เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1084

ตอนที่ 1084: เข้ารับตำแหน่ง

เขาคำรามออกมา แล้วพลังบรรพกาลอันทรงพลังที่พุ่งพวยอยู่ในร่างของเจี้ยนเฉินก็พุ่งออกไป มันสลัดเซียนผู้คุมกฎทั้งสามที่จับเขาอยู่ให้กระเด็นออกไป

เจี้ยนเฉินระเบิดพลังของร่างบรรพกาลขั้นที่สามออกมา มันเทียบเท่ากับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 และมันมากกว่าที่เซียนผู้คุมกฎจะสามารถต้านทานเอาไว้ได้ เซียนผู้คุมกฎทั้งสามคนกระเด็นถอยไปพร้อมกระอักเลือดออกมาและได้รับบาดเจ็บสาหัสในตอนนี้

หลายคนบินออกมาจากฝูงคนเพื่อที่จะรับคนที่บาดเจ็บเอาไว้ ในตอนที่พวกเขาตรวจอาการบาดเจ็บ ท่าทางของพวกเขาก็เกิดประหลาดใจทันที

“พวกเจ้าคิดว่าข้าจะไม่ทำอะไรเพียงเพราะพวกเราอยู่ในตระกูลผู้พิทักษ์อย่างนั้นหรือ? ข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้าในครั้งนี้เพราะถือว่าพวกเราเป็นตระกูลและมาจากบรรพบุรุษเดียวกัน ถ้าอะไรแบบนี้เกิดขึ้นบนทวีปเทียนหยวน พวกเจ้าก็เหมือนลูกไก่ในกำมือของข้า” เจี้ยนเฉินพูดออกมาอย่างเย็นชา ในขณะที่เขามองไปที่เซียนผู้คุมกฎทั้งห้าคน เขาไม่แสดงความเคารพหรือถามว่าพวกนั้นมาจากสาขาไหนเลย

สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว เขาไม่สนใจผู้ใดในตระกูลผู้พิทักษ์นอกจาก เจียงหยาง ซู หยวนเซียวและเจียงหยาง ซู อวี้หยวน

เขาโบกมือแล้วเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงก็กระเด็นไปเหมือนเศษขยะ สายตาของเขาเย็นชาและแหลมคมเหมือนมีด เขาพูดออกมา “เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าเก็บความเย่อหยิ่งของเจ้าในฐานะคนของตระกูลผู้พิทักษ์เอาไว้และไม่มาคุยโวถึงเรื่องความอาวุโส ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าถึงแม้ว่าเจ้าจะมีมารราคะมาช่วยก็ตาม”

ไม่มีใครไปช่วยรับเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงเอาไว้ นางกระแทกลงกับพื้นอย่างแรงในตอนท้ายเหมือนเค้กที่ตกลงบนพื้น นางอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่

แม้ว่าจะมีคนอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ก็มีแต่ความเงียบสงัด ไม่มีใครพูดอะไร ทั้งหมดอึ้งในความยโสโอหังและแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน

เซียนผู้คุมกฎทั้งห้าคนได้เคลื่อนไหวพร้อมกัน แต่พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างง่ายดาย พวกเขาเปราะบางยิ่งกว่าเต้าหู้ นอกเหนือไปจากนั้น คนคนนี้ยังไม่กลัวแม้แต่มารราคะ ซึ่งทำให้พวกเขาตกใจอย่างมาก

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในตระกูลผู้พิทักษ์ ตระกูลเจียงหยางเป็นหนึ่งในสิบตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดบนทวีปเทียนหยวน การมีอยู่ของพวกเขานั้นคือความมีเกียรติ ความศักดิ์สิทธิ์ และความสุดยอด พวกเขาถูกชื่นชมและเทิดทูน พวกเขายังต้อนรับผู้เยาว์คนนี้ด้วยระฆังแห่งความชัดแจ้งทั้งเก้า ถ้างั้นผู้เยาว์คนนี้เป็นเซียนจักรพรรดิอย่างนั้นหรือ ?

เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงนั้นมีความภาคภูมิใจในตัวเองตั้งแต่ยังเล็ก บวกกับพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมของนาง นางจึงเป็นคนโปรดของเจียงหยาง ชิง หยุน และในความเป็นจริงที่สาขาชิงนั้นเป็นสาขาที่แข็งแกร่งที่สุดในสามสาขา นางเชื่อจึงเชื่อว่านางเป็นศูนย์กลางของทุกคน นางสูญเสียความเป็นเหตุผลของนางเนื่องจากความโกรธ นางถูกทำให้อับอายต่อหน้าทุกคน ดังนั้นนางจึงไม่สนใจคำข่มขู่จากเจี้ยนเฉินและนางจึงกรีดร้องออกมา “เจียงหยาง เซียงเทียน เจ้ากล้าดียังไงที่มาแตะต้องผู้อาวุโสของเจ้า ! ผู้อาวุโสคุมวินัยอยู่ไหน ? พวกเขาอยู่ที่ไหน ? ทำไมพวกเขาไม่รีบมาจับเอาเจ้าคนไร้ความเคารพนี้และส่งไปให้ผู้อาวุโสสูงสุดลงโทษกัน ! ? ” เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงผู้สง่างามเหมือนก่อนหน้านี้ นางกระเซอะกระเซิงและเสื้อของนางก็เปื้อนดินไปหมด และเสื้อนางยังขาดบางที่อีกด้วย นางดูเหมือนขอทานในตอนนี้

