เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1121

ตอนที่ 1121: สัตว์เทวะ

เจี้ยนเฉินพุ่งตัวต่อหน้าทุกคนและดึงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกมาจากแหวนมิติทันที เขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า “เจ้าต้องระวังและป้องกันตัวเองให้ดี ข้าจะช่วยถ่วงเวลาให้” เจี้ยนเฉินไม่กล้าประมาทในขณะที่เผชิญหน้ากับฝูงมดทะยานฟ้า พลังบรรพกาลไหลเข้ามาในตัวเขาอย่างรุนแรง มันเติมเต็มทุกชิ้นส่วนของร่างกาย เขาผลักการป้องกันของร่างบรรพกาลจนถึงขีดสูงสุด

“ข้าคงประหลาดใจเลยหากว่ามดทะยานฟ้าเหล่านี้จะกินพลังบรรพกาลหรือทนต่อการโจมตีของพลังบรรพกาล” เจี้ยนเฉินคิดในใจ เขาได้เข้าใกล้กำแพงของมดทะยานฟ้าในเวลาอันรวดเร็ว เขาตรงไปข้างหน้าและแทงปราณกระบี่จำนวนมหาศาลออกไปด้วยแสงไฟสีดำที่เร็วราวกับสายฟ้า

ปราณกระบี่จำนวนมากบินผ่านฝูงมดเหมือนมังกร มันส่งเสียงระเบิดหลายครั้ง ปราณกระบี่สับฝูงมดเหมือนมีดร้อน ๆ ที่หั่นเนย มันปะทะเข้ากับมดทะยานฟ้านับไม่ถ้วน มันผ่านก้อนหินด้านหลังฝูงและในที่สุดก็หายไปพร้อมกับเสียงดังสะท้อนบาดแก้วหู

ในทันใดฝูงมดทะยานฟ้าที่อัดแน่นมาจำนวนมากก็ตกลงมาจากท้องฟ้า เส้นทางยาวว่างเปล่าปรากฏขึ้นเมื่อปราณกระบี่ผ่านไปในขณะที่พื้นดินเต็มไปด้วยมด

เจี้ยนเฉินยินดีเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้. พลังบรรพกาลของเขานั้นแตกต่างจากพลังงานธรรมดา แม้ว่ามดเหล่านี้จะมีภูมิคุ้มกันต่อการโจมตีพลังงาน แต่พวกมันก็ไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อพลังบรรพกาล

โชวชูหยุนและลุยจุนรู้สึกตื่นเต้นทันทีเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินฆ่ามดมากมายด้วยปราณกระบี่ พวกเขาเดาไว้นานแล้วว่าพลังงานที่เจี้ยนเฉินใช้นั้นแตกต่างกัน แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่ามันทรงพลังและมันสามารถทำร้ายฝูงมดได้

อย่างไรก็ตามการแสดงออกทางสีหน้าของพวกเขาแข็งตัวอย่างรวดเร็ว มดที่ตกลงมาบนพื้นก็เริ่มกางปีกและบินขึ้นอีกครั้ง มีเพียงส่วนน้อยมากที่ตายจากการโจมตีของเจี้ยนเฉิน

สีหน้าของเจียนเฉินก็เปลี่ยนไปเช่นกัน การโจมตีของเขานั้นทรงพลังพอ ๆ กับการโจมตีของ เซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 แต่จริง ๆ แล้วมันกลับล้มเหลวในการฆ่ามดทะยานฟ้าที่อยู่ในระดับเซียนปฐพี ฉากนี้ทำให้เขาตกใจมาก

“มดทะยานฟ้าเหล่านี้ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ พวกมันอาจไม่สามารถต้านทานพลังบรรพกาลของข้าได้ทั้งหมด แต่มันก็ลดประสิทธิภาพของพลังบรรพกาลลงไปมาก” เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ จักรวาลนั้นกว้างใหญ่อย่างแท้จริงสำหรับสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่

