เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1204

ตอนที่ 1204 – ศัตรูของเฟิงยี่เซียว

ในที่สุดความปรารถนาอันแผดเผาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของตู่กูเฟิง นี่เป็นความปรารถนาที่จะกลายเป็นเซียนราชา คำพูดของเจี้้ยนเฉินมีอิทธิพลต่อเขาอย่างมาก

“มันน่าเสียดายที่ซานออกไปทำภารกิจไม่ได้อยู่ที่นี่ มิฉะนั้นจะมีอีกหนึ่งคนที่อยู่ที่โต๊ะกับเรา เมื่อพูดถึงซาน เขาควรได้รับตำแหน่งในฐานะหัวหน้า” เจี้้ยนเฉินค่อนข้างเสียใจ

“กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีนั้นถูกก่อตั้งโดยบิดาของซาน แต่ความแข็งแกร่งของเขายังอยู่ในระดับต่ำ ถ้าเขาเป็นหัวหน้า มันจะยากสำหรับทุกคนที่จะทำตามคำสั่งของเขา มันอาจส่งผลให้เกิดการแตกแยกภายในทหารรับจ้างเช่นกัน” ตู่กูเฟิงตอบอย่างไม่เกรงกลัว

เจี้้ยนเฉินไม่โกรธ “ตอนนี้เราต้องให้ซานเติบโตอย่างเหมาะสม เมื่อเขามีความแข็งแกร่งมากพอ ข้าจะส่งมอบตำแหน่งให้แก่เขาเพื่อที่เขาจะได้ครอบครององค์กรของบิดาเขา ข้าสามารถมอบให้กับบิดาของเขาได้”

ตาของเจียนเฉินเย็นยะเยือก เขามองไปทางทิศตะวันออก ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถมองข้ามสิ่งกีดขวางมากมายและทุกสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอกไม่สามารถหนีสายตาของเขาไปได้แม้ว่าเขาจะอยู่ข้างในก็ตาม

“มีบางคนที่มีเจตนาไม่ดีมา ดูเหมือนว่าข้าจะมาในเวลาที่เหมาะสม” เจี้้ยนเฉินพูดด้วยเสียงหนักขณะที่เขาค่อย ๆ ลดจอกลง

“อะไร ! มีใครบางคนกำลังสร้างปัญหา ? ” เห็นได้ชัดว่าไป๋เหลียนได้ยินการบ่นของเจี้้ยนเฉิน นางตกใจมาก ไม่มีใครในทวีปที่ไม่รู้จักชื่อของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี นับตั้งแต่ที่พวกเขายึดเมืองกลับจากพันธมิตรพิชิตอัคนี พวกเขาได้สร้างชื่อเสียงของพวกเขาเช่นนั้น องค์กรหลักทั้งหมดในทวีปก็จะเกรงกลัวพวกเขา ตอนนี้ไม่มีใครกล้าสร้างความลำบากให้กับเหล่าทหารรับจ้าง ดังนั้นไป๋เหลียนจึงเริ่มสงสัยว่านางได้ยินสิ่งที่เจี้้ยนเฉินพูดถูกต้องหรือไม่

ความประหลาดใจปรากฏในดวงตาของไป๋ไฮด้วยเช่นกัน นอกจากตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบตระกูลของทวีปแล้วไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุพวกเขาด้วยชื่อเสียงของเจี้้ยนเฉินในฐานะหัวหน้า แม้แต่ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบก็ยังหวาดกลัวอย่างยิ่งต่อเจี้้ยนเฉิน

“บางทีมันอาจจะเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่กว่าตระกูลผู้พิทักษ์งั้นหรือ ? ” ในขณะนี้ความคิดแปลก ๆ ผ่านเข้ามาในหัวของไป๋ไฮ แต่ในไม่ช้าเขาก็ยิ้มอย่างไม่เห็นด้วยกับตัวเอง

ทันใดนั้นการปรากฎตัวอันยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเกือบจะปกคลุมทั่วทั้งเมือง การปรากฏตัวมีความรุนแรงและความกล้าหาญของสัตว์อสูร เสียงหอนของหมาป่าดูเหมือนจะดังขึ้นเมื่อปรากฏตัว

นี่คือการปรากฏตัวที่มีประสิทธิภาพของเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 9 มันกดลงบนทหารรับจ้างนับไม่ถ้วนในเมืองจนถึงจุดที่พวกเขาหายใจไม่ออก หลายคนหน้ากลายเป็นสีขาวซีดเมื่อพวกเขารู้สึกเหมือนภูเขากำลังทับหน้าอกทำให้หายใจไม่ออก

“เฟิงยี่เซียว นี่คือฐานของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ข้าเป็นผู้พิทักษ์สูงสุดของกลุ่มทหารรับจ้าง ดังนั้นข้าไม่สามารถอนุญาตให้เจ้าแสดงความไร้ยางอายได้ที่นี่ เจ้าไม่กลัวที่จะทำสงครามกับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีและประกาศสงครามกับพวกเรางั้นหรือ ? ” กูตูถามเฟิงยี่เซียวอย่างเป็นศัตรูที่ไม่ลงรอยกันและเขาเกือบเสียชีวิตไปแล้วด้วยน้ำมือของเฟิงยี่เซียวเมื่อห้าสิบปีก่อน แต่เขาก็หนีมาได้ด้วยโชค ตอนนี้เฟิงยี่เซียวมาเคาะประตูอีกครั้ง เขามีพลังยิ่งกว่าเมื่อห้าสิบปีก่อน กูตูไม่สามารถหนีได้แม้ว่าเขาต้องการ ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้คือพึ่งกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเพื่อขู่ให้เขากลัว

จิตสังหารของเฟิงยี่เซียวกลายเป็นหนาแน่นในแววตาของเขา เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “กูตู นี่เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ดังนั้นจงเลิกพยายามทำให้ข้าตกใจด้วยการนำพวกเขาขึ้นมาขู่”

กูตูหัวเราะเสียงดัง เขามองไปที่เฟิงยี่เซียวซึ่งดูเหมือนตลกว่า “ตำนานเล่ากันว่าหมาป่าจอมละโมบไม่เคยกลัวอะไรและทำตามที่เขาต้องการเสมอ ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ ไม่แม้แต่เปลี่ยนใจเขา ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่จริงเพราะเขากลัวกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเช่นนี้”

ดวงตาของเฟิงยี่เซียวเริ่มเย็นชาลงเมื่อความโกรธเดือดดาลปรากฏเต็มสีหน้า จิตสังหารที่ทรงพลังเริ่มแผ่ออกไปอย่างไม่อาจควบคุมได้ สิ่งที่กูตูกล่าวได้ทำให้เขาเดือดดาลยิ่งขึ้น

“เฟิงยี่เซียว เจ้าจะไม่มีโอกาสฆ่าข้า แน่นอนเว้นเสียแต่ว่าเจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่เพราะเจ้ากำลังเสี่ยงที่จะเป็นศัตรูส่วนรวมของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ด้วยการพยายามฆ่าผู้พิทักษ์สูงสุดของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี กูตูยิ่งไร้ความกลัวมากขึ้นเมื่อเขาเห็นว่าเฟิงยี่เซียวหวาดกลัวต่อกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี เขาเริ่มหัวเราะดัง ๆ ย้อนกลับไปเขาเกือบจะตายหลังจากถูกตามล่าโดยเฟิงยี่เซียว ดังนั้นเขาจึงเกลียดเฟิงยี่เซียวมาก ในที่สุดเขาก็สามารถระบายความโกรธทั้งหมดของเขาได้ในตอนนี้