เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 73

หลังจากที่พี่เขยเห็นเฉินลู่ เขาเอ่ยปากชมแทบจะในทันที "หนิงหนิง แฟนหนุ่มของเธอดูดีมาก"

เฉินลู่ยิ้มให้เขาอย่างเหินห่าง และกล่าวทักทายเพียงหนึ่งประโยคเท่านั้น ไม่มีคำอื่นใดอีก

พี่สาวที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากให้เขาเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า "แฟนของหนิงหนิงเขาโลกส่วนตัวสูง คุณอย่าไปทำตัวโอเวอร์เข้าล่ะ"

"รับทราบครับผม" พี่เขยยิ้มด้วยท่าทีเขินอายต่อสวีซุ่ยหนิง "น้องสาว น้องเขย เป็นพี่ที่วู่วาม ขอโทษด้วย"

สวีซุ่ยหนิงรีบโบกไม้โบกมือ เธอเอ่ย "ไม่เลยพี่ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ใช่ความผิดของพี่เขยเลย"

เมื่อเอ่ยอย่างจริงจัง ปัญหาก็ยังคงเป็นที่ท่าทีของเฉินลู่

ไม่ช้า พี่เขยก็เดินไปพูดคุยกับญาติคนอื่นๆ แต่เขาก็ยังไม่ยอมให้พี่สาวล้างจานล้างชาม "คุณทำงานหนักทุกวัน ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้หยุดพักผ่อนในวันเกิดของคุณยาย จะแย่งกันล้างจานทำไมเล่า?"

คุณอาเองก็รู้สึกว่าลูกเขยของเธอนั้นนึกถึงลูกสาวของตนมากเกินไปแล้ว เธอจึงถอนหายใจและเอ่ย "เจียจวิ้น งานล้างจานไม่เหนื่อย แกไม่ต้องมาแย่งกันทำ งานแกเองก็เหนื่อยจะแย่แล้ว"

เธอชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดและท้ายที่สุดก็เกลี้ยกล่อมเขาจนได้

เขาเป็นคนอารมณ์ดีมาก ทุกคนในครอบครัวต่างก็ชอบเขา ลูกพี่ลูกน้องตัวน้อยก็เกาะแกะอยู่แค่กับเขา ว่ากันว่าเด็กน้อยมักจะดูคนออก เธอไม่กล้าเข้ามาเกาะแกะเฉินลู่เลยแม้แต่น้อย แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพี่เขย เธอนั้นกล้าพูดกล้าคุย อ้าปากก็ขออั่งเปาจากพี่เขย

"พี่เขย พี่จะให้หรือไม่ให้?"

"ให้ ให้ครับ ให้"

เหล่าผู้เฒ่าต่างพากันหัวเราะ

นี่เป็นภาพครอบครัวสุขสันต์