เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1085

ตอนที่ 1085: สมบัติของตระกูลผู้พิทักษ์

“มีทักษะโบราณอยู่นับไม่ถ้วน และก็มีหลายทักษะที่มีชื่อที่เหมือนกัน บางทักษะก็ธรรมดา บางทักษะก็ลึกซึ้งมาก เซียงเทียน ให้พวกเราตรวจดูก่อนว่าทักษะลับโบราณนี้มันคืออะไร” เจียงหยาง หยวน วูจิพูด

เจี้ยนเฉินออกจากโถงบรรพชนไปพร้อมกับผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนและเชิญให้หวงหลวนออกไปด้านนอก พวกเขารวมกันอยู่ที่โถงประชุมที่อยู่ที่ชั้นหนึ่ง

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดล้อมหวงหลวนเอาไว้ ในขณะที่พวกเขาทั้งหมดชี้นิ้วไปที่หัวของนาง พวกเขาใช้ทักษะลับเพื่อที่จะสัมผัสถึงทักษะที่ถูกฝังอยู่ในวิญญาณของหวงหลวน

สักพัก ทั้งเจ็ดก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกนั พวกเขาทั้งหมดขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ทักษะลับโบราณอันนี้ค่อนข้างซับซ้อน มันฝังตัวโดยตรงอยู่ในวิญญาณของนางและเกือบจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว มันยากมากที่จะเอาออกมาได้” เจียงหยาง หยวน เจิ้งหัวถอนหายใจออกมาเบา ๆ เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียดาย

“หมายความว่าแม้แต่พวกท่านก็ไม่สามารถเอาทักษะลับนี้ออกได้อย่างนั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินค่อนข้างกระวนกระวายใจ

ทุกคนเงียบไปสักพักก่อนนที่เจียงหยาง ซู เซียวจะพูดออกมา “ข้าจำได้ว่ามีวิชาลับที่ถูกเรียกว่าการเสริมช่องว่างวิญญาณที่จะสามารถเอาทักษะลับนี้ออกไปได้อยู่ แต่ทักษะนี้นั้นก็ลึกซึ้งเกินไป ดังนั้นข้าจึงใช้ไม่ได้”

ความสิ้นหวังปรากฎขึ้นในตาของเจี้ยนเฉิน

“ข้ารู้วิชาเสริมช่องว่างวิญญาณพอดี เซียงเทียน ทำไมไม่ให้ข้าลองดูล่ะ ? ” เจียงหยาง ชิง หยุนจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมา เขาสงบมากตอนนี้ในขณะที่เขายิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เขาดูเหมือนจะลืมความไม่พอใจก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว

เจี้ยนเฉินลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะยอมให้เจียงหยาง ชิง หยุนลองดูเพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นอยู่ดี อย่างไรก็ตาม เขาก็บอกไปว่าเขาต้องการที่จะดูกระบวนการทั้งหมด

“เจี้ยนเฉิน การทำลายทักษะลับโบราณที่ฝังโดยตรงเข้าไปในวิญญาณนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายมาก ข้าจำเป็นต้องทุ่มเทสมาธิทั้งหมด และข้าไม่อยากเสี่ยงให้มีการรบกวนอะไรเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์ที่ตามมาจะคาดไม่ถึงทีเดียว มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าจะรออยู่ด้านนอกเพื่อความปลอดภัยของคนที่เจ้ารัก นอกเหนือไปจากนั้น เจ้าเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลแล้วด้วยในตอนนี้ พวกเราเป็นทั้งหมดเป็นตระกูลใหญ่เดียวกัน และข้าก็ยังเป็นทวดของเจ้าตามอาวุโสด้วยเช่นกัน เจ้าไม่เชื่อใจทวดอย่างนั้นหรือ?” เจียงหยาง ชิง หยุนปฏิเสธความต้องการของเจี้ยนเฉินที่จะเข้าไปดูใกล้ ๆ ก่อนที่จะเข้าไปในห้องของโถงศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับหวงหลวน

