เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1089

ตอนที่ 1089: กุยไฮ่ ยี่เต่า (2)

“นี่เป็นยุทธภัณฑ์จักรพรรดิที่มีอยู่มาในสำนักดาบทรราชมามากกว่าล้านปี มีใครอธิบายให้ข้าฟังได้หรือไม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ? ” ผู้อาวุโสสูงสุดพูดออกมาด้วยความตกใจในขณะที่ใบหน้าของเขาแสดงความเหลือเชื่อออกมา

“คนผู้นี้เป็นใครกัน ? ทำไมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของสำนักพวกเราถึงได้เข้าไปใกล้เขา ? เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย…”

“ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิมาหาคนผู้นี้อย่างนั้นหรือ ? “

ผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักดาบทรราชทั้งหมดตื่นกลัว ยุทธภัณฑ์จักรพรรดินั้นสำคัญมากกับตระกูลผู้พิทักษ์ พวกเขาจะยอมเสียมันไปไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกไม่สบายใจเมื่อพวกเขาเห็นยุทธภัณฑ์จักรพรรดิกำลังลอยอยู่ใกล้ใกล้กับคนนอก

“ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิถูกทิ้งไว้โดยบรรพชนผู้ก่อตั้ง ไม่มีสามารถควบคุมมันได้เลยในหลายปีที่ผ่านมา แต่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็มีพฤติกรรมแปลก ๆ ในตอนนี้ มันถูกควบคุมโดยคนนอกอย่างนั้นหรือ ? “

“ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิจะตกอยู่ในมือคนนอกไม่ได้ ถ้ามันถึงจุดนั้นจริง ๆ พวกเราจะฆ่าคนผู้นี้ซะ” ผู้อาวุโสสูงสุดที่อาวุโสกว่าพูดออกมาอย่างเคร่งเครียด เสียงของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“ให้ข้าลองเอายุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกมาก่อน” หนึ่งในชายวัยกลางคนก้าวออกมา มือของเขามีชั้นพลังเซียนและพลังธรรมชาติป้องกันอยู่ในขณะที่เขาจับไปที่ด้าม

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มือของเขาเข้าใกล้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิที่กำลังส่องสว่าง เลือดก็กระจายไปในอากาศ มือของเขาเละไป ถ้าเขาไม่ดึงกลับมาอย่างเร็ว มือของเขาคงถูกทำลายไปแล้ว

“ปะ เป็นไปไม่ได้… เป็นไปไม่ได้ ข้าถูกทำให้บาดเจ็บจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ และนี่ไม่ใช่เพราะผลสะท้อนจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิด้วย” ชายจ้องไปที่มือที่โชกเลือด เขาตกตะลึง

ผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักดาบทรราชคนอื่นก็ตกใจเหมือนกัน พวกเขายากที่จะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น ในตอนที่พวกเขาสัมผัสยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก่อนหน้านี้ พวกเขาก็แค่ได้รับผลสะท้อนจากพลังที่สุดยอดของยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนบาดเจ็บจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ

ผู้อาวุโสสูงสุดไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิและพวกเขาก็ไม่สามารถเข้าไปใกล้มัน ดังนั้น พวกเขาทั้งหมดจึงได้แต่ยืนอยู่ที่นั่นและรออย่างช้า ๆ

เจี้ยนเฉินและหวงหลวนเข้าไปใกล้ที่เกาะอย่างรวดเร็ว พวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงนั้นอย่างชัดเจน เจี้ยนเฉินจำได้ว่าอาวุธนั้นเป็นยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของตระกูลผู้พิทักษ์ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงระวังตัวมากขึ้น

“เจี้ยนเฉิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเขากำลังทำอะไร ? ” หวงหลวนพิงไปที่เจี้ยนเฉินในขณะที่นางถามคำถามอย่างสงสัยและชี้นิ้วไปที่เกาะนั้น

เจี้ยนเฉินส่ายหน้าในขณะที่เขาจ้องมองอย่างใจจดใจจ่อไปที่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิและชายที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ เขารู้สึกสงสัยมาก

ผู้อาวุโสสูงสุดพบเจี้ยนเฉินในขณะที่เขาเข้ามาใกล้และก็จำเขาได้เพียงมองปราดเดียว แววแห่งความกลัวปรากฎในตาของพวกเขาในขณะที่พวกเขามองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังก่อนที่จะผ่อนคลายเล็กน้อย

