เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 114

ตอนที่ 114: ทหารรับจ้างโจว

ทุกคนของทหารรับจ้างอัคนีคิดว่าความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินอยู่ในระดับเซียน แม้กระทั่งตราทหารรับจ้างอย่างเขาก็ยังได้อยู่แค่ระดับ D และปัจจัยที่สำคัญที่สุดก็คือเจี้ยนเฉินยังเด็กมากเช่นกัน ในทวีปเทียนหยวนหากอายุ 20 สามารถเป็นเซียนได้ พวกเขาก็จะมีอนาคตที่สดใสและศักยภาพของเขานั้นก็ไม่อาจจินตนาการได้ สำหรับคนที่อายุ 20 ปีที่เหมือนอย่างเจี้ยนเฉินที่สามารถฆ่าสัตว์อสูร ระดับ 2 ได้เแม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่มีใครที่จะเชื่อได้หากว่าพวกเขาไม่ได้เห็นมัน อย่างไรก็ตามนอกจากหัวหน้าเคนดัลก็เห็นได้เพียงแสงจากกระบี่จาง ๆ และตอนที่เจี้ยนเฉินฆ่าเสือดำ

ดวงตาของเคนดัลสั่นขณะที่มองไปที่กระบี่ของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะสงบสติลงและหัวเราะ ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อ เจ้าก็ลองถามเจี้ยนเฉินดู ใบหน้าของเขายิ้มเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แต่เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร? มีผู้เชี่ยวชาญอีกคนในกลุ่มของเขาแล้วตอนนี้

Xiao Dao was the first to give in. Running up to Jian Chen while looking at him from up to down, his eyes finally settled onto the blood free Light Wind Sword, “Jian Chen, please tell me honestly, did you kill the Black Tiger?”

เสี่ยวเต๋าเป็นคนแรกที่วิ่งเข้าไปหาเจี้ยนเฉิน ขณะที่เขามองเจี้ยนเฉินจากหัวจรดเท้า สุดท้ายเขาก็หรี่ตามองไปที่กระบี่วายุโปรยที่ไม่มีร่องรอยของเลือดใด ๆ เจี้ยนเฉิน บอกข้าหน่อย เจ้าเป็นคนฆ่าเสือดำจริง ๆ หรือ ?

เจี้ยนเฉินหันไปมองหน้าเสี่ยวเต๋าที่กำลังแสดงออกว่าไม่เชื่อและพูด ถูกต้อง ข้าเป็นคนฆ่ามันเอง ตั้งแต่ต้นเจี้ยนเฉินไม่ได้วางแผนที่จะปิดบังความแข็งแกร่ง เพราะงั้นเขาจึงไม่ได้โกหกและพูดอย่างตรงไปตรงมากับเสี่ยวเต๋า

ว้าว ไม่มีทาง! ตาของเสี่ยวเต๋าเบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เสี่ยวเต๋ามองไปที่เจี้ยนเฉินที่ยังคงสงบอยู่และพูดว่า สัตว์อสูรระดับ 2 นี้ถูกเจ้าฆ่าจริง ๆ รึ ? เจ้าทำได้อย่างไรและทำไมข้าถึงไม่เห็นว่าเจ้าฆ่ามันเช่นไร ?

เมื่อได้ยินเสี่ยวเต๋าถามคำถามเหล่านี้ ทุกคนแม้กระทั่งเคนดัลต่างก็มองมาที่เจี้ยนเฉินอย่างตั้งใจและไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีไหนในการฆ่าสัตว์อสูรระดับ 2 มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะอยากรู้อยากเห็น สำหรับพวกเขาเห็นก็คือเจี้ยนเฉินฉากหลบไปข้าง ๆ ขณะที่ชักกระบี่เรียว ๆ นั่นออกมา วิธีการที่แปลกประหลาดในการฆ่าเสือดำ แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าเขาใช้วิธีการใด

ในท่ามกลางกลุ่มทหารรับจ้างที่มองเจี้ยนเฉินต่างออกไป มันเป็นคาโบลด์ที่มองเจี้ยนเฉินและพูดกับตัวเองว่า มันเป็นอย่างที่ข้าคิด

