เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 119

ตอนที่ 119: แย่งชิงลูกสัตว์

เมื่อได้ยินคำพูดของคาโบลด์ รอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคนก็ค่อย ๆ หายไป สิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ผิด หากพวกเขาอยากจะเอาตัวลูกสัตว์ราชาพยัคฆ์ขนทองไปด้วย พวกเขาก็จะพบกับปัญหามากมาย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอกับพ่อแม่ของเจ้าตัวน้อย แต่การนำมันกลับไปที่เมืองเวคก็ยังคงเป็นเรื่องยากอย่างมาก หลังจากที่ลูกสัตว์เป็นสิ่งมีชีวิต มันไม่อาจเข้าไปในเข็มขัดมิติได้หากว่ามันไม่ตาย เนื่องจากข้อจำกัดของเข็มขัด ดังนั้นพวกเขาจะต้องเคลื่อนย้ายมันจากภายนอก แต่เนื่องจากเส้นทางมีกลุ่มคนมากมาย ข่าวลือของลูกราชาพยัคฆ์ทองคำจะแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงตอนนั้นกลุ่มที่เข้มแข็งมากมายจะมาและพยายามที่จะยั่วยุกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของพวกเขานี่จะเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจป้องกันได้

ฮ่าฮ่า ถ้าเจ้าไม่มีพลังพอที่จะเอาลูกเสือไป งั้นทำไมเจ้าไม่ส่งมันมาให้พวกเราล่ะ ?

ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนออกมาอย่างมีความสุขอย่างไม่อาจควบคุมได้ มีเงาร่างปรากฏออกมาจากเงามืดเข้ามายังกลุ่มของพวกเขา พวกเขาล้อมทหารรับจ้างอัคนีอย่างรวดเร็ว มีทั้งหมด 20 คน โดยแต่ละคนสวมหมวกเหล็กและชุดเกราะโลหะ ทหารรับจ้างจำนวนมากสวมเกราะที่แตกหัก ขณะที่บางคนยังคงมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของพวกเขา เพียงแค่ดูก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขาต่อสู้กันมาก่อน

เมื่อเห็นผู้คนจำวนวนมากออก ในตอนนี้ทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็มีมีสีหน้าอัปลักษณ์ แต่ทันทีที่พวกเขาเห็นสัญลักษณ์เล็ก ๆ บนหน้าอก พวกเขาก็พลันแสดงสีหน้าที่ซีดเซียวออกมาทันที แม้กระทั่งเคนดัลก็ซีดเซียวเหมือนกับคนตายขณะพูดว่า พวกเขาเป็นกลุ่มทหารรับจ้างโจว เสียงที่สั่นเครือออกมาในแต่ละคำพูด

ฮ่าฮ่า เจ้ามีสายตาที่ดี มองลูกพยัคฆ์มาให้กับเราดี ๆ และว่าง่าย ๆ เจ้าควรรู้ถึงผลที่ตามมาถ้าเจ้าไม่ยอม หัวหน้าพูดพร้อมกับจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังแต่ละคนและมีสีหน้าเหยียดหยาม อย่างไรก็ตามในขณะที่เขามองไปยังลูกเสือที่กำลังกินอย่างมีความสุข มันก็มีความปรารถนาที่ปกปิดไม่ได้ปรากฏอยู่ในแววตาของเขา

ไม่มีใครในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพูดอะไรออก เนื่องจากใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว

เจี้ยนเฉินกวาดตามองทหารรับจ้างโจวแต่ละคน ด้วยพลังของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าทหารรับจ้างแต่ละคนแข็งแกร่งแค่ไหน ในสายตาของเขานอกเหนือจากเซียนผู้เชี่ยวชาญสองคน และที่เหลือเป็นเซียนระดับสูง อย่างไรก็ตามเซียนผู้เชี่ยวชาญทั้งสองก็ยังคงเหนือกว่าหัวหน้าเคนดัลและอาจจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นกลางขึ้นไป

เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ตราบใดที่ไม่มีเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษก็คงไม่มีปัญหา

อ๊าวว! อ๊าวววว!

