เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1052

ตอนที่ 1052: โหยวเยว่ยอมรับอาจารย์

โหยวเยว่นิ่งอึ้งไปทันทีเมื่อนางได้ยินแบบนั้น นางจ้องไปที่นางฟ้าเฮายู่อย่างสับสนในขณะที่ความเหลือเชื่อปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของนาง

โหยวเยว่เคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของนางฟ้าเฮายู่จากคนอื่นมานานแล้ว นางฟ้าเฮายู่เป็นความมหัศจรรย์ เป็นอัจฉริยะที่ไม่เคยมีมาก่อนในการฝึกฝน นางใช้เวลาสองพันกว่าปีเท่านั้นเพื่อที่จะไปถึงขั้นสูงสุดของเซียนจักรพรรดิ และห่างอีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นที่จะก้าวข้ามมันไปได้ แม้แต่ในครั้งโบราณกาลก็ยังไม่มีใครเทียบกับความเร็วในการฝึนฝนของนางได้

หลังจากที่ถึงขั้นสูงสุดของเซียนจักรพรรดิแล้ว นางก็บินไปที่ดวงจันทร์ที่ห่างไกลด้วยตัวของนางเอง นางไปเหยียบบนดินแดนที่ไม่คุ้นเคนที่น้อยคนนักจะเคยได้ไป และนางก็ได้เก็บรวบรวมทรัพยากรที่มีค่าเพื่อมาสร้างโถงศักดิ์สิทธิ์ ความสามารถของนางเยี่ยมมากและพลังของนางเหนือกว่าอื่นใดแม้แต่ในหมู่เซียนจักรพรรดิด้วยกัน มีน้อยคนนักที่จะเทียบกับนางได้

ในตอนนี้ นางฟ้าเฮายู่ที่ยิ่งใหญ่ต้องการที่จะรับนางเป็นศิษย์ ความยินดีเป็นที่สุดเติมเต็มไปทั่ววิญญาณของนาง ทำให้นางยากที่จะกลับมาตั้งตัวได้ในเวลาอันสั้น

การที่ได้เซียนจักรพรรดิเป็นอาจารย์นั้นเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากมากและควรค่าแก่การภาคภูมิใจ แม้แต่ในทั่วทั้งทวีป นี่ก็เป็นอะไรที่คนทุกคนไม่ต้องคิดเลย โหยวเยว่ไม่เคยคิดเลยว่านาง คนที่ห่างไกลจากคำว่าอัจฉริยะ จะถูกถามว่าต้องการเป็นลูกศิษย์หรือไม่จากเซียนจักรพรรดิจริง ๆ

นางฟ้าเฮายู่ยังคงสงบ นางไม่ได้แสดงอารมณ์ใดใดและนางถามขึ้นมาอีกครั้ง “โหยวเยว่ เจ้าปรารถนาที่จะรับข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าหรือไม่ ? “

โหยวเยว่สงบลงในที่สุด นางกดอารมณ์ที่ปั่นป่วนของนางเอาไว้และถามออกไปอย่างสงบ “นางฟ้าเฮายู่ ข้าเข้าใจว่าความสามารถของข้าไม่ได้ใกล้เคียงกับอัจฉริยะเลย ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าทำไมนางฟ้าเฮายู่ถึงเลือกข้าให้เป็นลูกศิษย์ของท่าน ? ท่านไม่กลัวว่าความคืบหน้าในอนาคตของข้าจะทำให้ชื่อของท่านมีมลทินอย่างนั้นหรือ?”

“เจ้าพูดถูก พรสวรรค์ของเจ้าไม่ได้ติดหนึ่งในพันเลยและไม่ได้ใกล้เคียงกับอัจฉริยะเลย อย่างไรก็ตาม เจ้ารู้ไหมว่าวิธีการฝึกฝนที่ข้าใช้มันมหัศจรรย์เพียงใด ? มันเป็นวิธีการฝึนฝนของท่านพ่อของข้า เทพจันทรา ที่เขาใช้เวลาหลายหมื่นปีในการพยายามสร้างมันมาเป็นพิเศษให้กับข้า มันมหัศจรรย์มากแม้แต่ถ้าคนที่มีพรสวรรค์ธรรมดาฝึกก็ยังทำให้มีอนาคตที่สดใสได้”

“อีกทั้งยังมีโถงศักดิ์สิทธิ์ที่ข้าทำงานอย่างหนักในการสร้างมันมาตลอดหลายปี ข้าได้ผนึกแก่นแท้ของดวงจันทร์ลงไปในมัน ข้าเพียงแค่ต้องใช้ส่วนหนึ่งของมันในการปรับปรุงร่างกายของเจ้าโดยการใช้ทักษะลับและเจ้าก็จะเกิดใหม่ ดังนั้นร่างของเจ้าก็จะพร้อมสำหรับการฝึกฝน” นางฟ้าเฮายู่ยืนยัน

“อะไรนะ วิธีการฝึกฝนของท่านถูกสร้างมาโดยท่านพ่อของท่านเมื่อหลายหมื่นปีก่อน ? ข้าเคยได้ยินมาว่าอายุขัยของเซียนจักรพรรดิมีหมื่นปีเท่านั้น พ่อของท่านเป็นจอมยุทธที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดิอย่างนั้นหรือ ? ” โหยวเยว่จ้องไปที่นางฟ้าเฮายู่อย่างประหลาดใจ

แววแห่งความเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่ตาของนางฟ้าเฮายู่เมื่อนางได้ยินคำว่าเหนือกว่าเซียนจักรพรรดิ นางพูด “ขอบเขตดั้งเดิมไม่มีแล้ว ถ้าพลังงานดั้งเดิมในโลกนี้ไม่ถูกผนึกไว้ที่ขอบอวกาศที่ห่างไกล ข้าก็คงถึงขอบเขตดั้งเดิมไปนานแล้ว เช่นเดียวกับพ่อของข้า เจ้าจะเข้าใจหลังจากที่เจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้า”

โหยวเยว่คุกเข่าลงทันทีแล้วพูด “ข้าเป็นหนี้ในความกรุณาของนางฟ้าเฮายู่ ข้า โหยวเยว่ ปรารถนาที่จะเป็นศิษย์ของท่าน ขอคารวะท่านอาจารย์” โหยวเยว่โขกคำนับ 9 ครั้งให้กับนางฟ้าเฮายู่

นางฟ้าเฮายู่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยบนใบหน้าลวงตาของนาง นางพูด “ศิษย์ที่เชื่อฟังของข้า ลุกขึ้นเร็ว เจ้าจะเป็นศิษย์คนแรกของข้า”

หลังจากนั้นพลังที่มองไม่เห็นก็ยกโหยวเยว่ขึ้น หลังจากนั้น นางฟ้าเฮายู่ก็พูดต่อ “คทาเทพเจ้าจันทราที่อยู่ในมือของเจ้าเป็นคทาที่ข้าทำขึ้นมาหลังจากเก็บรวมรวมวัตถุดิบมาตามความปรารถนาของท่านพ่อของข้า ในตอนนี้ อาจารย์ของเจ้าไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว ข้าได้ผนึกพลังแสงจันทร์ส่วนหนึ่งไว้ในคทา ดังนั้นเอามันติดตัวไว้กับเจ้าในภายภาคหน้าด้วย มันจะช่วยปกป้องเจ้า”