“เจี้ยนเฉิน สำนักดาบทรราชมีเรื่องที่นี่ ข้าหวังว่าเข้าจะไม่เข้ามาใกล้พวกเราเพื่อว่ามันจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดได้” ชายชราป้องมือให้เจี้ยนเฉินแต่ไกล

เจี้ยนเฉินและหวงหลวนไม่ได้เข้าไปใกล้ขึ้น และคอยดูอยู่ห่าง ๆ

“ถ้างั้น นี่ก็เป็นยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของสำนักดาบทรราชสินะ เห็นอย่างนี้แล้ว ดูเหมือนว่ามันจะเสียการควบคุมและมาที่นี่ด้วยตัวของมันเอง แต่คนผู้นั้นเป็นใครกัน และทำไมจู่ ๆ ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิถึงได้มาหาเขา?” เจี้ยนเฉินคิดในใจ

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหมดล้อมชายวัยกลางคนที่เพิ่งตัดผ่านเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เขาหนีไปได้ตอนที่เขาตื่นขึ้นจากการตัดผ่าน

ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิลอยอยู่เหนือชายร่างกำยำในขณะที่ชั้นแสงสีขาวสว่างจ้าก็ปกคุลมชายคนนี้เอาไว้จากด้านบน นี่เป็นชนิดของที่ทรงพลังมากซึ่งสามารถทำให้เซียนราชาบาดเจ็บได้โดยง่าย เห็นได้ชัดว่ามันกำลังปกป้องชายวัยกลางคนที่กำลังอยู่ในระหว่างการตัดผ่าน

มันเป็นอย่างนี้นาน 3 ชั่วยามก่อนที่ชายคนนี้จะตัดผ่านได้สำเร็จ เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ

ทันใดนั้นเอง ลำแสงสองลำก็ดูเหมือนจะพุ่งออกมาจากตาของเขา ตาของเขาสว่างผิดปกติ เหมือนไข่มุกส่องสว่างสองดวงที่อยู่ในคืนอันมืดมิด

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหมดของสำนักดาบทรราชตัวสั่นเมื่อถูกจ้องมองจากสายตาของชายคนนี้ ในตอนนี้ พวกเขาตกใจที่พวกเขาดูเหมือนจะถูกชายวัยกลางคนคนนี้มองอย่างทะลุปรุโปร่ง เหมือนว่าไม่มีอะไรที่เป็นความลับสำหรับเขา

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหมดตกตะลึงมาก พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่เป็นเซียนราชามาหลายปีแล้ว แต่พวกเขาก็เพิ่งเคยถูกคนที่เพิ่งได้เป็นเซียนราชามองอย่างทะลุปรุโปร่ง พวกเขารู้สึกเหลือเชื่อ

สายตาที่หนักแน่นของชายวัยกลางคนหายไปอย่างรวดเร็วและกลับมาเป็นปกติ ตาที่ลึกซึ้งและสีดำสนิทของเขาดูเหมือนจะมีโลกที่ต่างออกไปอีกใบ เหมือนว่ามันเป็นจักรวาลที่กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต

ชายคนนี้เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าช้า ๆ และยิ้มเล็กน้อย เขาถอนกายใจยาวออกมา “ทวีปเทียนหยวน ข้า กุยไฮ่ ยี่เต่ากลับมาแล้วในที่สุด ข้าไม่คิดว่าพลังธรรมชาติจะเบาบางอย่างนี้หลังจากที่ข้าจากไปนาน” ชายคนนี้เศร้าโศก เขาโบกมือเบา ๆ แล้วยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ลอยมาในมือของเขาอย่างเชื่อฟังทันที แสงของมีดทำอะไรชายคนนี้ไม่ได้

“ข้ากลับมาได้อย่างสมบูรณ์ ข้าอยากรู้ว่าพวกเจ้าได้กลับมาหรือเปล่า” ความทรงจำเอ่ออยู่ในตาของเขาในขณะที่เขาจ้องไปบนท้องฟ้า

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหมดเห็นสิ่งที่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิทำ พวกเขารู้สึกมึนงงเป็นที่สุด ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิมีอยู่ที่สำนักดาบทรราชมานานมาก แต่ไม่มีใครเลยที่สามารถควบคุมมันได้ง่ายขนาดนี้

“ท่านเป็นใครกัน ? ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือของท่านเป็นของสำนักดาบทรราช กรุณาคืนมันมาทันทีเพื่อจะได้ไม่เกิดความเข้าใจผิดขึ้นมา” ผู้อาวุโสสูงสุดอาวุโสเอ่ยออกมา