เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 106

ตอนที่ 106: จุดตันเถียน

จากนั้นเจี้ยนเฉินและเหล่าทหารรับจ้างก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจมากมายที่พวกเขาเคยได้ยินในช่วงที่พวกเขาเดินทางผ่านทวีปเทียนหยวน ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน เจี้ยนเฉินและกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็สนิทสนมกันโดยไม่ทันรู้ตัว

แต่สิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงคือสมาชิกทุกคนของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีนั้นพูดกันตรงไปตรงมารวมทั้งหัวหน้าเคนดัล พวกเขาทั้งหมดอารมณ์ดีและถึงแม้ว่าเจี้ยนเฉินเปิดเผยว่าเขาเป็นทหารรับจ้างระดับ D มันก็ไม่มีคนไหนจับผิดเขาหรือปฏิบัติไม่ดีต่อเขา ในทวีปนี้ที่ซึ่งพลังเป็นใหญ่ ผู้คนเช่นนี้หายากมาก

และด้วยเหตุนี้เจี้ยนเฉินจึงประทับใจกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีอย่างมาก

ไม่มีใครรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แสงแดดยามบ่ายก็ส่องเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อเสียงเคาะประตูเตือนทุกคนที่อยู่ในห้อง

“ต้องเป็นคาโบลด์ที่เคาะประตูแน่นอน” เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เสี่ยวเต๋าก็เผยรอยยิ้มที่มีความสุขขณะที่เขาเปิดประตู

ขณะที่เจี้ยนเฉินมองดูประตูที่เปิดอยู่ เขาสงสัยว่าอีกสองคนที่เหลืออยู่ของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะเป็นอย่างไร

ประตูถูกเปิดออก มีชายสองคนสวมเสื้อผ้าธรรมดาเดินเข้ามาในห้อง คนแรกดูเหมือนจะอายุประมาณ 30 ปี เขามีรูปร่างใกล้เคียงกับเจี้ยนเฉินและดวงตาของเขาส่องประกายสดใส คนที่ตามมาคือคนที่มีลักษณะคล้ายกับหัวหน้าเคนดัลที่ดูมีอายุ ใบหน้าและดวงตาของเขาค่อนข้างธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ

” คาโบลด์, ดีรี่,ในที่สุดเจ้าทั้งสองก็กลับมา” หัวหน้าเคนดัลหัวเราะ ” ข้าขอแนะนำให้เจ้ารู้จักคนที่เพิ่งเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเรา เจี้ยนเฉิน ตอนนี้เราทุกคนเป็นพี่น้องกัน จึงเป็นเรื่องสำคัญที่เราให้ความสนใจซึ่งกันและกัน”

เคนดัลจึงหันไปมองเจี้ยนเฉิน “น้องเจี้ยนเฉิน คนที่อายุน้อยกว่าชื่อคาโบลด์ เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเรา คาโบลด์จะคอยแนะนำและพิจารณาถึงสิ่งที่เราควรทำ คนที่อยู่ข้างเขาคือดีรี่ ซึ่งเป็นทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของเรารองจากข้า ซึ่งเขาเป็นเซียนระดับสูงขั้นสูงสุด ข้าเชื่อว่าภายใน 3 ปี เขาจะก้าวหน้าและตัดผ่านเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ

เจี้ยนเฉินยกมือขึ้นเพื่อทักทายและแสดงความเคารพต่อคาโบลด์และดีรี่.

“เจี้ยนเฉิน แค่มองเจ้า ข้าเดาว่าเจ้าอายุประมาณ 20 ปี ข้าจึงไม่แน่ใจว่าเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน” คาโบลด์จ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่ใคร่ครวญและส่งเสียงแปลก ๆ

เจี้ยนเฉินแค่หัวเราะโดยไม่พูดอะไรอีกแล้วก่อนที่จะหยิบตราเครื่องหมายทหารรับจ้างของเขาออกจากภายในเข็มขัดมิติขึ้นมา “ไม่นานมานี้เองที่ข้าเพิ่งกลายเป็นทหารรับจ้างระดับ D”