เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1120

ตอนที่ 1120: นักฆ่าของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ มดทะยานฟ้า

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอกออกมาหลังจากที่เขาสังหารมังกรอสรพิษได้ในที่สุด หลังจากนั้นเขาก็พลิกอาวุธของเขาขึ้นมาและวัตถุที่เปื้อนเลือดก็พุ่งออกมาจากหัวของมังกรอสรพิษ มันร่อนลงบนมือของเจี้ยนเฉิน

นี่เป็นหินฟ้าสะเทือนในมังกรอสรพิษ มันสามารถเก็บพลังของเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 และสร้างการโจมตีที่ระดับนั้นได้ มันแย่กว่าหินหยกเพลิงที่เขาได้มาจากประธานของสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เจี้ยนเฉินเก็บหินฟ้าสะเทือนและยุทธภัณฑ์จักรพรรดิลงไปในแหวนมิติก่อนที่จะนั่งลงใกล้ ๆ แสงสีขาวนวลเปล่งรัศมีออกมาจากเขา ในขณะที่เขาใช้พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงที่เหลืออีกครึ่งสายในการรักษาตัวเอง เขาจำเป็นต้องฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

รูใหญ่ที่เกิดจากฟันของมังกรอสรพิษนั้นฟื้นฟูด้วยอัตราที่มองเห็นได้ เนื้อของเขากำลังเกิดขึ้นมาใหม่ทดแทน

ที่ไกลออกไป โชวชูหยุนและลุยจุนเดินไปหาเซียนสวรรค์คนอื่น ๆ ด้วยอารมณ์ที่งุนงง พวกเขาทั้งหมดหน้าซีดเมื่อได้เห็นมังกรอสรพิษที่ไร้หัวที่นอนอยู่บนพื้น

นี่เป็นสัตว์ที่ทรงพลังที่สุดบนยอดเขามังกรหลับใหล แม้ว่ามันจะยังไม่ถึงขั้นสูงสุดของ 16 ดาว แต่มันก็ไม่ห่างจากระดับนั้นมากนัก มันทรงพลังเท่ากับผู้อาวุโสประจำศาลาทั้งสามในอาณาจักรทะเล พวกเขารู้สึกตกใจมากเมื่พวกเขาได้เห็นศพกับตา

“มังกรอสรพิษนี้ไม่อ่อนแอเลย และทุก ๆ ส่วนของมันนั้นคือสมบัติ ทำความสะอาดมัน และพวกเจ้าก็แบ่งมันไป” จู่ ๆ เจี้ยนเฉินก็พูดกับพวกเขาในขณะที่รักษาตัว เขาจำเป็นต้องฟื้นฟูให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจศพในตอนนี้

โชวชูหยุนและคนอื่น ๆ ดีใจอย่างมาก พวกเขารีบขอบคุณก่อนที่จะเริ่มชำแหละศพทันที

อย่างไรก็ตาม เนื้อของมังกรอสรพิษนั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่ามันจะตายแล้ว แต่พวกเขาก็พบว่ามันยากลำบากมากที่จะชำแหละมันเป็นชิ้น ๆ ได้

ทันใดนั้นเอง เสียงดังเหมือนฟ้าร้องก็ดังผ่านอากาศมา ท้องฟ้าของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เริ่มมืดลงอีกครั้ง และฟ้าก็ร้องอย่างต่อเนื่อง ฟ้าแล่บผ่านเมฆเป็นครั้งคราวและส่งแสงแสบตาสว่างไปทั้งท้องฟ้า

เจี้ยนเฉินลืมตาและมองไปที่ท้องฟ้ามืด เขาขมวดคิ้วและเลิกรักษาตัวเองทันที เขาเอายุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกมาจากแหวนมิติเพื่อที่จะช่วยชำแหละมังกร

