เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1094

ตอนที่ 1094: ผู้อาวุโสเงา

ทันใดนั้นเอง หอกที่แหลมมากก็ปรากฏขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉิน มันแทงไปที่ท้ายทอยของเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วสูงและเงียบเฉียบมาก มันต้องการที่จะกำจัดวิญญาณของเขาไปในการโจมตีครั้งเดียว

หอกปรากฏขึ้นมาอย่างกระทันหันโดยไม่มีสัญญาณใดใด แม้แต่ตอนที่มันพุ่งออกมา มันก็ไม่มีเสียงเลย มันไม่เปล่งรัศมีพลังใดใดออกมา มันเร็วมากเกือบเท่ากับความเร็วของกระบี่ของเจี้ยนเฉิน

สายตาของเจี้ยนเฉินหรี่เล็กลงทันที แม้ว่าเขาจะไม่ทันเห็นการโจมตีสังหารจากด้านหลังของเขา แต่เขาก็สามารถสัมผัสทุกอย่างได้เพราะเขาขยายพลังแห่งการรับรู้ของเขาออกไป เขาใช้ทักษะมายาพริบตาและหายไปเป็นภาพติดตาจากตรงที่เขาอยู่ก่อนหน้านี้และขยับออกไป 3 เมตร ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือของเขาตัดผ่านมิติในขณะที่มันแทงไปที่หอก

หอกดำพุ่งผ่านภาพติดตาของเจี้ยนเฉินไปก่อนที่จะวกกลับมาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ มันปะทะเข้ากับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ

เสียงระเบิดดังขึ้น ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิชนเข้ากับปลายหอก พลังงานที่น่ากลัวพุ่งพวยขึ้นและทำลายล้างไปรอบ ๆ ทำให้ทั่วทั้งบริเวณสั่นไหวอย่างรุนแรง

เจี้ยนเฉินถอยไปหลายก้าวจากแรงปะทะ ร่างที่ใส่เสื้อสีเงินที่เห็นได้ลาง ๆ ถอยไปอย่างรวดเร็ว ร่างนั้นดูเหมือนจะหลอมรวมกับรอบ ๆ และจางมากจนเกือบจะมองไม่เห็น ในตอนต่อมา จู่ ๆ ร่างนั้นก็หายไปอย่างสิ้นเชิง

เจี้ยนเฉินเคร่งเครียดมาก เขารู้ว่าเขาได้มาเจอกับจอมยุทธตัวจริงแล้วในตอนนี้ การที่ปะทะกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขาได้นั้น ไม่เพียงแต่คู่ต่อสู้ของเขาจะเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 เท่านั้น แต่คู่ต่อสู้ของเขายังมีทักษะอำพรางกายที่ลึกซึ้งมากอีกด้วย เขาสามารถหลอมรวมกับรอบ ๆ ได้ และแม้แต่พลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินก็ไม่เพียงพอที่จะสัมผัสถึงเขาได้

“ช่างเป็นทักษะอำพรางกายที่สุดยอดอะไรเช่นนี้ ! ” เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมออกมา หลายคนรู้วิชาที่สามารถซ่อนตัวเองจากคนอื่นได้ แต่นั่นมันก็แค่เคล็ดลับเล็กน้อยเท่านั้น แต่เคล็ดลับเล็กน้อยนี้ไม่สามารถหนีไปจากพลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินได้ อย่างไรก็ตาม ทักษะอำพรางกายของนักฆ่าผู้นี้นั้นสามารถซ่อนตัวจากพลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินได้จนกระทั่งเจี้ยนเฉินไม่สามารถหาเขาพบได้

“เจ้าต้องเป็นยามะคนก่อนของหอยามะแน่” เจี้ยนเฉินพูดออกมาอย่างมีอารมณ์ เขาขยายพลังแห่งการรับรู้ของเขาออกไปและสนใจทุกสิ่งรอบ ๆ เขาระวังตัวจากการโจมตีที่เป็นอันตรายถึงชีวิตจากนักฆ่าที่ซ่อนอยู่ซึ่งสามารถใช้ออกมาได้ทุกเมื่อ

“ข้าเป็นผู้อาวุโสเงาของหอยามะ ไม่ใช่ยามะคนก่อน หัวหน้าเจี้ยนเฉิน ในเมื่อเจ้าต้องการที่จะทำลายล้างหอยามะ ข้าก็ทำได้แต่ต้องสู้กับเจ้าเท่านั้น” เสียงชราดังออกมาจากพื้นที่ที่ว่างเปล่า ทำให้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาว่าคนพูดนั้นอยู่ที่ไหน

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย พลังแห่งการรับรู้ของเขานั้นครอบคลุมทั้งเขตแดนมังกร แต่เขาก็หาไม่เจอว่าคนผู้นี้ซ่อนอยู่ที่ไหน

