เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1000

ตอนที่ 1000: เปิดตัว

เสียงคำรามที่โกรธเกรี้ยวของเสือขาวทำให้ทั่วทั้งเทือกเขาตกใจ ผลกระทบของมันเหมือนแผ่นดินไหวอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่เพียงแต่ท่าทีของสัตว์อสูรระดับ 7 ทั้งหมดจะเปลี่ยนไปอย่างมาก แม้แต่ราชาทั้งสองคนยังตกใจ

ท่าทางของสัตว์อสูรระดับ 7 ที่ต้องการจะจัดการรัมกุยเนสก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาจ้องมองไปที่เสือขาวที่สง่างามซึ่งคลี่ปีกของมันออก ในขณะที่ความตกใจและความเหลือเชื่อฉายอยู่ในดวงตาของพวกเขา

“นะ นะ นี่คือพยัคฆ์ปีกเทวะ” ผู้อาวุโสสัตว์อสูรระดับ 7 ที่อยู่ในร่างมนุษย์คำรามออกมา ความกดดันจากพยัคฆ์ปีกเทวะทำให้วิญญาณของเขาสั่นไหว และปีกทั้งสองที่อยู่ที่หลังของเสือขาวก็ทำให้พวกเขาตระหนักได้ถึงตัวตนของมันทันที

พวกเขาทั้งหมดเป็นสัตว์อสูรและเป็นระดับ 7 ซึ่งเป็นระดับสูง มนุษย์อาจจะไม่รู้ถึงตัวตนของเสือขาวในการมองครั้งแรก แต่ตัวตนของมันก็ไม่ใช่ความลับใดต่อหน้าสัตว์อสูรระดับ 7 เว้นเสียแต่ว่าเสือขาวจะลบพลังแห่งการมีอยู่ของตัวเอง

“เป็นไปได้อย่างไร ? มันเป็นไปได้ยังไง ? สัตว์เทวะที่ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งแล้วจริง ๆ ” สัตว์อสูรระดับ 7 ร้องออกมา

“ปีกคู่นั้นที่อยู่ที่หลังของมันทำให้วิญญาณของข้าสั่นไหว มันไม่ผิดแน่ ไม่ผิดแน่ มันคือพยัคฆ์ปีกเทวะที่ปรากฎขึ้นมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาลจริง ๆ “

“สัตว์เทวะที่ยิ่งใหญ่ของพวกเราปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งแล้ว”

..

สัตว์อสูรระดับ 7 ทั้งหมดร้องออกมาอย่างตื้นตัน สถานะที่สุดยอดของพยัคฆ์ปีกเทวะไม่สามารถทดแทนได้ในระหว่างสัตว์อสูรจนถึงจุดที่ว่าแม้แต่จอมยุทธที่สุดยอดของทวีปสัตว์เทวะยังไม่ใกล้เคียงที่จะทดแทนได้เลย นี่เป็นเพราะมันเป็นเหมือนเทพเจ้าที่ปฏิเสธไม่ได้ของทวีปสัตว์เทวะ และเป็นเหมือนเทพเจ้าในสายตาของสัตว์อสูรทุกตัว แม้จะผ่านมาแสนนาน เกียรติของมันก็ไม่ได้จางหายไปเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้น สัตว์อสูรระดับ 7 จึงตื้นตันและตื่นเต้นหลังจากที่พวกเขายืนยันถึงตัวตนของเสือขาวได้แล้ว พวกเขาหยุดการคุกคามก่อนหน้านี้

“พวกเราขอคารวะสัตว์เทวะ” สัตว์อสูรทั้งหมดคุกเข่าลงและคารวะเสือขาว น้ำเสียงของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพ

“ผู้อาวุโส ได้โปรยืนขึ้น” คนที่พูดคือรัมกุยเนส คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เสือขาว

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสไม่สนใจนาง หนึ่งในนั้นมองไปที่รัมกุยเนสอย่างโกรธเกรี้ยวและร้องออกมาอย่างมีน้ำโห “เจ้ายังมีสิทธิ์ที่จะพูดกับพวกเราอีกหรือในฐานะที่เป็นคนทรยศของสัตว์อสูร รัมกุยเนส ? เทพเจ้าของพวกเราอยู่ที่นี่ รอจนกว่าเจ้าจะได้รับการพิพากษาจากสัตว์เทวะเถอะ”

สายตาของรัมกุยเนสเต็มไปด้วยความปวดร้าว นางเดินไปข้างเสือขาวช้า ๆ และลูบไปที่หัวของมันเบา ๆ เพื่อที่จะทำให้โทสะของเสือขาวสงบลง

เสือขาวไม่ได้ต่อต้าน พลังแห่งการมีอยู่ที่ยิ่งใหญ่ของมันหายไปอย่างช้า ๆ และมันก็หลับตาลงอย่างสบาย

สัตว์อสูรทั้งหมดดูสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปด้วยความตกตะลึงในขณะที่พวกเขาคุกเข่าอยู่กลางอากาศ พวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อและความตกใจ ด้วยเกียรติและสถานะสัตว์เทวะ พยัคฆ์ปีกเทวะยอมให้ใครแตะต้องแบบนั้นได้อย่างไร ? แถมมันยังไม่แสดงท่าทีต่อต้านอีกด้วย มันยังหลับตาอย่างสบายใจอีก สัตว์อสูรที่คุกเข่าอยู่เริ่มฉายแววสงสัยในดวงตาหลังจากที่พวกเขาเห็นแบบนี้

“รัมกุยเนสมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับพยัคฆ์ปีกเทวะ นี่เป็นเรื่องดีหรือไม่นะ ? พวกเราจะจัดการกับคนทรยศเช่นรัมกุยเนสอย่างไร ? ” ความกังวลแบบเดียวกันปรากฏขึ้นในใจของกลุ่มผู้อาวุโส

“ผู้อาวุโส พวกเจ้าเชื่อจริง ๆ หรือว่าข้า รัมกุยเนส ได้ทรยศต่อสัตว์อสูร ? พวกเจ้าไม่เคยสงสัยในคำพูดของราชาเสือเลยหรือ ? ” รัมกุยเนสพูดอย่างเจ็บปวด