ด้วยความช่วยเหลือจากเจี้ยนเฉิน เห็นได้ชัดว่าการชำแหละนั้นเร็วขึ้นมา เจี้ยนเฉินเอาเส้นเอ็นออกเจาะลึกเข้าไปถึงหัวใจ เจี้ยนเฉินเอาเกล็ดสีม่วงของมันออกมาทุกเกล็ด เกล็ดนี้แข็งแรงมาก ถ้าเอามันไปทำเป็นชุดเกราะ เกราะคงสามารถป้องกันการโจมตีจากเซียนผู้คุมกฎได้ เกล็ดเหล่านี้ยังสามารถต้านทานได้แม้แต่การโจมตีที่เต็มกำลังของเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 5 ได้ ดังนั้นมันจึงเป็นสมบัติที่ล้ำค่าของคนที่อ่อนแอกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

เกราะที่ทำมาจากเกล็ดเหล่านี้จะแข็งแกร่งมาก แต่มันอาจจะปกป้องชีวิตของคนที่ใส่เอาไว้ไม่ได้ ทั้งหมดที่มันให้ได้คือการป้องกันที่แข็งแกร่ง เซียนคุมกฎที่ใส่เกราะนี้สามารถตายได้จากแรงกระแทกที่เกิดจากเซียนราชา แม้ว่าเซียนราชาจะไม่สามารถเจาะเกราะเข้าไปได้

นอกเหนือจากสิ่งของเหล่านี้ เจี้ยนเฉินก็เก็บเอาเลือดของมังกรมาค่อนข้างมากโดยใช้ขวดหยกของโชวชูหยุน ขวดหยกนั้นเหมือนกับแหวนมิติ มันดูเหมือนไม่ใหญ่มาก แต่มันสามารถเก็บของได้มากมายข้างใน มันสามารถเก็บของเหลวได้เป็นพันลิตร

เลือดของมังกรอสรพิษนั้นมีค่ามากเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเลือดที่มาจากสัตว์อสูรซึ่งเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 ถ้าอาบมัน เซียนสวรรค์หรือผู้ที่ระดับต่ำกว่าก็จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายได้ แค่มันก็ไม่ได้มีผลมากกับเซียนผู้คุมกฎที่มีร่างกายที่แข็งแกร่งอยู่แล้ว

ชั้นเมฆในท้องฟ้าลดต่ำลงมาเรื่อย ๆ ฝนกำลังจะตกลงมา

เจี้ยนเฉินรู้ว่าเขามีเวลาเหลือไม่มากแล้ว ท้ายที่สุด เขาก็แล่เอาเนื้อชิ้นใหญ่ของมังกรอสรพิษออกมา ก่อนที่จะเข้าไปหลบในถ้ำใหญ่ที่เป็นที่อยู่ของมังกรอสรพิษ

ฝนตกลงมาในไม่ช้าหลังจากนั้น ฝนกรดตกลงบนร่างที่เหลือของมังกรอสรพิษ และส่วนที่เหลือก็ละลายไปด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ ส่วนทั้งหมดที่เหลือหายไปในไม่ช้า ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย

เจี้ยนเฉินตกใจขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเห็นแบบนี้ เขายังจำครั้งก่อนที่เขารีบหลบอยู่ในโล่เหล็กกับกลุ่มนักผจญภัยฟ้าครามได้ ในตอนนั้น มีสัตว์หลายตัวที่เดินไปมาโดยที่ไม่ได้รับอันตรายหรือบาดเจ็บอะไรเลย ฝนไม่เป็นอันตรายกับพวกมันเลย แต่ศพของมังกรอสรพิษก็ยังละลายไปหมด นี่ทำให้เขาสับสนมาก

โชวชูหยุนอธิบายหลังจากที่เห็นท่าทางที่สับสนของเจี้ยนเฉิน “นักรบที่เคารพ ฝนของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถทำร้ายสัตว์ที่อาศัยอยู่ในนี้ได้ แต่มันสามารถละลายศพของพวกมันได้ ฝนจะละลายวัตถุภายนอกที่นำเข้ามาที่นี่ได้ มีเพียงของที่อยู่ที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้วที่ไม่ได้รับผลกระทบอะไร”

“นั่นไม่ได้หมายความว่าถ้าข้าตัดหินแล้วเอามาบังหัวของข้า ข้าก็จะป้องกันฝนได้อย่างนั้นหรือ” เจี้ยนเฉินถาม