เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 115

ตอนที่ 115: กำไรมากมาย

เจี้ยนเฉินมองไปที่ทหารรับจ้างที่เดินอยู่เบื้องหน้า เมื่อเขารู้สึกถึงมัน แน่นอนว่านี่เป็นการข่มขู่! มันเป็นเพราะกลิ่นอายที่พวกเขาปลดปล่อยออกมา ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายเมื่อเขารู้ตัว หลังจากที่ได้เห็นสัตว์อสูรมากมายล่าถอยโดยไม่คิดที่จะต่อสู้ต่อกลุ่มเหล่านั้น มันเป็นเพราะว่าทุกคนนั้นปล่อยจิตสังหารจำนวนมากออกมาทำให้บรรยากาศน่ากลัวอย่างมาก

แม้ว่าสัตว์อสูรจะไม่ค่อยฉลาดนัก มันเกิดมาพร้อมกับร่างกายชั้นเลิศและสัญชาตญาณที่น่ากลัว ช่วงเวลาที่พวกมันสัมผัสถึงคู่ต่อสู้ที่พวกมันไม่อาจเอาชนะได้ สัญชาตญาณของมันก็จะบอกให้พวกมันหลบหนี

เมื่อมาคิดถึงเรื่องนี้ เจี้ยนเฉินอ้าปากและพูดว่า หยุดก่อน ทุกคนเก็บจิตสังหาร ไม่อย่างนั้นเราจะเดินทางไปโดยไม่แม้แต่จะเจอสัตว์อสูรสักตัว

เคนดัลหันมามองเขาอย่างเจ้าเล่ห์พลางถามว่า เจี้ยนเฉิน นี่มันจะได้ผลหรือ ?

ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่ เราจะได้รู้หลังจากที่เราลองทำดู เจี้ยนเฉินไม่ต้องการที่จะอธิบาย

เมื่อได้ยินเจี้ยนเฉินพูดไว้ คาโบลด์ก็เริ่มคิดกับตัวเองอยู่พักหนึ่งก่อนที่ตาของเขาจะเปล่งประกายขึ้น ทุกคน ทำตามเจี้ยนเฉิน ในตอนนี้ขณะที่พวกเราเข้ามาในเทือกเขาสัตว์อสูร ข้าก็พบว่าสิ่งพวกนี้มันแปลก ๆ เสมอ แต่จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังไม่ได้รับคำตอบ เพราะงั้นทำไมเราไม่ทำตามที่เจี้ยนเฉินบอก

แม้กระทั่งคาโบลด์ก็พูดแบบนี้แล้ว งั้นก็ทำตามที่เจี้ยนเฉินบอก ฝาแฝดจ้าวผู้พี่ได้พูดออกมา

คาโบลด์นั้นมีความแข็งแกร่งระดับเซียน แต่เขาฉลาดอย่างมาก คำแนะนำในอดีตของเขานั้นมีประโยชน์อย่างมากต่อกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมาก่อน ดังนั้นทุกคนจึงเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งทุกคนเริ่มที่จะระงับจิตสังหารอย่างช้า ๆ จนถึงจุดที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

หลังจากที่พวกเขาระงับจิตสังหารเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินทางต่อไป 3 กิโลเมตรก่อนที่จะเจอสัตว์อสูรระดับ 1 ปรากฏขึ้น สิ่งเหล่านี้ทำให้กลุ่มทหารรับจ้างมีความสุขอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ แม้ว่าแกนอสูรระดับ 1 จะมีค่าน้อยกว่าระดับ 2 แต่การฆ่าสัตว์อสูรระดับ 1 นั้นง่ายกว่า ทางเดินของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยผลกำไรมากมาย

ฮ่าฮ่า ในที่สุดเราก็ได้เจอสัตว์อสูรระดับ 1 หัวหน้าเคนดัลปล่อยให้ข้า, คาโบลด์และหยุนหยวนจัดการเอง เสี่ยวเต๋าตะโกนออกมาด้วยความดีใจ มีกริซเล็กๆปรากฏอยู่ในมือของเขา คาโบลด์และหยุนหยวนเดิมตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นกริซเล็กๆในมือของเสี่ยวเต๋า เจี้ยนเฉินก็ส่ายหัวด้วยความเหนื่อยอ่อน ไม่น่าแปลกใจที่เขาถูกเรียกว่าเสี่ยวเต๋า มันเป็นเพราะอาวุธของเขาเป็นกริชขนาดเล็ก มองไปที่คาโบลด์และหยุนหยวนทั้งคู่ถือกระบี่คู่

เสี่ยวเต๋าและอีกสองคนเริ่มเข้ามาจัดการกับสัตว์อสูรระดับ 1 การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดเนื่องจากจุดแข็งของพวกเขาไม่ได้แตกต่างจากสัตว์อสูร หลังจากผ่านไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง ทั้งสามที่ต่อสู้กับสัตว์อสูรแบบระยะประชิดก็สามารถจัดการมันได้

ไม่มีเซียนระดับสูงคนไหนและเจี้ยนเฉินที่จะอยากเข้าไปสู้ พวกเขาทุกคนเชื่อมั่นว่าเซียนทั้งสามจะสามารถจัดการสัตว์อสูรระดับ 1 นั้นได้

ทั้งกลุ่มก็เดินต่อไปได้ไม่นานก็พบกับสัตว์อสูรระดับ 1 หรือแม้กระทั่งระดับ 2 ด้วยผลลัพท์อย่างนี้ทำให้ทั้งกลุ่มเชื่อในความคิดของเจี้ยนเฉินว่ามันเป็นความจริง

ตกดึก ในกลุ่มก็พบสถานที่ตั้งค่ายและเตรียมกองไฟขนาดใหญ่ ในขณะที่กินเนื้อสัตว์อสูรเป็นมื้อค่ำ พวกเขาก็เริ่มคำนวนผลกำไรที่ได้มาในวันนี้

หัวหน้าเคนดัลนั่งอยู่หน้ากองไฟและจ้องมองเปลวไฟที่สั่นไหวพร้อมกับรอยยิ้ม ถัดจากเขามีแกนอสูรอยู่

ทุกคน ตอนนี้เรามาพูดถึงสิ่งที่เราเก็บเกี่ยวได้ เคนดัลหัวเราะพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ตัวเอง วันนี้เราได้แกนอสูรทั้งหมด 20 แกน แกนอสูรระดับสอง 7 อันและแกนอสุรระดับหนึ่ง 13 อัน เราได้รับกำไรมากมายเกินกว่าที่ผ่านมา หลังจากที่พูดไม่กี่ประโยชน์จนมาช่วงท้าย เขาก็พูดเสียงดังด้วยความตื่นเต้น