เจี้ยนเฉินยิ้มขณะเขายกกระบี่วายุโปรยขึ้นมา ข้าใช้อาวุธเซียนในการฆ่าสัตว์อสูร สิ่งที่พวกเจ้าไม่เห็น นั่นก็เพราะว่าข้าเคลื่อนไหวเร็วมากจนมองไม่ทัน

เมื่อได้ยินที่เจี้ยนเฉินพูด หัวหน้าเคนดัลก็นึกย้อนกลับไปถึงแสงสีเงินที่เขาเห็นและไม่อาจช่วยอะไรได้นอกจากกลัว นี่เป็นเพราะว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับว่ากระบี่ของเจี้ยนเฉินนั้นเร็วมากและทำให้เขาเห็นได้แค่แสงกระบี่จาง ๆ ในตอนนี้หัวหน้าเคนดัลอดไม่ได้ที่จะคิดว่าหากพวกเขาต้องมาต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่มีความเร็วอย่างนี้ เขาจะสามารถหลบการโจมตีของอีกฝ่ายได้หรือไม่ ?

ฉางหนิงเฟยมองไปที่ศพของเสือดำที่ด้านล่างและเตะให้ตัวของมันพลิกไปอีกทาง ก่อนที่จะจับหัวของมันเพื่อดูบาดแผล

เมื่อทุกคนเห็นรูที่เหวอหวะที่คอของเสือดำ แม้กระทั่งหัวหน้าเคนดัลก็อดที่จะสูดหายใจอย่างหนาวเหน็บ ออกมาเมื่อเห็นแผลที่น่ากลัวอันนี้ แค่มองไปที่คอ ใครก็สามารถเห็นได้ว่าสองในสามของมันได้หายไป มีเพียงหนึ่งในสองที่คิดอยู่กับหนังและส่วนอื่น ๆ ทำให้หัวของเสือดำยังคงติดอยู่กับร่างกายของมันแต่ก็จะสามารถขาดออกมาได้ทุกเมื่อ

สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ยิ่งกว่านั้นก็คือ เสือดำกระโดดเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว จนดูเหมือนว่ากำลังร่อนอยู่กลางอากาศ สำหรับเจี้ยนเฉินซึ่งแทงไปที่คอของมันอย่างแม่นยำ สิ่งที่แสดงออกมาให้เห็นคือทักษะที่ไม่มีใครเทียบได้

ดีรี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อทำให้หัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งสงบลง เขามองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับรอยยิ้มและพูดว่า เจี้ยนเฉินก่อนนี้ เราได้คิดว่าเจ้าเป็นแค่เซียน แต่ดูเหมือนว่าพลังของเจ้านั้นเกิดกว่าที่เราจะคาดเอาไว้ เจ้าทำให้พวกเราดูด้อยไปจริง ๆ

หูป๋อเดินไปทางเจี้ยนเฉินและยื่นมือไปวางบนไหล่ เจี้ยนเฉิน เจ้าช่างเหลือเชื่อมาก! บอกข้าตรง ๆ เจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน? เจ้าคงไม่มากไปกว่าหัวหน้าใช่หรือไม่ ?

ได้ยินสิ่งที่หูป๋อพูด เจี้ยนเฉินทำได้แค่เพียงหัวเราะอย่างท้อแท้ พี่หูป๋อ ข้าไม่ได้น่าทึ่งอย่างที่ท่านว่า ความแข็งแกร่งของข้าไม่ได้ต่างจากท่านที่เป็นเซียนระดับสูงขั้นกลาง

นั่นมันไม่ถูกต้อง หากเจ้าเป็นเซียนระดับสูงขั้นกลาง เจ้าจะฆ่าสัตว์อสูรระดับ 2 ได้อย่างไร ? หูป๋อพูดด้วยความแปลกใจ แต่แทนที่จะรอคำตอบจากเจี้ยนเฉิน เขาก็หันไปคุยกับคนอื่น ก่อนอื่นเรามาจัดการชิ้นส่วนของเสือดำก่อนที่เราจะพูดถึงเรื่องนี้ต่อไป