เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1101

ตอนที่ 1101: การบุกรุกของร้อยเผ่าพันธุ์ (1)

ผู้อาวุโสเอลฟ์ได้หายไปจากโลกอย่างสมบูรณ์เพราะวิญญาณของเขาได้กระจายหายไปหมดแล้ว ตอนแรกเขาน่าจะมีร่างกายคงเหลือไว้ แต่เขากลายเป็นเถ้าถ่านเนื่องจากเขาร่ายทักษะลับ

“ท่านทวด…”

“นายท่าน…”

เอลฟ์ในโถงทั้งหมดโศกเศร้า เพราะความเสียใจท่วมท้นในตัวของพวกเขา

ผู้อาวุโสเยนสันยืนนิ่งไว้อาลัยให้กับเอลฟ์นานขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยก่อนที่จะสลัดเอาอารมณ์ทิ้งออกไป เขาพูดอย่างเย็นชา “ตระกูลผู้พิทักษ์มีขนสัตว์อสูรทั้งหมด 6 อัน และพวกมันก็อยู่ในครอบครองของนิกายเฉินเซียว นิกายโพเทียน นิกายหยางจิ สำนักดาบทรราช สำนักธูปสวรรค์ และตระกูลโม่หยวน พวกเราจะแยกออกไป 8 กลุ่ม สองกลุ่มจะต้องไปเอาขนสัตว์อสูร 2 ชิ้นที่ยังไม่มีเจ้าของ ในขณะที่อีกทั้งหกกลุ่มจะไปโจมตีตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งหกตระกูล จำไว้ว่าให้เอาวัตถุต้องห้ามไปเพื่อรับมือกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของตระกูลผู้พิทักษ์ด้วย”

“เมืองทหารรับจ้างมีการป้องกันจากจิตวิญญาณม่านพลัง ดังนั้นมันจึงแข็งแกร่งมาก เมื่อพวกเราได้ขนสัตว์อสูรทั้งหกมาจากตระกูลผู้พิทักษ์แล้ว พวกเราจะร่วมมือกันในการใช้วัตถุต้องห้ามเพื่อที่จะทำลายการป้องกันของจิตวิญญาณม่านพลัง”

..

ในอาณาจักรขนาดปานกลางของทวีปเทียนหยวน ชายวัยกลางคนในชุดทหารรับจ้างกำลังนั่งดื่มอยู่ตนเดียวที่โต๊ะ รูปร่างลักษณะของเขานั้นธรรมดา ประเภทที่คงจะไม่มีใครสนใจ ถ้าเขาไม่ถูกโยนเข้าไปกลางฝูงคน อย่างไรก็ตาม เขาเปล่งรัศมีพลังแห่งการมีอยู่ที่ดุร้ายออกมา และกันไม่ให้นักดื่มที่เป็นทหารรับจ้างคนอื่นเข้ามาใกล้เขา

แม้ว่าชายคนนี้จะเป็นเพียงเซียนปฐพี แต่เขาก็ถือเป็นจอมยุทธที่หาได้ยากในเมืองขนาดกลาง ไม่มีใครอยากไปยั่วโมโหเขาเอาง่ายง่าย

ทันใดนั้นเอง แหวนมิติที่อยู่บนนิ้วของชายคนนี้ก็เปล่งประกายแสงสีขาวแสบตาออกมา ขนนกขนาดเท่าฝ่ามือบินและพุ่งขึ้นไปสูงบนท้องฟ้า และเปล่งประกายไปด้วยพลังงานที่มหาศาล มันพริ้วไปกับสายลมและสยายออกกว้างสิบเมตร พลังแห่งการมีอยู่ที่ลึกซึ้งของความจริงในธรรมชาติได้เปล่งประกายออกมาจากขนสัตว์อสูร มันดูเหมือนความลึกลับของธรรมชาติ แต่มันก็ซับซ้อนและยากเกินกว่าที่จะเข้าใจได้

ขนสัตว์อสูรสีขาวนั้นซ่อนความลับที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ เจี้ยนเฉินแค่เปิดเผยความลับธรรมดาที่เป็นความลึกลับของธรรมชาติที่ซ่อนอยู่ในมันได้เท่านั้น และทำให้เขากลายเป็นเซียนผู้คุมกฎได้ ในตอนนี้ ขนสัตว์อสูรได้ถูกกระตุ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว และทำให้ความลับที่อยู่ในมันทั้งหมดตื่นขึ้นมา

