เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1179

ตอนที่ 1179: เสี่ยวเป่าพิการ (1)

ตระกูลเจียงหยางที่เงียบสงบนั้นกลายเป็นสว่างจ้า มีคนจำนวนหนึ่งกระพริบวูบวายทุกที่และยามต่างก็พุ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว หลายคนตื่นขึ้นจากการนอนหลับ แต่ไม่มีใครมีอาการง่วงนอน พวกเขาทั้งหมดมีจิตวิญญาณที่สูงและมีสายตาที่แหลมคม

ในเวลาเพียง 10 วินาทีเท่านั้นกลองศึกก็ดังขึ้น หลายร้อยคนโผล่ออกมาจากตระกูลเจียงหยาง

ยามรักษาการณ์ทั้งหมดรวมตัวกันที่ลานด้านหน้าพร้อมกับแผ่พลังออกมา ก่อนที่พวกเขาจะสอบถามเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาทุกคนก็รู้สึกถึงแสงจันทร์ที่สว่างจ้าบนท้องฟ้า พวกเขาเงยหน้าขึ้นมองและตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่บนท้องฟ้า

โถงศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ล้อมรอบไปด้วยแสงจันทร์ที่หนาแน่นอยู่เหนือขึ้นไป 100 เมตร มันปกคลุมทั่วท้องฟ้า

เกิดอะไรขึ้น ? เสียงที่หนักแน่นและมีอำนาจดังขึ้น เจียงหยางป้าเดินออกมาจากห้องของเขาในชุดคลุมที่หรูหรา เขาดูสง่างามยิ่งกว่าแต่ก่อน

เจียงหยางป้าเงยหน้ามองท้องฟ้าเพราะแสงจ้าของดวงจันทร์ทันทีที่เขาเดินผ่านขื่อประตู เขาก็ตกตะลึงเช่นกัน

หลังจากนั้น สมาชิกทุกคนก็พลันแตกตื่นเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดออกมาจากห้องของพวกเขาและจ้องมองไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์บนท้องฟ้าด้วยความแปลกใจและสงสัย

น-นั่นมันเหมือนกับโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มของเยว่เอ๋อ เจียงหยางป้าจ้องไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มและพูดพึมพำเบา ๆ เขารู้มาว่าโหยวเยว่ได้รับโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มมานานแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นมันจริง ๆ เสียที

ในเวลานั้นทางเข้าโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มก็เปิดออก เจี้ยนเฉินบินออกมาขณะที่แบกเจียงหยางซูหยวนเซียวที่บาดเจ็บสาหัส ขณะที่เถี่ยต้าและโหยวเย่วก็ตามมาอย่างใกล้ชิด

เซียงเอ๋อ…

นั่น นายน้อย…

ทุกคนจำเจี้ยนเฉินได้ทันทีที่เขาลงถึงพื้น ในตอนแรกมีเสียงร้องเบา ๆ สองสามเสียงที่ดูเหมือนจะอุทาน แต่ยามทั้งหมดก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งพร้อมเพรียงกันในไม่ช้า หลังจากนั้นเขาก็ตะโกนด้วยเสียงที่ดังและตื่นเต้นชื่นชม คารวะนายน้อยสี่ !

เพียงพริบตา มีเพียงเจี้ยนเฉินเท่านั้นที่ยืนอยู่กลางฝูงชน

เจียงหยางป้าเดินมาอย่างรวดเร็ว เขาโกรธและประหลาดใจมากหลังจากเห็นว่าเจี้ยนเฉินเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด โดยไม่มีการกล่าวทักทายเขาก็ถามว่า เซียงเอ๋อ เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมเจ้าถึงได้บาดเจ็บสาหัส ใครเป็นคนทำร้ายเจ้า ? น้ำเสียงของเจียงหยางป้าเต็มไปด้วยความกังวลและความเป็นห่วง

การที่ทำให้เจี้ยนเฉินอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้ ด้วยความแข็งแกร่งตอนนี้ เจียงหยางป้าคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าฝ่ายตรงข้ามของลูกชายที่มากพรสวรรค์ของเขานั้นเก่งกาจเพียงใด

เซียงเอ๋อ… พร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้น ไป๋หยุนเทียนรีบเข้ามา นางมองบาดแผลทั่วร่างของเจี้ยนเฉินและนางก็อดไม่ได้ที่จะสะอื้น นางรู้สึกใจแทบสลายเมื่อเห็นบุตรชายของนางเป็นเช่นนี้

ปู่ทวดหยวนเซียว นะ-นี่…เซียงเอ๋อ ปู่ทวดหยวนเซียวจู่ ๆ ก็บาดเจ็บแบบนี้ได้อย่างไร ? เขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลผู้พิทักษ์ มีใครกล้าพอที่จะทำร้ายอาวุโสใหญ่จากตระกูลผู้พิทักษ์ของทวีปงั้นหรือ ? เซียงเอ๋อ เกิดอะไรขึ้น ? เจียงหยางป้าถามเบา ๆ ด้วยความตกใจอย่างเร่งรีบ

ท่านแม่ ท่านพ่อ ไว้คุยเรื่องนี้กันพรุ่งนี้ ข้าจะพาปู่ทวดหยวนเซียวไปรักษาก่อน เจี้ยนเฉินค่อนข้างเศร้า เพราะเขาได้นำเจียงหยางซูหยวนเซียวที่หมดสติเข้าไปในที่พัก

โหยวเยว่และเถี่ยต้าก็ตามเจี้ยนเฉินไป ทิ้งเจียงหยางป้าและคนอื่น ๆ ในกลุ่มที่กำลังเครียดไว้ด้านหลัง ไม่มีเสียงอย่างอื่นนอกจากเสียงฝีเท้าของเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ มันทำให้บรรยากาศน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

รุยจิน, เฮยยู่และหงเหลียนก็มาถึงตระกูลในเวลาไม่นาน พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลยและทุกคนก็กลับไปยังที่พักของตนเอง พวกเขามีสถานะที่ดีอย่างมากในตระกูล ดังนั้นพวกเขาจึงมีที่พักเป็นของตนเอง