เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1083

ตอนที่ 1083: ความอดทนต่ำ

ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ เข้าใจเจี้ยนเฉินมากขึ้นทันทีและสายตาที่พวกเขาทั้งหมดมองไปที่เจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป

“ข้าไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจียงหยาง เซียงเทียนจะเป็นคนเช่นนี้ เขาไม่เคารพแม้แต่ผู้อาวุโสของเขา…”

“เขากล้าดียังไงที่ไม่เคารพผู้อาวุโสของเขา ? เขายังกล้าที่ไล่ผู้อาวุโสสูงสุดจูริอีก ยกโทษให้เขาไม่ได้…”

“ข้าสงสัยจริงจริงว่าคนที่ไร้ความเคารพและไร้ศีลธรรมแบบนี้เข้ามาตระกูลผู้พิทักษ์ได้อย่างไร เขายังได้รับการต้อนรับจากผู้อาวุโสสูงสุดด้วยตนเองและยังได้รับเสียงระฆังแห่งความชัดแจ้งถึง 9 ครั้งอีก…”

“ในความเห็นของข้า เจียงหยาง เซียงเทียนอาจจะมีคนที่ทรงพลังคอยหนุนอยู่ นี่เป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงได้ทำตัวเช่นนี้ เสียงระฆังเก้าครั้งนี้อาจจะไม่ใช่เพื่อเจียงหยาง เซียงเทียน แต่เป็นคนที่หนุนหลังเขาอยู่ก็เป็นได้ในความเห็นของข้า…”

เสียงหารือเบา ๆ ปรากฏขึ้นรอบ ๆ คนในตระกูลทั้งหมดชี้ไปที่เจี้ยนเฉินหลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของหญิงวัยกลางคนและพวกเขาก็แสดงความไม่ต้อนรับออกมาเลย ยังมีบางคนที่มองเจี้ยนเฉินเหมือนเป็นศัตรูอีกด้วย

เจียงหยาง ซู อวี้หยวนหลุดออกมาทันทีหลังจากที่นางได้ยินเสียงหารือเกี่ยวกับเรื่องเจี้ยนเฉิน นางตะโกนออกมา “พวกเจ้าทั้งหมดหุบปาก ! ไม่เพียงแต่เจียงหยาง เซียงเทียนจะเป็นอัจฉริยะที่สุดยอดของตระกูลของพวกเราเท่านั้นในประวัติศาสตร์ แต่เขาก็ยังเป็นแขกที่มีค่าในเวลาเดียวกันด้วย! คนที่ถูกต้อนรับจากระฆังแห่งความชัดแจ้งถึง 9 ครั้ง ไม่ใช่ใครที่พวกเจ้าจะมาตัดสินกันได้ง่าย ๆ ! “

“อวี้หยวน ข้ารู้ว่าเจียงหยาง เซียงเทียนเป็นลูกหลานของลูกของเจ้า หยุนคง นี่เป็นเหตุผลที่เจ้าปกป้องเขา เอาจริง ๆ แล้ว ถ้าเจียงหยาง เซียงเทียน คนที่ไม่มีความเคารพ เย่อหยิ่งต้องการที่จะอยู่ในตระกูลผู้พิทักษ์ ข้าจะเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย” หญิงวัยกลางคนตอบกลับ นางดูเหมือนจะคิดบางอย่างได้และถอนหายใจออกมาเบาเบา “ข้าอยากรู้ว่าผู้อาวุโสสูงสุดที่เคารพสับสนอะไรบางอย่างหรือเปล่าในวันนี้ ถึงได้ใช้ระฆังถึง 9 ครั้งเพื่อที่จะต้อนรับผู้เยาว์ที่กล้าแม้แต่ไล่ผู้อาวุโสสูงสุดไป”

เจียงหยาง ซู อวี้หยวนโกรธจัดจนเริ่มสั่น ใบหน้าของนางเย็นชาในขณะที่นางจ้องไปที่เจียงหยาง ฉิง เลิงฉวน นางพูดออกมาอย่างเย็นชา ” เลิ่งชวง สิ่งเดียวที่เป็นที่เคารพบนทวีปเทียนหยวนคือความแข็งแกร่ง เจียงหยาง เซียงเทียนมีความสามารถที่จะไล่ใครในตระกูลผู้พิทักษ์ก็ได้ และด้วยความสามารถในตอนนี้ของเขา เขาควรจะได้รับการต้อนรับจากระฆัง 9 ครั้ง”

