เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1124

ตอนที่ 1124: ใครกล้าท้าทายข้า (1)

เจี้ยนเฉินวิ่งออกไปอย่างเร็วที่สุด แม้ว่าลึกเข้าไปในดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นจะเต็มไปด้วยอันตรายที่อาจทำอันตรายจอมยุทธ์16 ดาว เจี้ยนเฉินก็ไม่ต้องกลัวเลยในตอนนี้ เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับอันตรายใด ๆ ที่เขาจะต้องเผชิญ

เจี้ยนเฉินอุ้มลูกลิงน้อยไว้บนไหล่ของเขา มันเพิ่งมาถึงระดับ 11 ดาวเมื่อเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นมันจึงยังไม่เป็นภัยคุกคามเจี้ยนเฉิน แม้ว่ามันจะดิ้นรนต่อสู้อย่างสิ้นหวัง แต่มันก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากเจี้ยนเฉินไปได้

ลิงยักษ์สองตัววิ่งไล่ตามเจี้ยนเฉิน พวกมันโกรธคำราม ดวงตาสีแดงเปล่งประกาย สายตาที่พวกมันมองมายังเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และในทุกย่างก้าวก็มีเสียงดังขึ้น แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

พวกมันเป็นเซียนราชาระดับชั้นสวรรค์ที่ 9 ขั้นสูงสุดก็จริง แต่พวกมันไม่ได้เข้าใจความลึกลับของโลกและไม่สามารถใช้พลังมิติได้ เป็นผลให้พวกมันช้ากว่าเจี้ยนเฉินมากถึงแม้ว่าพวกมันจะมีพลังมากกว่าเขา ดังนั้นพวกมันจึงไม่สามารถตามทัน

เจี้ยนเฉินรักษาระยะห่างที่คงที่ระหว่างเขากับลิงสองตัว เขาวางแผนที่จะล่อพวกมันให้ออกไปไกล

ทันใดนั้นก็มีเสียงสัตว์ดังขึ้น สัตว์ดุร้ายที่มีปีกยาวคล้ายแมงป่องซึ่งยาว 20 เมตรกระโจนเข้าหาเจี้ยนเฉิน ดวงตาของมันเต็มไปด้วยประกายกระหายเลือดอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่ามันยังไม่มีปัญญา

สัตว์ดุร้ายอยู่ในระดับ 15 ดาว แม้ว่ามันจะมีปีกคู่หนึ่งแต่มันก็บินไม่ได้ ถึงอย่างนั้นมันก็เคลื่อนที่เร็วมากเร็วกว่าลิงสองตัวที่แข็งแกร่ง มันเร็วกว่าเจี้ยนเฉินเสียอีก

ภายในพริบตา เหล็กพิษของสัตว์ร้ายนั้นก็ยิงไปด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าที่พุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน มันกระพริบด้วยแสงสีฟ้า

เจี้ยนเฉินหลบการโจมตีอย่างเชี่ยวชาญก่อนที่จะคว้าเหล็กในมือข้างหนึ่งแล้วเหวี่ยงมันไปอย่างแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทันใดนั้นแมงป่องก็พุ่งไปที่ลิงทั้งสองตัว

ร่างใหญ่ของแมงป่องถูกทุบลงบนพื้นและสร้างปล่องภูเขาไฟ มันรับลุกขึ้นยืนทันทีขณะเดียวกันมันก็จ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่กระหายเลือด มันยังไล่ตามเจี้ยนเฉินโดยการกระพือปีก

แต่ในขณะนี้ขวานใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้า มันตกลงมาอย่างแรงและทับลงบนหลังของแมงป่องผ่านหน้าอกของมัน

แมงป่องถูกขวานตรึงไว้ซึ่งลิงยักษ์ก็ยกมันขึ้นมา มันถือขวานของมันไว้บนไหล่ของมันโดยมีแมงป่องติดอยู่นั้นและมันก็ไล่ตามเจี้ยนเฉินต่ออย่างรวดเร็ว มันไม่ได้หันไปมองดูแมงป่องที่ดิ้นรนบนขวานของมันเลย

เจียนเฉินรู้สึกตกใจอย่างลับ ๆ เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ลิงนั้นโหดร้ายเกินไปและมีพลังมาก มันจัดการสัตว์ดุร้ายระดับ 15ดาว อย่างง่ายดาย มันไม่รู้ความสามารถของเซียนราชา แต่เจี้ยนเฉินเชื่อว่าลิงยักษ์นั้นสามารถต่อสู้กับเซียนราชาที่อยู่ในขั้นสูงสุดได้

เจี้ยนเฉินหนีไปขณะที่ลิงทั้งสองวิ่งไล่ล่าเขา เขาวิ่งหนีไปไกลถึงหนึ่งพันกิโลเมตร เขาเจอนักผจญภัยสองสามครั้งและพวกเขาก็ตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น นอกจากนี้ยังมีสัตว์ดุร้ายนักล่าบางตัวที่ยังไม่ถูกปลุกปัญญา พวกมันต้องการกินเจี้ยนเฉิน แต่พวกมันถูกลิงยักษ์ฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโดยที่เจี้ยนเฉินไม่ต้องทำอะไรเลย

หลังจากล่อลิงทั้งสองให้ออกไปไกล โชวชูหยุนและคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้ออกจากที่ซ่อนตัวทันที แต่พวกเขาสังเกตอย่างระมัดระวังลับ ๆ หลังจากยืนยันว่าสถานการณ์สงบและลิงทั้งสองตัวไม่สามารถกลับมาได้ในเวลาอันสั้น โชวชูหยุนและลุยจุนจึงเดินผ่านซากศพสัตว์ร้ายอย่างระมัดระวัง พวกเขามาถึงก่อนที่หยดน้ำขนาดเท่าเมล็ดถั่ว สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

