เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1227

ตอนที่ 1227: ข่าวจากเทพเจ้าแห่งท้องทะเล

แสงสีฟ้าและสีม่วงห่อหุ้มสติสัมปชัญญะของเจี้ยนเฉินเอาไว้และปกป้องมันเอาไว้ด้วยในเวลาเดียวกัน ทันทีที่ความหนาวเย็นที่น่ากลัวสัมผัสกับแสง มันก็หยุดและย่างกรายเข้าไปไม่ได้

“ความหนาวเย็นนี้มันอะไรกัน นายท่าน ท่านไปที่ไหนมา ? ทำไมมันหนาวจนกระกระทั่งเม็ดพลังบรรพกาลของท่านยังแข็งตัว ? ” เสียงของจือหยิงดังขึ้นมาในหัวของเจี้ยนเฉินด้วยความตกใจ

ไม่เพียงแต่เจี้ยนเฉินจะสูญเสียการควบคุมร่างกายไป เขายังหมดสติไปด้วย ในตอนที่จิตวิญญาณกระบี่เริ่มปกป้องวิญญาณของเขา สติของเขาก็เข้าไปสู่ห้วงสติสัมชัญญะอย่างไม่มีทางเลือก

ผลึกห้าสีลอยอยู่ในสติสัมปะชัญญะของเขา มันเป็นหินหลากสีที่เจี้ยนเฉินไปพบเข้าโดยบังเอิญและซื้อมาจากเมืองหว่าลู่เหรินเมื่อหลายปีก่อน จิตวิญญาณกระบี่ก็ดูดซับพลังงานบริสุทธิ์ข้างในมัน ดังนั้นหินจึงเล็กลงกว่าแต่ก่อน

แสงสีม่วงและฟ้าหมุนวนรอบ ๆ หิน แสงสองแสงดูเหมือนจะเชื่อมต่อกัน แต่ในเวลาเดียวกัน มันก็รักษาระยะห่างระหว่างกันไว้ด้วย

แสงพวกนั้นเป็นร่างดั้งเดิมของจิตวิญญาณกระบี่ แต่สีของมันก็เข้มมากกว่าเมื่อก่อน เจี้ยนเฉินรู้ว่าพวกเขานั้นทรงพลังมากกว่าเดิม หลังจากที่ดูซับพลังงานและฟื้นฟู

แม้ว่าจิตวิญญาณกระบี่จะกำลังฟื้นฟูอยู่ในสติสัมปะชัญญะของเจี้ยนเฉิน แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจเหตุการณ์ด้านนอก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้ว่า เจี้ยนเฉินนั้นมาที่ศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง

เจี้ยนเฉินอธิบายทุกอย่างที่เขาพบมาที่ศาลาเทพธิดาน้ำแข็งอย่างละเอียดทันที ทำให้จิตวิญญาณกระบี่เงียบไปสักพัก สักครู่จือหยิงก็พูดออกมาอย่างเคร่งเครียด “ฉิงโซวและข้าเคยรู้สึกมามีบางคนแอบสังเกตพวกเราอยู่ผ่านพลังแห่งการมีอยู่ของเขา แต่พวกเราอ่อนแอมากในตอนนั้น ดังนั้น พวกเราจึงไม่สามารถหาได้ว่าคนนั้นกำลังซ่อนอยู่ที่ไหน แต่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าคนคนนั้นจะเป็นผู้พิทักษ์ซุย นายท่าน ผู้พิทักษ์ซุยนั้นแข็งแกร่งมาก นางน่าจะไม่ใช่คนของโลกนี้ และท่านสู้นางไม่ได้อย่างสิ้นเชิงด้วยความแข็งแกร่งของท่านในตอนนี้ ท่านต้องไม่ทำตามใจโดยการไปยั่วยุนาง”

“เจ้ากำลังจะบอกว่า นางเหมือนกับข้าที่มาจากต่างโลกอย่างงั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถามอย่างประหลาดใจ

“ถูกต้อง เป็นอย่างนั้นแน่นอน อย่างไรก็ตาม ข้อแต่ต่างมีเพียงนายท่านนั้นเริ่มมาจากศูนย์ แต่นางมาจากจุดสูงสุดเลย นางทรงพลังมากแต่ความแข็งแกร่งของนางก็มีข้อจำกัดในโลกนี้อยู่ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถทำอะไรได้ตามใจและไม่สามารถทำลายสมดุลที่นี่ได้ ไม่เช่นนั้นนางจะถูกโลกนี้ลงโทษ ตราบใดที่ท่านไม่ไปยั่วยุนาง ท่านก็จะไม่เป็นอะไร” จือหยิงกล่าว