เมื่อมาถึงจุดที่เจ้าตัวน้อยกินเนื้อสัตว์อสูรหมดแล้ว มันก็จ้องมองไปยังเนื้อย่างที่ยังอยู่บนกองไฟ มันเริ่มที่จะร้องออกมาอย่างไม่หยุดในการขอเนื้อย่างด้วยความหิวโหย โดยไม่รู้สึกถึงอันตรายรอบ ๆ ตัว

เจี้ยนเฉินย่อลงอย่างช้า ๆ และอุ้มเจ้าตัวน้อยมาไว้ที่หน้าอกของเขา ในเวลาเดียวกันสมาชิกแต่ละคนของกลุ่มทหารรับจ้างโจวก็มองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างเย็นชาพร้อมกับจิตสังหาร

เด็กน้อย มอบลูกสัตว์นั่นให้ข้าเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเจ้าจะต้องตายที่นี่และเดี๋ยวนี้ หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างโจวตะโกนไปยังเจี้ยนเฉิน

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจี้ยนเฉินก็มองกลับไปยังพวกเขาโดยไม่มีความโกรธแค้นใด ๆ นัก เขาเริ่มยิ้มและพูดว่า แม้ว่าเราจะมอบลูกสัตว์ตัวนี้ให้เจ้า เจ้าก็ไม่ยอมให้เราไปเพราะเจ้ากลัวว่าเราจะกระจายข่าวของลูกสัตว์ตัวนี้และทำให้เกิดปัญหากับเจ้าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ยิ่งไปกว่านั้นปัญหารบกวนก็ค่อนข้างสำคัญ”

หัวหน้ากลุ่มหัวเราะเยาะขณะที่มองไปยังเจี้ยนเฉิน เจ้าค่อนข้างฉลาด แต่ก็มีบางครั้งที่คนฉลาดจะตายเร็ว ดังนั้นบางครั้งคนเราก็ไม่ควรฉลาด การเป็นคนโง่ก็ยังทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไปได้เล็กน้อย ในขณะที่เขาพูด พลังเซียนจำนวนมาก็รวมตัวกันที่มือขวาของเขาและกลายเป็นกระบี่ยาวอย่างรวดเร็ว

หัวหน้าชี้ปลายกระบี่มาที่เจี้ยนเฉินและพูดอย่างเย็นชา เด็กน้อย ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายกับเจ้า มอบลูกสัตว์ตัวนั้นมาดี ๆ ไม่อย่างนั้นข้าสาบานได้เลยว่าข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างน่าสังเวช ชายคนนั้นคำรามเมื่อทหารรับจ้างโจวคนอื่น ๆ ก็เริ่มที่จะเตรียมอาวุธของตนเองพร้อมที่จะเริ่มต่อสู้และล้อมเจี้ยนเฉินเพื่อข่มขู่

ในเวลาเดียวกัน กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็ตัดสินใจที่จะไม่ยอมจำนนและเริ่มนำอาวุธของตนออกมา อย่างมากพวกเขาก็ตายด้วยกัน พวกเขาเข้าใจแล้วว่าแม้ว่าพวกเขาจะมอบลูกสัตว์ให้ พวกเขาก็ยังถูกกลุ่มทหารรับจ้างโจวฆ่าอยู่ดี หากเป็นคนอื่นพวกเขาก็ต้องทำอย่างนี้อยู่ดีและไม่ปล่อยให้กลุ่มทหารรับจ้างโจวได้ไป ดังนั้นหากว่าพวกเขาต้องตาย พวกเขาก็ต้องลากกลุ่มทหารรับจ้างโจวไปพร้อมกับพวกเขาด้วย แม้ว่าพวกเขาไม่อาจทำอะไรได้ แต่กลุ่มทหารรับจ้างโจวก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้รับบาดเจ็บ