เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1010

ตอนที่ 1010: พลังหยินที่ชั่วร้ายของฮุสตัน

“เจ้าไม่มีสิทธิ์จะมาสั่งข้า และผู้เยาว์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเจ้าก็เข้ามาทำให้เกิดเรื่องนี้เอง เขาบุกเข้าไปในส่วนลึกของเทือกเขาครอสและฆ่าจอมยุทธของทวีปสัตว์เทวะของข้า เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าจะหยามเกียรติทวีปสัตว์เทวะของข้าได้ ? ” ไคเซอร์คำรามออกมา มือของเขาพุ่งออกไปอีกครั้งและกำลังจะควักหัวใจของเจี้ยนเฉิน

มิติพันธนาการทำให้เจี้ยนเฉินขยับไม่ได้เลย ไคเซอร์พันธนาการมันเอาไว้ด้วยพลังของเซียนจักรพรรดิ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่อะไรที่เจี้ยนเฉินสามารถที่จะหลุดออกไปได้

ตาของฮุสตันลุกโชนเป็นประกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในตอนนั้นเอง ตาของเขาก็เหมือนกับคบเพลิงที่ส่องสว่างจ้าเหมือนพระอาทิตย์และแหลมคม แสงไฟสองสายเหมือนจะถูกยิงออกมาจากตาของเขาซึ่งทำให้มิติตรงหน้าเขาบิดเบี้ยว

ทันใดนั้นเอง พลังแห่งการมีอยู่ที่ยิ่งใหญ่ก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและทำให้อากาศและเมฆปั่นป่วน หมอกดำเริ่มเข้ามารวมที่ร่างของฮุสตัน มันบดบังท้องฟ้าและเปลี่ยนแสงสว่างของโลกให้กลายเป็นความมืดมิด มันมืดจนระยะการมองเห็นเหลือเท่าเอื้อมแขนเท่านั้น แม้แต่แสงจากพระอาทิตย์ที่ร้อนแรงก็ยังหายไป

นี่คือพลังเซียนธาตุความมืด

เหล็กแหลมยาวที่อยู่ในมือของฮุสตันดูเหมือนจะหลอมรวมเข้าอย่างสมบูรณ์กับโลกที่มืดสนิท มันเปล่งประกายด้วยแสงอ่อน ๆ และมันพุ่งอย่างไร้เสียงไปที่ไคเซอร์ เหล็กแหลมเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ซึ่งทำให้มันยิ่งยากที่จะสัมผัสถึงได้

การโจมตีนี้คงยากที่จะป้องกันได้สำหรับคู่ต่อสู้ที่มีความแข็งแกร่งเท่ากับฮุสตัน พวกเขาคงได้รับบาดเจ็บอย่างหนักถึงแม้ว่าจะรอดตายมาได้ แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรเซียนจักรพรรดิได้

ตาของไคเซอร์เป็นประกายเย็นชาเหมือนว่าความมืดไม่ได้มีผลอะไรกับเขาเลย เขาจ้องเขม็งไปที่ฮุสตันในขณะที่จิตสังหารที่เยือกเย็นก็แผ่ออกมาจากเขาอย่างหยุดไม่ได้ เขาเหยียดออกมา “เจ้าประเมินตัวเองสูงไป เมื่อเจ้าต้องการที่จะหยุดข้า ข้าจะกำจัดเจ้าซะก่อนเลย” ไคเซอร์หยุดมือที่กำลังเล็งเป้าไปที่หน้าอกของเจี้ยนเฉิน หลังจากนั้น เขาก็กำหมัดแน่นและโจมตีออกไปด้วยเสียงอันดัง พลังงานที่น่ากลัวพุ่งออกมาอย่างรุนแรงจากหมัดของไคเซอร์ มันเปลี่ยนไปเป็นมังกรในขณะที่มันชนกับเหล็กแหลมสีดำด้วยพลังที่หยุดไม่ได้

เหล็กแหลมของฮุสตันปะทะกับมังกรที่ควบแน่นมาจากพลังงาน เสียงระเบิดดังสนั่น การโจมตีของไคเซอร์เป่าเหล็กแหลมออกไปไกล ในขณะเดียวกัน มังกรที่ดูเหมือนกำลังคำรามก็ยังพุ่งต่อไปที่ฮุสตันโดยที่ไม่ลดกำลังลงเลย

เมื่อเหล็กแหลมถูกกระแทกกระเด็นไป ฮุสตันก็สั่นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขายังคงเหมือนเดิม เขาพูดออกมาเบา ๆ ในขณะที่เขาจ้องไปที่มังกรที่คุกคามเข้ามา “ซ่อนทมิฬ” เขาหายไปทันทีหลังจากพูดสองคำนั้นจบ ไม่ใช่แค่ร่างของเขาที่หายไป พลังแห่งการมีอยู่ของเขาก็หายไปด้วยเช่นกัน

มังกรพุ่งผ่านตำแหน่งที่ฮุสตันเคยอยู่ไปและไปชนกับภูเขาด้านหลังในท้ายที่สุด มันเกิดเสียงอื้ออึงรุนแรงซึ่งทำให้ภูเขาทั้งลูกทลายลงมาเสียงดัง

“หืม เจ้าคิดว่าข้าจะหาเจ้าไม่เจอหลังจากที่เจ้าหลอมรวมเข้ากับรอบ ๆ อย่างนั้นหรือ? มันแค่กลเด็ก ๆ คอยดูข้าทำลายเข้าไปในที่ซ่อนของเจ้าให้ดู” ไคเซอร์เหยียดอย่างเยาะเย้ยออกมา จากนั้น เขาก็โจมตีด้วยหมัดธรรมดาไปที่ท้องฟ้าที่มืดมิด พลังที่ขดอยู่รอบ ๆ หมัดเพียงพอที่จะทำให้ท้องฟ้าสั่นไหวได้

ปัง ! หมัดของไคเซอร์ฟังดูเหมือนปะทะเข้ากับหน้ากลอง มันเกิดเสียงดังขึ้นมาและโลกแห่งความมืดมิดก็เริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ทั่วทั้งอาณาเขตสั่นไหวอย่างรุนแรงในขณะที่ลำแสงจากโลกภายนอกก็สาดส่องเข้ามา

ในพริบตาเดียว ความมืดทั้งหมดก็หายไปโดยสิ้นเชิงจากอาณาเขต พระอาทิตย์ที่แผดเผาส่องสว่างอีกครั้ง แสงของโลกได้กลับมาสว่างที่อาณาเขตนี้