เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 8

หลังจากที่สวีซุ่ยหนิงได้ยินคำพูดของเฉินลู่ สีหน้าก็ซีดขาวอย่างอดไม่ได้

สายตาของเธออดไม่ได้ที่จะมองไปทางหญิงสาวคนอีกครั้ง เธอเซ็กซี่มากจริง รูปร่างของตัวเองเมื่อเทียบกับเธอ ก็ดูธรรมดาไปเลย

ครั้งนี้สวีซุ่ยหนิงด้อยกว่าคนอื่นมากจนอดที่จะใจเต้นแรงไม่ได้ การจะติดต่อกับลู่เฉินเกรงว่าจะไม่ใช่ลู่ทางที่เป็นผลแล้วล่ะ

เธอมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เฉินลู่เองที่เอียงศีรษะและได้เห็นสีหน้าโศกเศร้าของเธอ ซึ่งน่าสงสารมาก

แต่เฉินลู่เป็นใคร หัวใจดั่งศิลาไร้ซึ่งแรงสั่นกระเพื่อมในจิตใจ เขาเพียงปรายสายตามองอย่างบางเบา แล้วปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเดินควงแขนเขาออกไป

คล้ายกับการมองคนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้น

“นี้คือผู้หญิงของอาจารย์เฉินลู่ นอกจากนี้ยังวิจัยในปัญหาด้านเต้านมอีกด้วย เพื่อที่จะตามเฉินลู่ถึงได้กลับประเทศมา เธอดูฐานะทางบ้านของพวกเขาสิดูเหมาะสมมาก แบบนี้เขาเรียกกิ่งทองใบหยก” เจี่ยงหนานตั๋วรอให้เฉินลู่จากไปแล้ว ถึงได้พูดออกมา

สวีซุ่ยหนิงไม่มีเสียงพูดใดๆ

เมื่อนั่งรถแท็กซี่ออกจากโรงพยาบาล ถึงได้ส่งข้อความหาเฉินลู่

【หมอเฉิน เรื่องของเราจบกันแล้วเหรอ】

ไม่นานเฉินลู่ก็ตอบกลับมา อย่างสุภาพและเป็นทางการ：หวังว่าเธอจะได้พบเจอกับความสุขโดยเร็ว

【แต่หมอเฉินคะ นายสำคัญกับฉันมาก ฉันไม่อยากปล่อยนายไป】

ประโยคนี้เหมือนหินจมลงไปในทะเล[1]

และตอนนี้ซูเล่อฉีก็นั่งลงข้างเฉินลู่ เขาวางโทรศัพท์ไว้ด้านข้าง และเห็นข้อความที่สวีซุ่ยหนิงส่งมาพอดี

เธอยิ้มพลางเงยหน้ามองเขา “พูดดีจริงนะ”

เฉินลู่คุ้นชินจนเห็นเป็นเรื่องปกติ อ่านรายงานในมือโดยไม่ได้พูดอะไร

ซูเล่อฉีอยากจะรู้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการประเมินค่าของผู้หญิงที่ส่งข้อความมาที่เขามี เธอจึงถามเขาไปโดยตรง “ถ้าหากผู้หญิงคนนั้น คุณจะยอมไหม”

“ถ้าไม่มีความรู้สึกดีอะไรเลย นั่นก็แสดงว่าเป็นไปไม่ได้เลย” เฉินลู่ตอบ

ซูเล่อฉีครุ่นคิดเล็กน้อย “งั้นก็แปลว่าคุณมีความรู้สึกสนใจในตัวฉัน ถูกไหม”

เฉินลู่ยกเปลืองตาขึ้นมองเธอครั้งหนึ่ง และไม่ได้กล่าวอะไร

ซูเล่อฉีมองความหมายที่เป็นนัยนี้ออก จนใบหน้าเก็บซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ เธอกัดริมฝีปากยั่วยวน “หมอเฉิน ถ้าอย่างนั้นฉันหรือเธอใครสวยกว่ากัน”

เฉินลู่ตอบอย่างราบเรียบ “เทียบเธอไม่ติด”

ซูเล่อฉีพึงพอใจเป็นอย่างมาก คู่แข่งที่หาที่เปรียบมิได้โดยสิ้นเชิง เธอย่อมไม่เก็บเอามาสนใจอยู่แล้ว