” สัตว์ที่น่าขนลุกทั้งสองตัวน่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ โชวชูหยุน เจ้ารีบเก็บน้ำศักดิ์สิทธิ์มา ข้าจะไปตรวจสอบซากศพของสัตว์เพื่อดูว่ามีหินฟ้าสะเทือนหรือไม่” ลุยจุนพูดอย่างเคร่งขรึม แม้ว่าลิงจะอยู่ห่างไกล พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะอยู่นานเกินไป

โชวชูหยุนพยักหน้าและดึงขวดหยกออกจากแหวนมิติของเขาทันที ลุยจุนไปตรวจสอบศพของสัตว์ตัวอื่น

“นี่มันอะไรเนี่ย มีพลังงานอันทรงพลังรอบ ๆ น้ำศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังปกป้องมัน มันจะต้องถูกทิ้งไว้โดยสัตว์ร้ายเหล่านั้นที่ถูกขังอยู่ในทางตัน หากมีพลังงานเช่นนี้ ข้าก็ไม่สามารถเก็บน้ำได้” โชวชูหยุนโอดครวญ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและตื่นตระหนก

อะไร ! มันเกิดขึ้นได้ยังไง ! ” ใบหน้าของลุยจุนก็เปลี่ยนไปทันทีในขณะที่เขากำลังตรวจสอบศพ เขามาถึงข้างหน้าน้ำศักดิ์สิทธิ์ภายในพริบตาเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียด เขาร้องเสียงดังว่า “ชั้นพลังงานนี้แน่นหนามาก มันถูกทิ้งไว้โดยสัตว์ดุร้ายระดับ 15 ดาวเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำศักดิ์สิทธิ์ลอยไป เราจะต้องใช้เวลาค่อนข้างมากในการเอามันออก พวกเราจะทำอย่างไรกันดี ?

“เราไม่มีเวลามาก เราต้องช่วยกันคิดแผนที่รวดเร็วที่สุด” โชวชูหยุนรู้สึกวิตกกังวลมาก

ในขณะนี้ ร่างของชายคนหนึ่งทะยานเข้าใกล้โชวชูหยุนที่ยืนอยู่อย่างรวดเร็ว เขาเคลื่อนไหวอย่างว่องไวและซ่อนตัวอยู่โดยไร้ร่องรอย เขาตื่นตัวมาก

ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อไม่นานมานี้เขาได้ยินเสียงคำรามของสัตว์จากภูเขาอย่างต่อเนื่อง มีจอมยุทธ์ที่ทรงพลังอย่างมากผ่านเข้ามา ดังนั้นเขาจึงเชื่อทุกสิ่งที่โชวชูหยุนพูดหลังจากเชื่อมโยงสิ่งที่พวกเขาทั้งสองคนพูด

แสงในดวงตาของชายคนนั้นสั่นไหวอย่างไม่สบายใจ หลังจากลังเลใจอยู่ชั่วครู่ ความตั้งใจในการสังหารที่ทรงพลังก็พุ่งทะลุผ่านดวงตาของเขา เขาพูดอย่างรุนแรง “แล้วพวกเจ้ามาบอกข้าทำไม ? จอมยุทธ์ผู้นั้นไม่ได้อยู่ที่นี่ตอนนี้ ไม่ว่าความสามารถของบุคคลนั้นจะยิ่งใหญ่เพียงใด เขาจะไม่รู้ว่าเป็นข้า ถ้าข้าจัดการคร่าชีวิตเจ้าสองคนแล้ววิ่งหนีไปพร้อมกับน้ำ” ชายคนนั้นเดินเข้ามา เขาพร้อมที่จะฆ่า

ใบหน้าของโชวชูหยุนและลุยจุนเปลี่ยนไปอย่างมาก เช่นเดียวกับที่พวกเขาต้องการวิ่ง คนหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้นในระยะไกลอีกครั้ง ผู้คนกว่าสิบคนพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงสุด พวกเขาทั้งหมดกลบเกลื่อนร่องรอยและเคลื่อนไหวอย่างเงียบ ๆ พวกเขาไม่อยากให้สัตว์ร้ายตัวอื่นตื่นตัว

ผู้คนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งอย่างชัดเจน พวกเขายืนอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกันและทุกคนก็มีท่าทางระมัดระวัง จริง ๆ แล้วมีเซียนราชา 3 คนในหมู่พวกเขา

ชายวัยกลางคนยอมแพ้เลิกคิดฆ่าโชวชูหยุนและลุยจุน เขาจ้องมองผู้คนข้างหลังด้วยความหดหู่ การมาถึงของพวกเขาได้ทำลายสิ่งที่เขาต้องการจะทำ

“น้ำศักดิ์สิทธิ์ มีน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกอยู่จริง ๆ ! “

“ที่นี่มีน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกอยู่จริง ๆ เยี่ยมมาก ข้าเจอมันแล้ว ! “

หลายคนร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเห็นน้ำ. พวกเขาต่างดีใจ.

อีกสี่คนปรากฏตัวพร้อมกับสายลมอ่อน พวกเขาเป็นชายชรา 4 คน

โชวชูหยุนและลุยจุนตัวสั่นอยู่ข้างใน พวกเขาคุ้นเคยกับชายชรา พวกเขาเป็นคนสี่คนที่เคยอยู่ในถ้ำมาก่อนและเกือบจะเริ่มต่อสู้กับเจี้ยนเฉิน

“น้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกจริง ๆ ด้วย ช่างเป็นการเก็บเกี่ยวที่คาดไม่ถึง” ชายชราหนึ่งในสี่คนพูดเสียงแหบ