ทางที่เปิดโล่งด้วยปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินนั้นเต็มไปด้วยมดทะยานฟ้าอีกครั้ง ดูเหมือนว่ามดจะสร้างกำแพงกั้นอากาศป้องกันจากเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ พวกมันต้องการดักจับพวกเขาที่นั่น

ในขณะเดียวกันมดในบริเวณใกล้เคียงก็เดินเข้าหาเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว พวกมันค่อยล้อมรอบพวกเขา และลดปริมาณพื้นที่ที่พวกเขาสามารถเคลื่อนที่ได้

เจี้ยนเฉินจับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือขวาไว้แน่น แสงมืดครึ้มยิงออกมาอย่างรุนแรง และเขาก็ระเบิดปราณกระบี่เข้าไปในฝูงมดอีก 3 ครั้ง มันทำให้มีทางผ่านขนาดใหญ่ชั่วคราว

ไปกันเถอะ ! เจี้ยนเฉินตะโกนใส่ผู้คนข้างหลังก่อนที่จะพุ่งทะลุผ่านเส้นทาง เมื่อเท้าของเขาร่อนลงบนพื้นซึ่งเต็มไปด้วยมด เขาจึงรู้สึกได้ถึงการกระดุกกระดิกจากข้างใต้

นักผจญภัยฟ้าครามหวาดกลัว พวกเขาติดตามเจี้ยนเฉินไปอย่างใกล้ชิด หากไม่ใช่เพราะเจี้ยนเฉินดึงดูดความสนใจของมด พวกเขาคงไม่รอดชีวิตอย่างแน่นอน

เจี้ยนเฉินพุ่งเข้าหาฝูงมด ตอนนี้เขาก็ถูกรายล้อมไปด้วยฝูงมดที่หนาแน่น เขาใช้กระบี่แทงออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดตาข่ายพร่ามัวรอบตัวเขา เขาสับมดขนาดเท่ากำปั้นตรงหน้าเขาเป็นสองส่วน

ภูมิคุ้มกันของมดกับการโจมตีพลังงานนั้นทรงพลังมากจนปราณกระบี่ก็ได้รับผลกระทบไปด้วย

ประสิทธิภาพของพลังบรรพกาลที่มีต่อมดลดลงอย่างมาก เป็นผลให้เจี้ยนเฉินต้องพึ่งยุทธภัณฑ์จักรพรรดิและความแข็งแกร่งของร่างกายของตัวเองในการฆ่ามด เขาสามารถฆ่ามดได้มากมายในทุกการเคลื่อนไหว เสียงร้องของโลหะจะดังขึ้นเมื่อยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขาพุ่งชนร่างของมดที่เหมือนกับเหล็ก

เจี้ยนเฉินใช้กระบี่อย่างมีประสิทธิภาพในขณะนั้น แต่มีมดมากเกินไป พวกมันมาหาเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถรับมือกับการโจมตีทั้งหมดจากทุกทิศทางได้แม้กระทั่งด้วยทักษะกระบี่อันรวดเร็วของเขา มดทะยานฟ้าขนาดใหญ่สองสามตัวพุ่งเข้าหาหลังของเขา มันพยายามกัดเขาอย่างดุร้ายด้วยขากรรไกรล่าง

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปก็ไม่น่าเชื่อ ขากรรไกรแหลมของมดไม่สามารถเจาะผิวหนังของเจี้ยนเฉินได้

ความสามารถที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดของมดคือการต่อต้านพลังงานในทุกรูปแบบ ซึ่งเป็นสาเหตุที่พวกมันสามารถคุกคามเซียนราชาได้ อย่างไรก็ตาม ร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินก็สามารถทนต่อการโจมตีจากเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 ได้โดยไม่ได้รับอันตรายใด ๆ นี่ไม่ใช่การป้องกันที่เกิดจากพลังงานแต่เป็นเพราะเขาหนังเหนียว นี่คือสาเหตุที่มดไม่สามารถกัดเขาได้