ไม่เพียงแต่มิติรอบ ๆ จะสั่นไหวอย่างรุนแรง ในขณะที่ความจริงที่ลึกซึ้งของธรรมชาติเปล่งรัศมีออกมาจากขนสัตว์อสูร แต่คลื่นที่แปลกแปลกยังกระเพื่อมไปทั่วทั้งทวีป และจอมยุทธที่สุดยอดทุกคนของทวีปก็สัมผัสถึงมันได้

ตระกูลโบราณตั้งอยู่ในภูเขาเก่าแก่ ก็มีขนสัตว์อสูรยาวสิบเมตรลอยขึ้นมากลางอากาศเช่นกัน มันเปล่งรัศมีความจริงของธรรมชาติออกมาด้วย ซึ่งมันลึกซึ้งกว่าความลึกลับของธรรมชาติเสียอีก และบวกกับคลื่นที่แปลกแปลกที่กระเพื่อมขยายไปทั่วทั้งทวีปอีกด้วย

ข้าง ๆ ขนสัตว์อสูรมีเซียนราชาลอยอยู่กลางอากาศ เขาเปล่งรัศมีพลังแห่งการมีอยู่ปกคุลมไปทั่ว เขาต้องการที่จะเก็บขนสัตว์อสูรให้เข้าที่ แต่เขาก็ตกใจ พลังงานที่มองไม่เห็นที่ไหลออกมาจากขนสัตว์อสูรนั้นกลายเป็นเขตแดนที่แยกตัวออกไม่ให้เขาเข้าใกล้ได้แม้เขาจะมีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

“อะไรคือที่มาของขนสัตว์อสูรแปลกแปลกนี่กันนะ ? มันซ่อนความลับอะไรไว้ ? ” เซียนราชาคำรามออกมา ในขณะที่เขารู้สึกตื่นตระหนกในใจ ขนสัตว์อสูรทำให้เกิดความปั่นป่วนมาก และเขาก็กังวลว่ามันอาจจะไปเป็นที่สนใจของจอมยุทธคนอื่น

ในอารามจิตพิสุทธิ์ของตระกูลผู้พิทักษ์–

หัวหน้าอาราม วูเฉินซีจ้องไปไกลด้วยสายตาที่มั่นคงของนาง ในขณะที่นางพึมพำออก “ร้อยเผ่าพันธุ์ได้ร่ายทักษะลับอีกครั้งจริงจริงเพื่อที่จะตามหาขนของพยัคฆ์ปีกเทวะ เฮ้อ มันยากมากที่พวกเขาจะรวบรวมชิ้นส่วนทั้งหมด 18 ชิ้นเข้าด้วยกัน และพวกเขาทำไปทำไมกันนะ ? “

ผู้อาวุโสสูงสุดที่กำลังทำสมาธิฝึกฝนอยู่ในตระกูลเจียงหยางก็ลืมตาเปิดขึ้นในเวลาเดียวกัน เขาหายไปจากห้องทันที และปรากฎขึ้นอีกครั้งที่โถงประชุมของโถงศักดิ์สิทธิ์

“สมบัติที่ท้าทายสวรรค์ต้องปรากฎขึ้นบนทวีปเทียนหยวนแน่ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงเกิดความปั่นป่วนเยี่ยงนี้ ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงความจริงของธรรมชาติที่เหนือยิ่งไปกว่าความลึกลับของธรรมชาติที่ข้าเข้าใจเสียอีก จูริ เจิ้งหัว พวกเจ้าทั้งสองอาจจะต้องออกไปดู มันไม่สำคัญว่าสมบัตินั่นมันคืออะไร พวกเจ้าต้องเอามันกลับมา” เจียงหยาง ชิง หยุนสั่งออกไปอย่างเคร่งเครียด

Changyang Qing Jueri and Changyang Yuan Zhenghua nodded and left the protector clan together.

เจียงหยาง ฉิง จูริ และเจียงหยาง หยวน เช็งหัวพยักหน้าและออกจากตระกูลผู้พิทักษ์ไปพร้อมกัน