“เจี้ยนเฉิน ทักษะอำพรางกายของคนผู้นี้นั้นถึงขั้นเชี่ยวชาญสุดยอดแล้ว ในขณะที่ความเชี่ยวชาญของข้าในเขตแดนมังกรนั้นยังไม่ถึงขั้นสมบูรณ์ มันไม่สามารถจำกัดการเคลื่อนไหวของเขาได้ และข้าไม่สามารถหาได้ว่าเขาซ่อนอยู่ที่ไหน” รุยจินพูดกับเจี้ยนเฉินผ่านทักษะสื่อสาร

เจี้ยนเฉินกหัวเราะคิกคักไปบนฟ้า “ในที่สุดก็มีศัตรูที่ทัดเทียมเท่าข้า ผู้อาวุโสเงา ถ้าทักษะอำพรางกายของเจ้าอยู่ในขั้นเชี่ยวชาญสุดยอดแล้วไง ? เจ้าก็ยังไม่สามารถลอบโจมตีข้าได้อยู่ดี ผู้อาวุโสรุยจิน ผู้อาวุโสเฮยยู่ ผู้อาวุโสหงเหลียน ปล่อยคนผู้นี้ให้ข้าจัดการเอง”

“หืม เจ้ามั่นใจเกินไปแล้ว เจี้ยนเฉิน เจ้าจะต้องตายแน่ในวันนี้ เว้นเสียแต่ว่าข้าจะไปเจอเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีใครรอดจากทักษะการลอบสังหารของข้า” เสียงของผู้อาวุโสเงาดังออกมาอีกครั้ง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเขาอยู่ที่ไหน

ทันใดนั้นเอง หอกสีดำก็ปรากฏขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉิน มันพุ่งไปหาเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ และทิศทางของหอกนั้น ก็เห็นร่างของเขาได้รางรางมากเท่านั้น มันเหมือนกลุ่มควัน

สายตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายแหลมคม เขาต้องการที่จะแทงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิกลับไปและเข้าไปสู้กับผู้อาวุโสเงา แต่ผู้อาวุโสเงาก็ไม่สนที่จะปะทะกับเขามากนัก เขาซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าที่เจี้ยนเฉินหาเขาไม่เจออีกครั้ง

เจี้ยนเฉินมีสีหน้าเย็นชา และแทงไปที่มิติที่ว่างเปล่าตรงหน้าเขาอย่างต่อเนื่อง เขาสร้างภาพติดตาของดาบหนาแน่นที่ครอบคลุมพื้นที่ด้านหน้าของเขาเอาไว้ ในขณะที่เขาพยายามกดดันให้ผู้อาวุโสเงาเลิกซ่อนตัว

อย่างไรก็ตาม หอกดำก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งในตอนที่เจี้ยนเฉินฉากออกไปข้าง ๆ หอกกลมกลืนกับรอบ ๆ และมาใกล้เจี้ยนเฉินในทันที มันแทงทะลุเข้าไปในร่างของเจี้ยนเฉินทางไหล่ซ้ายของเขาอย่างง่ายดาย มันแทงไปถึงกระดูกไหล่ซ้ายของเขา

เจี้ยนเฉินคำราม ในขณะที่พลังบรรพกาลก็พุ่งพวยอยู่ในตัวเขา มันรวมอยู่ที่ไหล่ซ้ายของเขาและกดความเจ็บปวดเอาไว้ เขาใช้กระดูกในการหยุดหอกไม่ให้เคลื่อนเข้าไปต่อ ในขณะที่เขาโจมตีผู้อาวุโสเงาด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิอย่างรวดเร็ว ซึ่งการโจมตีนั้นเต็มไปด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง

ผู้อาวุโสเงาแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา ในขณะที่พลังเซียนก็พุ่งออกมาจากหอก และทำให้กระดูกที่ไหล่ซ้ายของเจี้ยนเฉินแตก เขาดึงหอกออกมาและถอยกลับไปอย่างรวดเร็วเพื่อต้องการที่จะซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าอีกครั้ง

โชคไม่ดีที่เจี้ยนเฉินไม่ให้โอกาสเขาในการทำแบบนั้น ในทันทีที่ผู้อาวุโสเงาซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าอีกครั้ง ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ลอดผ่านใต้แขนของเขาไป ทำให้เขาบาดเจ็บ สายพลังบรรพกาลจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเข้าไปในแผลของเขาและทำลายเลือดและเนื้อของผู้อาวุโสเงาอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะทรงพลังมาก แต่ร่างกายของเขาก็ไม่แข็งแรงเท่ากับเจี้ยนเฉิน เขาไม่สามารถทนพลังบรรพกาลได้ ในขณะที่ความเจ็บปวดรุนแรงจากพลังบรรพกาลทำให้เขาร้องครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว หลังจากนั้น ร่างของเขาก็หายไปในมิติว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์โดยไม่เหลือเลือดทิ้งไว้ซักหยด