เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1162

ตอนที่ 1162: ผู้เชี่ยวชาญลึกลับ (1)

รุยจิน, หงเหลียนและเฮยยู่กลับมาอยู่ข้าง ๆ เจี้ยนเฉินพร้อมกับใบหน้าที่หม่นหมอง การแสดงออกของพวกเขาค่อนข้างซีดเซียว แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการป้องกันจากเกราะพลังดั้งเดิม แต่โครงกระดูกโลหิตนั้นมีพลังมากเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย

โครงกระดูกนั้นมันแข็งแกร่งกว่าเซียนจักรพรรดิ แม้กระทั่งพวกเราสามคนก็ไม่อาจหยุดมันได้ หากเราสู้กับมันนาน เราจะได้รับบาดเจ็บสาหัส รุยจินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักใจ

เซียนราชาทุกคนได้ยินสิ่งที่รุยจินพูดและทุกคนก็หวาดกลัวมาก พวกเขาทุกคนรู้ว่าทั้งสามคนเป็นเซียนราชาที่อยู่ในขั้นสูงสุด แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ในขอบเขตเดียวกับเซียนจักรพรรดิ พวกเขาเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นหากพวกเขาไม่อาจจัดการกับโครงกระดูกได้ นั่นก็หมายความว่าไม่มีใครทำได้

เหนือกว่าเซียนจักรรดิ ในตำนานเล่าว่าความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดินั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ความแตกต่างที่มีอยู่นั้นเกินกว่าที่เซียนจักรพรรดิจะเข้าใกล้ได้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไปถึงระดับนั้น เพราะว่ามันเป็นระดับพลังที่แตกต่างกันอย่างมาก ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลผู้พิทักษ์พูดด้วยเสียงสั่น ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตายและความสิ้นหวัง เซียนจักรพรรดิเป็นเหมือนกับมดเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ที่มีพลังเหนือกว่าเซียนจักรพรรดิ

ทางออกได้ถูกโครงกระดูกนี่ผนึกแล้ว พวกเราทุกคนจะตายที่นี่ในวันนี้…

ตระกูลของเข้ายังต้องมีข้าปกป้อง หากไม่มีพวกเรา ศัตรูของข้าจะไม่ปล่อยพวกเขาเอาไว้แน่นอน ดูเหมือนว่าตระกูลของข้าต้องประสบกับความหายนะเสียแล้ว…

มันไม่เป็นไรถ้าข้าจะตาย สิ่งสำคัญคือทวีปเทียนหยวนยังต้องการการปกป้องจากพวกเราหรือไม่ เราไม่มีพลังมากพอที่จะปกป้องการรุกรานของสัตว์อสูรและร้อยเผ่าพันธุ์…

ทุกคนถอนหายใจด้วยความสิ้นหวัง หลายคนเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจที่จะตายที่นี่

ในช่วงเวลานี้เจี้ยนเฉินก็ปล่อยเสือขาวออกมา แต่เขาก็ตกใจมาก เพราะความสามารถของเสือขาวคือค่ายกลป้องกันหรือม่านป้องกันไม่อาจขวางมันได้ มันไม่อาจทะลวงผ่านไปได้เหมือนเมื่อก่อน

ในเวลานั้นเจี้ยนเฉินคิดถึงสิ่งที่เถี่ยต้าเคยบอกเอาไว้ ความลึกลับของสงครามสามารถทะลวงข้อจำกัดด้านมิติได้ เพราะงั้นเขาจึงลังเลที่จะลองใช้วิธีของเถี่ยต้าหรือไม่ก็ลองดูว่าความลึกลับของสงครามของเขาจะสามารถพาพวกเขาออกไปได้หรือไม่

เมื่อเจี้ยนเฉินปลดปล่อยเถี่ยต้า ภายในรังมรณะสั่นอย่างรุนแรง เกิดเสียงระเบิดรอบ ๆ พร้อมกับค่ายกลขนาดใหญ่ได้ก่อตัวในชั้นที่สามของรังมรณะขณะที่พื้นที่สั่นสะเทือนอย่างแรง