เจี้ยนเฉินกังวลเกี่ยวกับหวงหลวน ดังนั้นเขาจึงขยายพลังแห่งการรับรู้ของเขาตามเจียงหยาง ชิง หยุนไป อย่างไรก็ตาม ทุกตารางนิ้วของโรงเต็มไปด้วยพลังของโถงศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นพลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินจึงไม่สามารถผ่านสิ่งกีดขวางและโดนข่มเอาไว้

เจี้ยนเฉินทำได้แค่นั่งรออย่างช่วยไม่ได้ในใจ ผู้อาวุโสสูงสุดคนอื่นก็อยู่ตรงนั้นกับเขาด้วย มีเพียงเจียงหยาง ชิง จูริที่ออกไปจัดการเรื่องบางอย่าง

“เซียงเทียนอย่ากังวลไปเลย ความสามารถของผู้อาวุโสสูงสุดชิงหยุนนั้นยอดมาก เขาอยู่ในขั้นสูงสุดมาหลายปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงถือได้ว่าอยู่ในระดับล่าง ๆ ของเซียนจักรพรรดิได้เลย ถ้าเขาจัดการด้วยตัวเองแบบนี้ แม้ว่าผนึกของหวงหลวนจะไม่สลายไป แต่นางก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน” เจียงยาง หยวน เจิ้งหัวปลอบ เขาไม่มีอคติกับเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินรออยู่เป็นเวลา 3 วัน แต่หวงหลวนและเจียงหยาง ชิง หยุนก็ยังไม่ออกมา เขาไม่ได้รับข่าวอะไรแม้แต่อย่างเดียว ท้ายที่สุด ด้วยความเบื่อ เขาจึงเดินไปรอบ ๆ ตระกูลพร้อมกับเจียงหยาง ซู หยวนเซียว

เจียงหยาง ซู หยวนเซียวนำเจี้ยนเฉินไปที่แผ่นดินลอยฟ้า และอธิบายเกี่ยวกับกฎของตระกูลพร้อมทั้งเหตุการณ์ที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในอดีต ทั้งสองตระกูลเดินผ่านตระกูลหลายคนในตระกูลภายใน พวกเขาโค้งให้เจียงหยาง ซู หยวนเซียว แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะเป็นผู้อาวุโสสูงสุด แต่ก็ไม่มีใครแสดงความเคารพต่อเขา

เจี้ยนเฉินไม่สนใจแม้แต่น้อย เขาเดินไปต่อข้าง ๆ เจียงหยาง ซู หยวนเซียวและฟังคำอธิบายของเขาต่อ

“ท่านแม่ คนที่อยู่ข้าง ๆ ผู้อาวุโสสูงสุดหยวนเซียวเป็นคนนอกที่ชื่อ เจียงหยาง เซียงเทียนอย่างนั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินได้ยินเสียง หลายร้อยเมตรทางด้านซ้ายของเขา มีเด็กชายที่มีอายุประมาณหกหรือเจ็ดปีที่กำลังชี้มาทางเจี้ยนเฉินในขณะที่เขาพูดกับหญิงวัยกลางคน

“ชู้วว! ฉิงหลิน เงียบนะ ไม่งั้นเจ้าจะถูกลงโทษอย่างหนักนะ” หญิงวัยกลางคนปิดปากของเด็กชายเอาไว้ ก่อนที่จะจ้องไปทางเจี้ยนเฉินด้วยความกลัว

เด็กชายยังอายุน้อยและไม่ได้กลัว ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจสิ่งที่หญิงวัยกลางคนพูด เขาจึงพูดออกมา “ท่านแม่ ข้าไม่กลัวหรอก ท่านทวดเทียนหยิงได้รับบาดเจ็บเพราะเจียงหยาง เซียงเทียน และถูกขังเอาไว้ เจียงหยาง เซียงเทียนเป็นคนไม่ดี เขาเป็นคนเลว ! เขาเป็นคนไม่ดี…อื้ออ…อื้ออ..” เด็กชายพูดดังขึ้นเรื่อย ๆ หญิงวัยกลางคนค่อนข้างกลัวและปิดปากของเด็กชายเอาไว้ก่อนที่จะจากไปอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินมองไปที่เด็กชายก่อนที่จะลอบถอนใจ