เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1007

ตอนที่ 1007: ไล่ล่าสังหาร (1)

“หงเหลียน เจ้าควรจะหลอมรวมสมบัติทั้งสองของตระกูลเจ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ความสัมพันธ์ระหว่างทวีปเทียนหยวนกับทวีปสัตว์เทวะไม่ค่อยสงบสุขเท่าไหร่ ในช่วงนี้ผู้คุมกฎของทวีปสัตว์เทวะได้กลายเป็นศัตรูกับเจี้ยนเฉินเพราะว่าเขาต้องการพยัคฆ์ปีกเทวะ เจี้ยนเฉินอาจจะเจออันตรายได้ทุกเมื่อ ดังนั้น พวกเราจะห่างจากเขานานไม่ได้ แม้ว่าเฮยยู่จะอยู่กับเขา แต่ก็มีแค่เขาคนเดียวอยู่ดี ถ้าเขาต้องเจอกับเซียนจักรพรรดิ 2 คน เขาคงไม่สามารถช่วยเจี้ยนเฉินได้” รุยจินพูด

หงเหลียนพยักหน้าเบา ๆ นางเข้าใจแล้วว่าเจี้ยนเฉินสำคัญเพียงในตอนนี้ นางพบว่ามันค่อนข้างยากที่จะยอมรับว่านางต้องมาปกป้องผู้เยาว์ แต่เพื่อที่จะรวบรวมคนของตระกูลนาง นางก็ไม่ลังเลที่จะยอมแลก

หงเหลียนมองไปที่ลูกปัดที่อยู่บนเกราะขนนกอย่างเงียบเงียบแล้วถาม “รุยจิน ลูกปัดนี้คืออะไร ? มันดูไม่เหมือนเป็นสมบัติของตระกูลข้าเลย”

“มันเป็นของขวัญจากพยัคฆ์ปีกเทวะ มันเป็นสมบัติที่มหัศจรรย์มากที่สามารถปกป้องวิญญาณของพวกเราได้ มันทำให้วิญญาณต่อต้านสิ่งแปลกปลอมได้ มันง่ายมากที่จะหลอมรวมลูกปัด ทั้งหมดที่เจ้าต้องทำก็คือ หยดเลือดบริสุทธิ์ 1 หยด จากนั้นก็หลอมรวมส่วนหนึ่งของวิญญาณของเจ้าลงไปในมัน” รุยจินอธิบาย

หงเหลียนไม่ได้พูดอะไรอีก นางยกสมบัติทั้งสองและลูกปัดขึ้นที่ได้จากพยัคฆ์ปีกเทวะขึ้นมาและนางก็กระโดดเข้าไปในหลุมของภูเขาไฟ นางมุดลงไปในลาวาที่กำลังปั่นป่วน

รัมกุยเนสเลือกภูเขาลูกที่สวยงามในส่วนลึกของภูเขาเพื่อที่จะทำหลุมศพให้กับสามีของนาง หลุมศพดูธรรมดามากด้วยการประดับของป้ายหลุมศพขนาดสูง 3 เมตรและเนินดิน

นางไม่ได้ฝังสามีของนางไว้ที่หลุมนี้ กลับกัน นางได้ฝังสิ่งของสองสามสิ่งที่สามีของนางพกติดตัวไว้เป็นประจำลงไป เช่นเดียวกับของใช้ต่าง ๆ ที่สามีของนางใช้ตอนที่เขาอยู่ที่ตระกูลกิลลิกัน

รัมกุยเนสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝังสิ่งของเหล่านั้นเพราะว่าสามีของนางได้ตายไปหลายปีแล้ว นางหาศพของเขาไม่เจอไม่ว่าจะหาอย่างไรก็ตาม

“สามีข้า พวกเราแก้แค้นให้กับท่านแล้ว ท่านพักให้สงบในปรโลกเถอะ…” รัมกุยเนสสะอื้นอย่างเจ็บปวดตรงหน้าป้ายหลุมศพในขณะที่น้ำตาไหลลงมาที่ใบหน้าของนางอย่างหยุดไม่ได้

โฮ้ก ! เสือขาวก็คำรามออกมาเช่นเดียวกัน นอกเหนือไปจากนั้น เสียงนั่นยังเต็มไปด้วยความเศร้าโศก เหมือนว่ามันกำลังพยายามที่พูดบางอย่างด้วยภาษาของมันเอง

เจี้ยนเฉิน โหยวเยว่ และเฮยยู่ยืนอยู่เงียบ ๆ ข้าง ๆ รัมกุยเนส ในขณะที่พวกเขาดูทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้น เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่ทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ในขณะที่เฮยยู่ยังเฉยเมย

ด้านหลังพวกเขามีราชาเปิงยืนอยู่พร้อมกับกลุ่มผู้อาวุโสของตระกูลกิลลิกัน พวกเขาทั้งหมดมองไปที่รัมกุยเนสและพยัคฆ์ปีกเทวะด้วยสายตาที่หลากหลายอารมณ์

ราชาเปิงบอกผู้อาวุโสทุกคนเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมาหลังจากการตายของราชาเสือ ซึ่งทำให้ทุกคนเข้าใจถึงความจริงทุกอย่างที่ซ่อนอยู่ รัมกุยเนสไม่ได้ร่วมมือกับมนุษย์และทรยศตระกูล แต่เป็นราชาเสือที่ใส่ร้ายนางเพราะเขาตั้งใจที่จะฆ่าพยัคฆ์ปีกเทวะ