จิตใจของเจี้ยนเฉินห่อเหี่ยว เขาไม่คิดเลยว่าผู้พิทักษ์ซุยจะมีต้นกำเนิดที่ยอดเยี่ยมที่เป็นถึงจอมยุทธที่มาจากโลกที่สูงส่งกว่า ในอีกคำพูดหนึ่ง เขาไม่สามารถช่วยรุยจิน หงเหลียน และเฮยยู่ได้ในระยะเวลาอันใกล้นี้ มันคงยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเจอพี่สาวของเขา ถ้าผู้พิทักษ์ซุยตั้งใจที่จะขัดขวางเขา

แม้ว่าจิตวิญญาณกระบี่จะบอกว่าผู้พิทักษ์ไม่สามารถทำอะไรตามใจได้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่านางจะทำอะไรอย่างไร้เหตุผล สมบัติพลังงานดั้งเดิมของรุยจิน หงเหลียน และเฮยยู่ถูกอธิบายว่าเป็นวัตถุเซียนที่ไม่ควรจะปรากฎขึ้นมาบนโลกนี้ นี่มันก็เป็นเหตุผลที่มากพอแล้วที่นางจะต่อต้านทั้งสามคน

“นายท่าน จือหยิงและข้ายังไม่ฟื้นฟูเต็มที่ ดังนั้นพวกเราจึงไม่ใช่คู่มือของผู้พิทักษ์ซุยในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเราสามารถล้างความเย็นในร่างของท่านได้ ท่านสามารถเป็นอิสระได้ในอีกไม่ช้าตราบใดที่ท่านร่วมมือ และท่านต้องออกไปจากผืนน้ำแข็งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่เช่นนั้น ความเย็นจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าในครั้งหน้าที่ผู้พิทักษ์ซุยเคลื่อนไหว และพวกเราจะทำอะไรไม่ได้ในตอนนั้น” จือหยิงอธิบายอย่างเคร่งเครียด

“ข้าเข้าใจแล้ว จือหยิง ฉิงโซว พวกเรามาเริ่มกันเลย” เจี้ยนเฉินพูด

บอลแสงสองลูกในสติสัมปะชัญญะของเจี้ยนเฉินเริ่มสว่างมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกมันพุ่งออกไปจากสติสัมปะชัญญะของเขาเหมือนกระบี่ ในขณะที่บอลแสงสองลูกก็หมุนวนรอบกัน อย่างไรก็ตาม พวกมันก็ไม่ได้แตะต้องกัน ในขณะที่มันพุ่งไปที่ตันเถียนของเจี้ยนเฉินเหมือนสายฟ้า

บอลแสงสองลูกเหมือนดวงอาทิตย์เล็ก ๆ ความหนาวเย็นทั้งหมดที่สัมผัสกับมันตลอดทางก็ละลายหายไป

แสงมาถึงที่ตันเถียนของเจี้ยนเฉินและน้ำแข็งที่อยู่ในเม็ดพลังบรรพกาลของเขาก็กระจายหายไปอย่างรวดเร็ว ทำให้เจี้ยนเฉินควบคุมเม็ดพลังบรรพกาลของเขาได้อีกครั้ง

เจี้ยนเฉินเอาสายพลังบรรพกาลออกมาจากเม็ดพลังบรรพกาลของเขาทันทีโดยไม่ต้องรอคำบอกจากวิญญาณกระบี่ พลังบรรพกาลทำงานบวกกับพลังของจิตวิญญาณกระบี่ ในขณะที่มันไหลไปทั่วร่างของเขา และกำจัดความหนาวเย็นออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงระเบิดก็ดังขึ้นไปทั่วผืนน้ำแข็ง เจี้ยนเฉินเป็นอิสระจากชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ที่อยู่บนร่างของเขา และเขาก็ไม่ลังเลที่จะพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทันทีและบินออกไปเหมือนภาพพร่ามัว เขาออกไปจากผืนน้ำแข็งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้