หลังจากเสียงระเบิดครั้งที่สองและครั้งที่สามที่ดังติด ๆ กัน ค่ายกลก็สั่นไหวอย่างรุนแรงมากขึ้น จากนั้นมันก็กลายเป็นรูทำให้ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ รอยแยกที่กว้าง 10 เมตรปรากฏขึ้น

ในเวลานั้นพลังหยินชั่วร้ายอยู่ห่างจากพวกเขาไปไม่ถึง 1,000 เมตร หากพวกเขาถูกล้อมโดยหมอกโลหิตนั่นแม้ว่าจะเป็นเซียนราชา พวกเขาก็ไม่อาจเอาชีวิตรอดได้ เพราะมันน่ากลัวว่าตอนที่ฮุสตันควบคุมเสียอีก

วิ่ง !

บางคนตะโกนกลางผู้คนและเซียนราชาส่วนใหญ่ต่างก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเท่าที่พวกเขาจะทำได้ ในขณะนี้สิ่งเดียวที่พวกเขาทั้งหมดคิดคือ วิ่งให้เร็ว พวกเขาแทบไม่คิดเลยว่าอะไรทำให้เกิดรอยแยกขึ้นมา

โครงกระดูกโลหิตเริ่มโกรธและคำรามอย่างกราดเกรี้ยว มันพุ่งเข้าหาฝูงชนอย่างรวดเร็วขณะที่มันวิ่งมามันก็ฟาดกระบองกระดูก ทันทีที่กระบองกระแทกพื้นก็ก่อให้เกิดรอยร้าวยาวกว่า 1,000 เมตร เพราะการทุบกระบองทำให้เซียนราชาที่อยู่ข้างหลังกลายเป็นชิ้น ๆ แม้กระทั่งวิญญาณของพวกเขาก็ไม่อาจหลบหนีไปได้ มันสั่นอยู่พักหนึ่งก่อนที่กลายเป็นเศษเสี้ยวอณูวิญญาณ

โครงกระดูกเริ่มฟาดกระบองอีกครั้งและคราวนี้มันถูกปกคลุมไปด้วยพลังหยินชั่วร้ายที่หนาแน่นและฟาดลงมาด้วยความเร็วสูง ผลปรากฏคือเซียนราชาหลายสิบคนตาย

ทันใดนั้นแสงสว่างโรจน์ก็ปรากฏขึ้น มันส่องสว่างไปทั่วทั้งพื้นที่และเต็มไปด้วยปราณหยินอย่างไม่สิ้นสุดพร้อมกับความแค้นของผู้ที่ตายในรังมรณะ มันพุ่งออกมาด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

มันเป็นดั่งดาบแสงที่เหมือนกับรูปจันทร์เสี้ยว มันส่องแสงออกมาซึ่งมันดูเหมือนจะไม่สนใจข้อจำกัดของมิติ มันยังอยู่ห่างไกลมาแต่ในวินาทีต่อมามันมันก็พุ่งผ่านเหนือหัวเซียนราชาทั้งหมด ไปปะทะกับกระบองกระดูกอย่างรุนแรง

บูม !

ในเวลานั้นดาบแสงก็ปะทะกับกระบองกระดูกด้วยเสียงดังกึกก้อง คลื่นพลังแผ่ออกมาสร้างความเสียหายให้กับรังมรณะรอบ ๆ ดั่งพายุ เซียนราชาทั้งหมดต้องสะดุดและไม่อาจทรงตัวได้

กระบองกระดูกป้องกันใบมีดแสง มันช่วยชีวิตเซียนราชามากกว่าสิบคน โครงกระดูกหยุดชะงักและก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เกิดรอยร้าวที่น่ากลัวปรากฏอยู่บนกระบองกระดูกขนาดใหญ่ในมือของมัน

เซียนราชาทั้งหมดได้ออกจากชั้นที่สามแล้ว พวกเขามาถึงชั้นที่สอง แต่ก็ไม่มีใครเดินต่อไป พวกเขาอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปจ้องมองโครงกระดูกและใบมีดแสงด้วยความตกใจ