่ได้นานเพียงใด จะโชว์ความสามารถใดออกมาได้บ้าง

เขาเอ่ยถามกลับด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ "งั้นเหรอ?"

เมื่อรับฟังและไตร่ตรองดูแล้ว คำพูดเพียงสองคำของเขานั้นมีทั้งน้ำเสียงยั่วยุและน้ำเสียงของการให้กำลังใจ

วางกลยุทธ์หญิงงาม ต่อให้หญิงสาวเหล่านั้นจะงดงามเพียงใด ไหนเล่าที่พวกเธอจะเทียมเท่าเฉินลู่ได้ เขาจะระงับอารมณ์หรือจะมั่วโลกีย์ทุกสิ่งทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับความสนใจของเขา

หญิงสาวนั้นดูตื่นตัวราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง เปี่ยมไปด้วยมนต์เสน่ห์และพลังทั้งยังมีความมั่นใจอย่างแรงกล้า "สักวันหนึ่ง คุณจะต้องเป็นฝ่ายขอร้องฉัน อ้อนวอนอยากจะนอนกับฉันและคุกเข่าขอให้ฉันแต่งงานกับคุณ"

เหมือนกับเฉินลู่ เธอเองก็เรียนแพทย์เช่นกัน ในเวลาอันรวดเร็วเธอได้ทำการตัดสินใจเดินทางกลับประเทศจีนกับเขา หลังจากที่ศาสตราจารย์ได้ยินการตัดสินใจของลูกสาวเขา เขาก็สนับสนุนและเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

"เล่อชีฝากนายดูแลด้วย" ศาสตราจารย์เอ่ยฝากฝังทั้งยังกล่าว "อย่างไรเสีย เธอค่อนข้างจะเป็นมืออาชีพ ไม่แน่ว่าอาจทำนายให้ได้เปลี่ยนมุมมองใหม่"

น้ำเสียงของเขานั้นไม่อาจซ่อนเร้นความภาคภูมิใจเอาไว้ได้