เซียนผู้คุมกฎวัยกลางคนปิดปากของนางเอาไว้ แต่มือของเขาก็โบกไปมาอยู่ นางเหมือนสิงโตที่กำลังโกรธในตอนนี้ เว้นเสียแต่ว่านางยังไม่พุ่งเข้าไปขย้ำเจี้ยนเฉินเท่านั้น

ชายชราที่มีเกียรติและแต่งตัวอย่างดี 6 คนเดินออกมาจากฝูงชนพร้อมกัน พวกเขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยท่าทางแสดงความมีปัญหา

พวกเขาทั้งหกเป็นผู้อาวุโสคุมวินัยของตระกูลเจียงหยาง พวกเขาทั้งหมดเป็นเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 9 และฐานะและอำนาจของพวกเขาเป็นรองเพียงแค่ผู้อาวุโสสูงสุดเท่านั้น

“ผู้อาวุโสคุมวินัย ทำไมพวกท่านไม่รีบลงโทษเจ้าคนไร้ความเคารพผู้นี้ล่ะ ? ” เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงไม่สนใจเหตุผลเนื่องจากความโกรธของนาง แต่นางก็ยังรู้อยู่ว่านางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจี้ยนเฉิน ดังนั้น นางจึงตะคอกใส่ชายชราทั้งหกคน

ผู้อาวุโสคุมวินัยทั้งหมดลอบถอนใจ พวกเขาเข้าใจในตัวเจี้ยนเฉินดี ในตอนที่เจี้ยนเฉินกลับมาจากอาณาจักรทะเลเมื่อหลายปีก่อน พวกเขาได้เห็นความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในทวีปด้วยตัวของพวกเขาเอง พวกเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินยังเด็ก แต่เขาก็เป็นคนที่ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบไม่อยากไปทำให้โกรธ

ผู้อาวุโสคุมวินัยมาที่ตรงหน้าเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง และหนึ่งในนั้นก็ยื่นนิ้วไปที่คอของนาง เสียงของนางหายไปและชายชราก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “เลิ่งชวง เจ้าไปหาเรื่องแขกที่มีเกียรติที่ได้รับการต้อนรับจากระฆังแห่งความชัดแจ้งทั้งเก้าได้อย่างไร ? วันนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า เมื่อผู้อาวุโสสูงสุดกลับมาแล้ว พวกเราจะบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น” ทั้งหกคนไม่ได้พูดแบบเดียวกันกับเซียนผู้คุมกฎทั้งห้าคนที่ได้รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม พวกเขานั้น็ไม่ได้โง่ พวกเขารู้ดีว่าใครที่พวกเขาควรยั่วยุหรือไม่

พลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลเจ็ดดวงปรากฏขึ้นมาแต่ไกล ผู้อาวุโสสูงสุดเจ็ดคนของตระกูลได้กลับมาจากด้านนอกและมาถึงที่ผืนดินลอยฟ้าอย่างรวดเร็ว พวกเขามองไปรอบ ๆ และพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ หนึ่งในนั้นถามออกมาเสียงทุ้ม “เกิดอะไรขึ้น ? “

ผู้อาวุโสคุมวินัยทั้งหกรายงานพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นทันที พวกเขารายงานการกระทำของเจี้ยนเฉินน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ และโยนความผิดเกือบทั้งหมดให้กับเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง

ผู้อาวุโสคุมวินัยทั้งหกโดยปกติจะเป็นคนตรงไปตรงมา แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าควรจะพูดอย่างไรในตอนนี้

เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงกระทืบเท้าและหงุดหงิดอยู่อีกฝั่ง ใบหน้าของนางเหมือนไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นและนางกำลังรู้สึกผิด น่าเสียดายที่นางพูดไม่ได้และนางถูกผู้อาวุโสคุมวินัย 2 คนคุมตัวไว้อยู่ นางไม่มีสิทธิ์แก้ตัวในสิ่งที่พวกเขาพูดเลย

เจียงหยาง ชิง หยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย กลังจากที่ผู้อาวุโสคุมวินัยรายงานออกไป อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกไป เจียงหยาง ซู เซียวก็คำรามออกมา “เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง ยกโทษให้เจ้าไม่ได้ที่ไปข่มขู่แขกที่มีค่าของพวกเราแบบนี้ ผู้อาวุโสคุมวินัย จองจำนางในถ้ำน้ำแข็งพันปีเป็นเวลาร้อยปีเดี๋ยวนี้”

“ขอรับ ! ” ผู้อาวุโสคุมวินัยคำนับและรีบทำตามคำสั่ง