“อวี้หยวน อย่าเอาเรื่องทวีปเทียนหยวนมาพูด ทำไมเจ้าไม่ลืมตาดูว่าพวกเราอยู่ที่ไหนตอนนี้กัน นี่คือตระกูลผู้พิทักษ์เจียงหยาง ไม่ใช่ทวีปเทียนหยวน” เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น นางคิดในใจ “เจียงหยาง เซียงเทียน อย่าคิดว่าเพราะเจ้ามีความสามารถ เจ้าจะสามารถมองข้ามพวกเราผู้อาวุโสไปได้ ข้าได้แสดงความเคารพต่อเจ้ามากพอแล้วที่เมืองลอร์ แต่เจ้าก็ยังไม่พอใจและไม่แสดงความเคารพพวกเราผู้อาวุโสอีก มันไม่ใช่ความผิดของข้า หืม ข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่ง แต่ตระกูลผู้พิทักษ์ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะทำอะไรโดยไม่ยับยั้งชั่งใจได้”

เจี้ยนเฉินยืนกอดอกอยู่อย่างสงบ เขาจ้องอย่างเฉยชาไปที่เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงแล้วพูดออกมา “เจ้าคือเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง ใช่หรือไม่ ? ” เสียงของเจี้ยนเฉินค่อนข้างเย็นชาและก็ไร้อารมณ์

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นการยั่วยุอย่างดีและไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นคำถากถางในหูของเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง นางโกรธจัดทันทีและกรีดร้องออกมา “เจียงหยาง เซียงเทียน เจ้ามันลูกหลานที่ไร้ความเคารพ เจ้ากล้าเรียกชื่อข้าได้อย่างไร ? ผู้อาวุโสทั้งหมดของตระกูลไม่มีค่าในสายตาของเจ้าหรือไง?” เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงมองไปที่ที่ฝูงชนรอบ ๆ ในขณะที่ความโกรธปรากฎอยู่บนใบหน้าของนาง นางพูดต่อ “ดู ทุกคน กฏของตระกูลข้อไหนที่เจียงหยาง เซียงเทียนแหกไปแล้ว…”

ทันทีที่เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงพูดจบ นางก็ประหลาดใจ ในตอนนี้เอง นางรู้สึกเหมือนอุณหภูมิรอบ ๆ ดิ่งลดลง เหมือนว่านางถูกโยนไปในถ้ำน้ำแข็ง เท้าและมือของนางเย็นเฉียบทันที ต่อมา ความรู้สึกหายใจไม่ออกก็ปรากฏขึ้นมาทันที คอของนางถูกมือเจี้ยนเฉินบีบไว้แน่นทำให้นางหายใจไม่ได้

ใบหน้าของนางค่อนข้างซีด เสียงกระอึกกระอักดังออกมาจากคอของนาง นางพูดไม่ได้ในตอนนี้เพราะนางถูกบีบคอแน่น

นางตกตะลึงในใจในขณะที่นางมองไปเจี้ยนเฉินอย่างอาฆาตด้วยตาที่เบิกกว้าง นางยากที่จะเชื่อว่าเจี้ยนเฉินจะทำอุกอาจแบบนี้ โจมตีนางทั้งทั้งที่อยู่ในตระกูลผู้พิทักษ์

เจี้ยนเฉินบีบคอนางไว้แน่นในขณะที่มือขวาที่ทรงพลังบีบไปที่คอของนางอย่างแรง เขาไม่แสดงความปราณีเพราะนางเป็นผู้หญิง เขาพูดออกมา “เจียงหยาง ชิง เลิ่งชวง เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าจะไม่ทำอะไรเจ้าเพราะว่าพวกเราอยู่ในตระกูลผู้พิทักษ์ในตอนนี้ ? ข้าฆ่าเจ้าได้แม้แต่จะอยู่ที่นี่”

ทุก ๆ คนเงียบไปในตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความตกใจในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาปรากฎความเหลือเชื่อออกมา ไม่มีใครคิดว่าเจี้ยนเฉินจะบุ่มบ่ามแบบนี้ เขาทำตัวอกตัญญูต่อหน้าทุกคนในฐานะที่เป็นผู้เยาว์

“ปล่อยท่านป้าเลิ่งชวงนะ ! ” ในตอนนี้เอง หญิงทั้งสองที่ตามเจียงหยาง ชิง เลิ่งชวงอยู่เสมอก็ได้สติในที่สุด พวกนางไม่กลัวและชักเอาอาวุธเซียนออกมาและแทงไปที่เจี้ยนเฉินแรงที่สุดที่พวกนางจะทำได้

สายตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายแหลมคม และมิติรอบ ๆ ก็หยุดทันที เขาใช้ความสามารถของเซียนผู้คุมกฎในการหยุดหญิงทั้งสองเอาไว้