เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1011

ตอนที่ 1011: รุยจินมาถึง

สายตาของมารราคะที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งเป็นประกาย เขาจ้องอย่างสนใจไปที่หยดพลังของเซียนจักรพรรดิที่อยู่ในมือของเจี้ยนเฉินและท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพูดในใจ “มันเป็นพลังของเซียนจักรพรรดิ ข้าไม่คิดเลยว่าเจี้ยนเฉินจะครอบครองพลังของเซียนจักรพรรดิอยู่ มันมีพลังงานธาตุน้ำ ดังนั้นมันน่าจะมาจากเซียนจักรพรรดิของอาณาจักรทะเล”

“พลังนี้เพียงพอที่จะทำร้ายเซียนจักรพรรดิได้ พลังหยินชั่วร้ายได้ทำให้วิญญาณของไคเซอร์บาดเจ็บไปแล้ว ดูจากท่าทางของเขา เขาอยู่ในความเจ็บปวดอย่างมากจนเขาน่าจะตายไปเสียดีกว่า เขาไม่สนใจว่าอะไรเกิดขึ้นรอบ ๆ เลย ข้าอยากรู้ว่าพลังของเซียนจักรพรริจะทำให้เขาบาดเจ็บหนักได้หรือไม่” สายตาของมารราคะเป็นประกายทันทีเมื่อเขาคิดมาถึงตรงนี้

ฮุสตันก็สังเกตเห็นพลังของเซียนจักรพรรดิในมือของเจี้ยนเฉินด้วย ในตอนที่เห็นเจี้ยนเฉินกำลังจะโจมตีมันใส่หัวของไคเซอร์ ตาของเขาก็เบิกกว้างทันที เขาตั้งตารอ

เฮยยู่ที่ติดอยู่กับการต่อสู้กับแลงคีรอสเห็นพลังของเซียนจักรพรรดิในมือของเจี้ยนเฉินตั้งแต่แรก เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเขาเห็นสิ่งที่เจี้ยนเฉินกำลังจะทำ

ปัง ! ด้วยพลังของเซียนจักรพรรดิที่อยู่ในมือของเขา เจี้ยนเฉินก็ตบอย่างแรงเข้าไปที่หลังหัวของไคเซอร์ มันเกิดเสียงดังและคลื่นพลังงานที่เหลืออยู่ที่น่ากลัวก็ระเบิดออกและส่งเจี้ยนเฉินถอยไปไกล

เจี้ยนเฉินถอยกระเด็นไปและตั้งหลักได้หลังจากที่เขาลอยไปหลายพันกิโลเมตร มือขวาของเขาที่ใช้พลังของเซียนระดับจักรพรรดิออกไปเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ในขณะที่ท่าทีของเขาก็เริ่มน่ากลัว ความเหลือเชื่อปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของเขาเช่นกัน

ในตอนที่เขาโจมตีไปที่หัวของไคเซอร์ เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนเขาโจมตีไปที่แผ่นเหล็กแข็ง ไม่เพียงแต่เขาจะทำให้หัวของไคเซอร์แตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ ไม่ได้อย่าที่หวังเท่านั้น มันยังไม่แม้แต่ทำให้เขาบาดเจ็บหนักอีกด้วย

“พลังของเซียนจักรพรรดิเจาะทะลุหัวของไคเซอร์ไปไม่ได้ ทั้งหมดที่มันทำได้คือเลาะเอาผิวหนังของเขาออกไป หัวของเขาไม่แข็งไปหน่อยหรือ ? ” เจี้ยนเฉินคิด เขารู้สึกได้ว่าพลังของเซียนจักรพรรดินั้นทำความเสียหายเล็กน้อยให้กับไคเซอร์ได้เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเก็บพลังบางส่วนเอาไว้ ความแข็งแรงของร่างกายของไคเซอร์นั้นเหนือกว่าที่เขาคาดเอาไว้ และถ้าเขาใช้พลังไปจนหมด เขาก็ไม่เชื่อว่ามันจะสร้างความเสียหายได้มากมายกับไคเซอร์นัก

“ข้าไม่คิดว่าร่างของไคเซอร์จะน่ากลัวขนาดนี้ เขาสมกับที่เป็นสายพันธุ์ที่เทียบเคียงกับมังกรจริง ๆ ถ้าไม่ใช่ว่าข้าได้เปรียบจากการโจมตีวิญญาณที่ข้าใช้ไปตอนที่สู้กับเขาก่อนหน้านี้ ข้าก็คงอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาได้” มารราคะคิด เขาตกตะลึงด้วยเช่นกันในขณะที่เขามองดูอยู่ไกลไกล

“อ๊าก ! เจ้าหนูจอมโอหัง ! เจ้าลอบโจมตีข้า ! ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ข้าจะฉีกเข้าเป็นชิ้น ๆ ในวันนี้ ! ” ไคเซอร์คำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว แม้ว่าพลังของเซียนจักรพรรดิจะทำอะไรเขาไม่ได้มาก แต่มันก็ทำให้เขาอยู่ในสภาพย่ำแย่กว่าเดิม ด้วยเกียรติของไคเซอร์ เขาจะทนให้ตกอยู่ในสภาพแบบนี้จากผู้เยาว์มนุษย์ที่อ่อนแอกว่าเขาทั้งในด้านความแข็งแกร่งและฐานะได้อย่างไร

มันเป็นอะไรที่น่าอับอายมากสำหรับเขา

ทันนั้นเอง แววตาของไคเซอร์ก็น่ากลัวมาก ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างดุร้ายและเหมือนปีศาจที่คืบคลานออกมาจากนรก แค่สายตาของเขาก็ทำให้ผู้คนหนาวสั่นแล้ว ไคเซอร์ใช้ทุกอย่างเพื่อข่มความเจ็บปวดทางวิญญาณของเขาในขณะที่เขามองอย่างเย็นชาไปที่เจี้ยนเฉิน เขาดูเหมือนจะกลืนกินเจี้ยนเฉินทั้งเป็น

ทันใดนั้นเอง ไคเซอร์ก็หายไป ในตอนที่เขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็มาอยู่ตรงหน้าเจี้ยนเฉินแล้ว มือของเขาข้างหนึ่งเปลี่ยนเป็นกรงเล็บมังกร ในขณะที่เขาเหวี่ยงมันอย่างไม่ปราณีไปที่หัวของเจี้ยนเฉิน ในเวลาเดียวกัน เขาก็พันธนาการมิติรอบ ๆ เจี้ยนเฉินอีกครั้ง มันจำกัดการเคลื่อนไหวของเจี้ยนเฉินและป้องกันไม่ให้เขาใช้วัตถุเซียนเพื่อป้องกันการโจมตีได้

ตาของเจี้ยนเฉินหรี่เล็กลงอย่างเร็ว กรงเล็บของไคเซอร์ใหญ่ขึ้นและใกล้เข้ามามากขึ้นในสายตาของเขา แต่เขาติดอยู่และขยับไม่ได้ เขาได้แต่มองอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่มันใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